Οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου είχε φανεί ότι κατάλαβαν πως δεν μπορείς να κουνάς το δάχτυλο στην κοινωνία συνολικά και έτσι στο κυριακάτικο διάγγελμά του ο Κυρ. Μητσοτάκης απέφυγε να επαναλάβει τη ρήση Γεραπετρίτη, “αν η κοινωνία επιδείξει αντικοινωνική συμπεριφορά, το πρόβλημα θα είναι μεγάλο“, και έμεινε στους “λίγους ανεύθυνους (που) μπορούν να βλάψουν χιλιάδες υπεύθυνους”.
Είχε φανεί πως κατάλαβαν (ή άκουσαν κανέναν ψυχολόγο) και οι αναφορές στην “ατομική ευθύνη” αντικαταστάθηκαν από τέσσερις ρητορικές αναφορές στο “συλλογικό”...
Κρίμα! Τώρα ακριβώς είναι η ώρα της ατομικής ευθύνης, του ίδιου και των υπουργών του, που φυσικά καταλήγει να γίνει συλλογική ευθύνη...
Ατομική ευθύνη για την αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας μέσω διατίμησης. Ατομική ευθύνη για την ανατροπή της φτωχοποίησης χιλιάδων εργαζομένων, που από τη μια μέρα στην άλλη μετατράπηκαν από την κυβέρνηση σε άνεργους προς όφελος των εργοδοτών τους. Ατομική και συλλογική κυβερνητική ευθύνη για ένα γενναίο δημοσιονομικό πρόγραμμα.
Ατομική ευθύνη για να αντιμετωπιστεί άμεσα η ανεπάρκεια μέσων ατομικής προστασίας των εργαζομένων στην “πρώτη γραμμή” του ΕΣΥ.
Ατομική ευθύνη για να ενσωματωθούν οι δημόσιες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας στον συνολικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ατομική ευθύνη για τη λήψη μέτρων φροντίδας ευπαθών και ευάλωτων ομάδων.
Ατομική ευθύνη -κυρίως- για να γίνουν οι αναγκαίες μόνιμες προσλήψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, που είναι αδιανόητο να υποκαθίστανται από εκκλήσεις στον... εθελοντισμό!
