Η 17η Νοεμβρίου είναι για όλους εμάς η πραγματική επέτειος της μεταπολίτευσης. Γιατί η εξέγερση αυτή οδήγησε τη στρατιωτική δικτατορία σε ολοκληρωτική χρεοκοπία.
Αφαίρεσε από τη χούντα κάθε πρόσχημα και κάθε νομιμοποίηση. Και άνοιξε τον δρόμο για τη μεταπολίτευση μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Ιωαννίδη, που κυβέρνησε για λίγους μήνες με μοναδικό εργαλείο την τρομοκρατία και τα βασανιστήρια και εξαϋλώθηκε μετά τον πατριδοκάπηλο εθνικιστικό τυχοδιωκτισμό στην Κύπρο.
Πολλοί θα ήθελαν να ξεχαστεί το Πολυτεχνείο και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να υποβαθμιστεί η ιστορική του σημασία. Θεωρίες συνωμοσίας, χουντοδεξιές αναθεωρητικές εκδοχές, αστυνομικές απαγορεύσεις και καταστολή δεν μπόρεσαν να παραχαράξουν το νόημά του.
Εδώ και 45 χρόνια το Πολυτεχνείο επιμένει πεισματάρικα να αποτελεί σημείο αναφοράς για τις νεότερες γενιές. Το αποτύπωμα του Νοέμβρη διατηρείται ολοζώντανο στους σημερινούς αγώνες κατά του φασισμού και στο αίτημα των νέων ανθρώπων για δημοκρατία, ελευθερία, μόρφωση και αξιοπρέπεια.
Η σημερινή πορεία θα είναι μια μαζική απάντηση στο νέο κύμα αυταρχισμού και αστυνομικής αυθαιρεσίας, στα σχέδια για μετατροπή της Παιδείας σε εμπόρευμα, στη στρατηγική της οικονομικής εξαθλίωσης, στις άναρθρες κραυγές της ακροδεξιάς μισαλλοδοξίας.
Απέναντι στην πολιτική απάθεια, τον συντηρητισμό και την πολιτισμική αλλοτρίωση θα υπάρχει πάντα ένα ποτάμι νέων ανθρώπων που έχουν πεντακάθαρη σχέση με τη συνείδησή τους και διεκδικούν έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό ήταν το Πολυτεχνείο του 1973. Αυτό είναι και το Πολυτεχνείο του σήμερα.
