Του Γιάννη Καρδαρά*
Πολλά διαβάζουμε, ακούμε, συζητάμε για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και για τις βασικά δύο «διαφορετικές» απόψεις που παρατίθενται ή αντιπαρατίθενται.
Η κάθε άποψη έχει τις αλήθειες της και εμπεριέχει στοιχεία με τα οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε και άλλα με τα οποία να διαφωνήσουμε αλλά στην ουσία συμφωνούν με τη διεύρυνση του κόμματος και τις σχέσεις του με την κοινωνία.
Κατά την γνώμη μου, τα κομβικά θέματα που αντιμετωπίζει η ζητούμενη ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως είναι αλληλένδετα και αλληλοεξαρτώμενα, είναι η «φυσιογνωμία του» και η «σχέση του με την κοινωνία».
Η «σχέση του ΣΥΡΙΖΑ του 32% με την κοινωνία» και κυρίως των νέων αλλά και των δυναμικών στρωμάτων είναι όντως ζητούμενο στη φάση της ανασυγκρότησής του και δεν μπορεί να είναι μια μηχανιστική ούτε καθηκοντολογική διαδικασία. Η περίφημη «γείωση με την κοινωνία» θα επιτευχθεί μόνο εάν το κόμμα μας διατηρήσει και ενδυναμώσει εκείνα τα «φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά» που προέρχονται από τις ιστορικές αποσκευές μας, όπως τις παναθρώπινες αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις κοινωνικές κατακτήσεις μέσω της ανασύνταξης των κοινωνικών κινημάτων, το ηθικό πλεονέκτημα των άδολων και ανιδιοτελών αγώνων, την απόρριψη του ιδεολογικού «δογματισμού» και «αριστερισμού» και τον σχεδιασμό ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, πιο κοντινού στον σύγχρονο άνθρωπο, σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος και την αποφυγή των συνεπειών της κλιματικής κρίσης στον 21ο αιώνα.
Οι συναγωνιστές οι προερχόμενοι από το ρεύμα της Σοσιαλδημοκρατίας του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, στον βαθμό που αποδέχονται τα παραπάνω είναι καλοδεχούμενοι αφού κουβαλάνε και εκείνοι μαζί τους μια ιστορία κοινωνικών αγώνων με τις αντικαπιταλιστικές στρατηγικές ρήξεων της τελευταίας εικοσαετίας του 19ου αιώνα αλλά και τους επώδυνους συμβιβασμούς που είδαμε πού κατέληξαν (ναζισμός - φασισμός), το «κοινωνικό κράτος πρόνοιας» μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την εν συνεχεία μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι τη σημερινή αποσύνθεση μετά την αποτυχία της μεταρρυθμιστικής της προσπάθειας στις αρχές του 21ου αιώνα, με τις ευρωπαϊκές εξαιρέσεις που όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Παράλληλα, και οι συναγωνιστές οι προερχόμενοι από την πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά είναι επίσης καλοδεχούμενοι εφόσον η συμμετοχή τους στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει την ανιδιοτελή αγωνιστική δυναμική τους και το ανατρεπτικό πνεύμα τους αλλά, παράλληλα, θα προϋποθέτει το ιδεολογικό ξεμπλοκάρισμα αυτών των συναγωνιστών από κάθε είδους δογματισμό της σκέψης, που τον έχουμε πληρώσει ακριβά στο παρελθόν, αφού και το κομμουνιστικό μοντέλο κατέρρευσε, με τις γνωστές συνέπειες.
Ο κύριος όγκος των κοινωνικών δυνάμεων, με οποιοδήποτε επιθετικό αυτοπροσδιορισμό, δηλαδή της ριζοσπαστικής, ανανεωτικής και σύγχρονης Αριστεράς, βρίσκεται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους ιστορικούς αλλά και συγκυριακούς. Το αμφίδρομο μπόλιασμα, που παραπάνω περιέγραψα, καθώς και η επιμονή στα χαρακτηριστικά της αριστερής ταυτότητάς του με όρους υπέρβασης του παλαιού και αντικατάστασης με σύγχρονους όρους και προσδιορισμούς υπέρ της κοινωνίας θα αποτελέσουν τον κύριο μοχλό της ανασυγκρότησής του μέσα από την προώθηση των κοινωνικών αγώνων και της θέσης σε κίνηση της ενεργού συμμετοχής της κοινωνίας.
Τα παραπάνω θα προσδώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τον ρόλο του καταλύτη στην αναγκαία ανασύνθεση της κοινωνίας της κρίσης και την ιδιότητα της αξιόπιστης εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης.
* Ο Γιάννης Καρδαράς είναι μέλος Δ.Σ. του ΔΣΠ, μέλος της ΚΕΑ
ΥΓ.: Ως μέλος της Διοίκησης του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς πρότεινα και έγινε αποδεκτή η συγκρότηση επιτροπής προς επεξεργασία προτάσεων για την προστασία της κυρίας κατοικίας και των δανειοληπτών.
