Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η άρση της προσωρινής κρατήσεως, με όρους περιοριστικούς, βουλευτών της Χρυσής Αυγής δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση τεκμήριο αθωότητός τους. Ακριβώς όπως και η προσαγωγή τους στον ανακριτή δεν συνεπαγόταν εκ προοιμίου την ενοχή τους. Εάν οι δύο αυτές απλές αρχές εφαρμόζονταν με επαγγελματισμό και ψυχραιμία, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Αντ' αυτών κατίσχυσε η τάση πολιτικοποιήσεως μιας δικαστικής και αστυνομικής υποθέσεως, που οδήγησε στην εκδήλωση ενός «αντιφασιστικού αγώνα» και σε ερεθισμό της κοινής γνώμης. Τα κίνητρα μπορεί να ήταν αγαθά, αλλά το μόνον που επετεύχθη ήταν κάποια μεγάλα ποσοστά τηλεθεάσεως, που ίσως να υπερέβησαν και εκείνα των τουρκικών σειρών.
Εκ των πραγμάτων απεδείχθη ότι το όλο εγχείρημα χαρακτηριζόταν από αδικαιολόγητη σπουδή, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος «θυματοποιήσεως» -σε τμήμα της κοινής γνώμης- βουλευτών που επί ένα τριήμερο αντιμετωπίζονταν ως συμμορίτες ανήκοντες σε «εγκληματική οργάνωση». Τα ανωτέρω, βέβαια, δεν απαλλάσσουν σε καμία περίπτωση το κόμμα του κ. Νίκου Μιχαλολιάκου από τις όποιες ποινικές ευθύνες αποδειχθούν κατά την ακροαματική διαδικασία ότι βαρύνουν τη Χρυσή Αυγή. Το άκρως ανησυχητικό είναι ότι εις αναζήτησιν μιας πρόσκαιρης «επικοινωνιακής» επιτυχίας, διαρκείας ολίγων ημερών, υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω απαξιώσεως της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Η αναταραχή στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας είναι σημαντική, διότι οι βεβιασμένοι χειρισμοί μπορεί να ενισχύσουν την έξοδο και άλλων παραδοσιακών ψηφοφόρων της προς τη Χρυσή Αυγή, τους Ανεξάρτητους Ελληνες και σε άλλα κόμματα που ενδεχομένως θα αναδυθούν για να εκφράσουν τη Λαϊκή Δεξιά. Αυτό ασφαλώς ενσπείρει ζωηρές ανησυχίες στην Κοινοβουλευτική Πμάδα και στο κόμμα στον βαθμό που εξακολουθεί να υφίσταται.
Παράλληλα και πέραν των διώξεων αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, που φέρεται να συνδέονται με τη Χρυσή Αυγή, τα κόμματα της Αριστεράς θα ασκήσουν πίεση για πλήρη «κάθαρση» των Σωμάτων Ασφαλείας, με τη διατύπωση βασίμων ή αβασίμων κατηγοριών. Δεν απαιτείται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς τις συνέπειες μιας πιέσεως, που θα ασκείται διαρκώς σε ένα κλειστό σώμα, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως συμβαίνει με τις αστυνομικές δυνάμεις, σε όλες τις χώρες, σε όλες τις εποχές. Τέλος, ο ελεύθερος σχολιασμός των δικαστικών αποφάσεων από ειδήμονες και ασχέτους ενδέχεται να σύρει τη Δικαιοσύνη σε μία πολιτική και ίσως εσωτερική διαμάχη, κάτι που έπρεπε αποφευχθεί πάση θυσία.
Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής έπρεπε να αντιμετωπισθεί πρωτίστως με πολιτικά μέσα, κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία, τον πολιτικό χώρο της οποίας επέτυχε μέχρις ενός μεγάλου σημείου να διεμβολίσει. Η επιλεγείσα τακτική μπορεί απλώς να ενισχύσει το οπλοστάσιο της Αριστεράς, η οποία θα θελήσει να αναδείξει «εκλεκτικές συγγένειες» της Χρυσής Αυγής με τον κρατικό μηχανισμό, εντείνοντας την αποδιοργάνωση και την αντιπαράθεση.
Άρθρο του Κώστα Ιορδανίδη, 3.10.2013
