Ντροπή καμία. Ο κ. Χρυσοχοΐδης και οι πραίτορές του μονοπωλούν την επικαιρότητα με τις θρασύδειλες μαγκιές τους. Τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί, ξεγυμνώματα. Αιτιολόγηση και νομιμοποίηση της βίας σε πρώτο καθημερινό πλάνο από τους πολιτικούς της αυτουργούς και τον εκτελεστικό τους βραχίονα.
Για να καλύψουν την ανομία της κρατικής καταστολής, που ξεπερνά κάθε λογικό, επιτρεπτό και δημοκρατικό όριο στρατολόγησαν, εκτός από τους μόνιμους διαμεσολαβητές της πολιτικής τους στο κοινό, ένα τσούρμο δεξιών συνδικαλιστών της ΕΛ.ΑΣ. να εξηγούν ότι η αστυνομία έπραξε το φυσιολογικό, ενώ πριν έναν χρόνο ήταν παροπλισμένη.
Με εμπροσθοφυλακή την Ακροδεξιά, που στα θέματα αυτά απολαμβάνει τον ηγετικό της ρόλο στη Ν.Δ. παίζοντας το δικό της πολιτικό παιχνίδι, παρουσιάστηκε σχεδόν ως μια νόμιμη κατάσταση η παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου οικογενειακού ασύλου.
Νόμιμη η αστυνομία και ένοχη η οικογένεια που δεν επέτρεψε την είσοδο στο σπίτι τους χωρίς ένταλμα. Ωστόσο, οι ίδιοι για τους εαυτούς τους επικαλούνται το «δικαίωμα» που αμφισβητούν στους άλλους, όπως ο κ. Γεωργιάδης επικαλέστηκε το οικογενειακό άσυλο όταν ένιωσε ότι απειλείται από τρικάκια έξω από το σπίτι του!
Στο όνομα του ελληνικού λαού διχάζουν με εμφυλιοπολεμικούς όρους τους πολίτες. Καταφεύγουν σε τακτικισμούς και επικοινωνιακά τρικ για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους, το φιάσκο με το κοινωνικό μέρισμα και τα ψέματά τους στη μεσαία τάξη. Συνηθίζουν τον κόσμο σε μια εύπεπτη παραπολιτική αντί για απαντήσεις στα προβλήματα της χώρας.
Για να καλύψουν την ασυδοσία της αστυνομικής βίας, επιστράτευσαν δύο επικοινωνιακά τεχνάσματα: α) ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με την ανομία (ξανά) και β) δημοσκοπήσεις.
Έτσι, εν χορώ δημοσιογράφοι και βουλευτές της Ν.Δ. στα κανάλια ρωτούσαν: «Είστε με τις καταλήψεις;». Επειδή όμως δεν αρκετά ισχυρό επικοινωνιακά αυτό, διότι η κατάληψη δεν είναι και μολότοφ, επιστρατεύτηκε η Marfin. Από επίσημα κυβερνητικά χείλη και από ανεπίσημα δημοσιογραφικά που πρώτα εκτόξευσαν τη λάσπη της «ενοχής» και το στίγμα του «εγκληματία» αν αντιδράς στον νόμο και στην τάξη.
Με τις δημοσκοπήσεις επιχειρούν να επικαιροποιούν την εκλογική τους νίκη ανά μήνα, λες και πρόκειται για δημοψηφίσματα και τις επικαλούνται για να προσδώσουν λαϊκό έρεισμα στο ιδεολόγημα της ακραίας καταστολής και βίας στο όνομα της ασφάλειας.
Η εκλογική νίκη θεωρούν ότι τους παρέχει μια εν λευκώ δικαιοδοσία για τα πάντα, στα σώματα, στις ζωές, τις σκέψεις, στα σπίτια των άλλων. Όλων των άλλων που ξεφεύγουν από το καλούπι της γραβάτας που έχουν κόψει και ράψει θηλιά στον λαιμό των πολιτών.
