Σύμφωνα με τον πρόεδρο Γιώργο Χότζογλου στον κλάδο του επισιτισμού με τα πρώτα στοιχεία - καταγγελίες που υπάρχουν στην Ομοσπονδία προκύπτει πως σχεδόν επτά στις δέκα επιχειρήσεις δεν έχουν δώσει το «δώρο» στο προσωπικό.
Αν αυτό δεν είναι η κανονικότητα που υποσχέθηκαν, τότε τι άλλο μπορεί να είναι; Μια κανονικότητα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των εργοδοτών, από τους οποίους ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητούσε μονάχα υποσχέσεις και συμφωνίες κυρίων ώστε να είναι εντάξει έναντι των υπαλλήλων τους.
Μια κανονικότητα χωρίς εργατική νομοθεσία και δίχως ελεγκτικούς μηχανισμούς. Μια κανονικότητα με υποβαθμισμένη σε βαθμό εξαφάνισης την Επιθεώρηση Εργασίας. Μια κανονικότητα που επέστρεψε δριμύτερη και γίνεται ήδη αισθητή στις πλάτες των θυμάτων της, που δεν είναι άλλα από τους εργαζόμενους.
Και οι καταγγελίες να χάνονται κάπου στα ψιλά της επικαιρότητας, με εργαζόμενους να διαμαρτύρονται για εργοδότες που στέκονται δίπλα στους υπαλλήλους μπροστά στο ΑΤΜ για να τους επιστρέψουν το «δώρο» ή για τα αφεντικά που υποχρέωσαν εργαζόμενους να μαζέψουν τα χρήματα ώστε να πληρώσουν οι ίδιοι το δώρο των Χριστουγέννων.
Κανονικότητα μέχρι εκεί που δεν πάει. Κανονικότητα, που όπως παραδέχονται και οι ίδιοι οι εργοδότες ακούγεται σαν μουσική στα αυτιά τους. Μια συγχορδία νεοφιλελευθερισμού και περιορισμού των δικαιωμάτων των εργαζομένων που ακούγεται σαν μουσική στα αυτιά των μελών του ΣΕΒ, τα οποία απολαμβάνουν το αντεργατικό ρεσιτάλ της κυβέρνησης Μητσοτάκη που στο όνομα του δικαιώματος του πολίτη να πηγαίνει ανενόχλητος στη δουλειά του επιτίθεται στο δικαίωμα του πολίτη να απεργεί και να διαδηλώνει για να προστατεύσει την ίδια του τη δουλειά.
Και στη μελωδία της κανονικότητας των εργοδοτών τον ρυθμό, ως είθισται πάντα, δίνουν τα τύμπανα του κοινωνικού αυτοματισμού που φροντίζουν να προετοιμάζουν την κοινωνία για τα χειρότερα με τον μανδύα της λογικής και του πολιτικού ρεαλισμού.
Και η μη καταβολή δώρου Χριστουγέννων σε μια μερίδα εργαζομένων μην ξαφνιαστεί κανείς αν κάποια μέρα μάθουμε πως αφορούσε κάποιους τεμπέληδες που απλώς στρογγυλοκάθονται πάνω σε αντιπαραγωγικά προνόμια του παρελθόντος.
Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου με λιγότερη κανονικότητα.
