Της Ρένας Δούρου
Τα λόγια αυτά της Χριστιανοδημοκράτισσας προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάινεν θα μπορούσε κάλλιστα να προσυπογράψει ο Κυριάκος Μητσοτάκης γι’ αυτό που είναι ακριβώς: λόγια. Ειδικά όταν βρίσκεται στο εξωτερικό, όπως στη Νέα Υόρκη ή στη Μαδρίτη, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ή την Παγκόσμια Διάσκεψη του διεθνούς οργανισμού για το κλίμα, τα λόγια και οι “οικολογικά ορθές” προτάσεις περισσεύουν. Όμως στο εσωτερικό της χώρας αυτές οι «προτάσεις» μεταφράζονται σε περιβαλλοντικό, οικονομικό και κοινωνικό όλεθρο για τις τοπικές κοινωνίες της Δυτικής Μακεδονίας - της περιοχής που πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο ενός συνεκτικού προγράμματος δίκαιης μετάβασης, με όρους περιβαλλοντικής και ενεργειακής δικαιοσύνης.
Η πρόσφατη επίσκεψη του κ. Χατζηδάκη στην περιοχή απέδειξε του λόγου το αληθές καθώς δεν έδωσε καμία απάντηση στα όσα με αγωνία έθεταν εργαζόμενοι, παραγωγικοί φορείς, Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μεταφράζεται επίσης στην επανένταξη στην κυβερνητική ατζέντα της υπόθεσης της εκτροπής του Αχελώου. Ενός έργου που υπονομεύει τη βιώσιμη ανάπτυξη, μέσα από ανορθολογική διαχείριση των υδάτων, που καταστρέφει τους φυσικούς οικοτόπους, την άγρια πανίδα και χλωρίδα. Δεν δίνει λύση στα υπαρκτά προβλήματα των αγροτών της Θεσσαλίας αλλά δημιουργεί νέα, υπονομεύοντας την τοπική οικονομία και καταστρέφοντας το περιβάλλον. Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους το ΣτΕ, με την εμβληματική του απόφαση το 2014, ύστερα από εισήγηση της νυν Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Σακελλαροπούλου, απέτρεψε το έργο. Και μάλιστα παραπέμποντας σε σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του 2012, σύμφωνα με την οποία η εκτροπή του Αχελώου παραβιάζει βασικούς κανόνες της εθνικής και ενωσιακής περιβαλλοντικής νομοθεσίας που αποτελούν παραμέτρους της αρχής της βιώσιμης ανάπτυξης.
“Πράσινοι” λοιπόν στα λόγια οι κ. Μητσοτάκης και Χατζηδάκης.
Γιατί τα έργα τους αποκαλύπτουν την πραγματική τους πολιτική: το πλήρες, άκριτο και αδιαφανές ξεπούλημα των υποδομών και των δικτύων ενέργειας μέσα από την υπονόμευση κάθε δημόσιου εργαλείου άσκησης ενεργειακής πολιτικής, όπως οι ενεργειακές κοινότητες. Ένα χρήσιμο αναπτυξιακό εργαλείο σε πολίτες, δήμους, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που είχε συστήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι σε αυτή τη δήθεν «πράσινη» πολιτική, χρειαζόμαστε, όλες και όλοι όσοι συνομολογούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα και όχι το κλίμα, ένα ευρύ μέτωπο αντίστασης, ανατροπής και δράσης για βιώσιμη ανάπτυξη, με κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη.
* Η Ρένα Δούρου είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, τομεάρχης Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας
