Του Γιώργου Αθανασόπουλου*
Το εμπνευσμένο δρώμενο των δέκα κοριτσιών στη Νέα Φιλαδέλφεια κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης παρέλασης για την 28η Οκτωβρίου ήταν αναμενόμενο να πυροδοτήσει αντιδράσεις φέρνοντας εκ νέου στην επιφάνεια όλο τον ματαιόδοξο φανατισμό μιας «κανονικής» κοινωνίας, τόσο που παραλίγο να ακούσουμε πως «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί».Το silly walk των «ξεκούρδιστων» στρατιωτών έθιξε τα ιερά και τα όσια που είναι προ πολλού αλλοιωμένα και ζέχνουν εθνικισμό και ενδεχομένως θα περνούσε στο ντούκου ως ένα γραφικό στιγμιότυπο ή ευτράπελο αν δεν συνοδευόταν από το επεξηγηματικό τους κείμενο. Ήταν όμως μια μικρή σπίθα που αρκούσε για να μπουρλοτιάσει το μίσος, να ξεκινήσει η αλαλάζουσα δημόσια διαπόμπευση και να κάνει τον Γιόζεφ Μένγκελε να χαμογελάει δικαίως από τον τάφο του περήφανος για τους απογόνους του.
Τα τρίπτυχα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», που ευαγγελίζονται οι κλέφτες της σύγχρονης Ιστορίας μας, στραπατσαρίστηκαν με ένα τρόπο μοναδικό στα χρονικά του ελληνικού κράτους. Ποτέ ένας τόσο παρωχημένος με φασιστικά κατάλοιπα θεσμός, αυτός των μαθητικών παρελάσεων, δεν γελοιοποιήθηκε πιο πετυχημένα και πιο στοχευμένα, διχάζοντας -αλίμονο!- τους πολίτες σε σύγχρονους εικονολάτρες και εικονομάχους. Απέναντι στη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων με δεκάρικους λόγους και γλοιώδη διαγγέλματα περί λαϊκισμού και εθελοντισμού, που αγγίζουν τα όρια του εθνομηδενισμού, είχαμε μια ολιγόλεπτη δημόσια παράσταση που έκανε θρύψαλα όλα τα πατριωτόμετρα. Και επιπροσθέτως, με καίρια τη σημειολογία της τοποθεσίας που έλαβε χώρα.
Τιμή για τους πεσόντες υπέρ βωμών και εστιών είναι να ξέρουν τα παιδιά μεταξύ άλλων για το σκοπευτήριο της Καισαριανής και για το υπόγειο της οδού Κοραή, όχι το ομοιόμορφο ντύσιμο, το στρατιωτικό βήμα και τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις που μόνο οι επιζώντες ήρωες πολέμου και αντίστασης δεν τιμώνται εν τέλει πάρα μονάχα οι αυτάρεσκοι και υπερφίαλοι εκπρόσωποι των εξουσιών που οι ίδιοι διοργανώνουν για ανούσια ως γελοία αυτοπροβολή. Εκπρόσωποι που ανάμεσά τους πιθανότατα βρίσκονται διεφθαρμένοι πολιτικοί και προστάτες παιδόφιλων ιερωμένων. Και δεν θέλουν και Έλληνες Ρομά στις γιορτές τους γιατί δεν ταιριάζουν με το concept. Αγαπάτε αλλήλους, πατριώτες, αλλά όχι τόσο εριστικά, γιατί παράλληλα αφήνετε σχολεία χωρίς εκπαιδευτικό προσωπικό και νοσοκομεία δίχως γιατρούς, γιατί μας κάνετε να ντρεπόμαστε για τα άδεια σας κοστούμια και τις φανταχτερές στολές σας, ενώ κάποιοι από εσάς δεν έχετε ίχνος ντροπής για τη δωσιλογική σας κληρονομιά. Γιατί ήρθε το παρεάκι των Monty Python να ρίξει έστω ένα βοτσαλάκι στη λίμνη και να ταράξει τον άκαμπτο καθωσπρεπισμό σας.
Στον ευλογημένο μας τόπο, που δεν χάνουμε την ευκαιρία να επιδοθούμε μετά χαράς στο ευγενές άθλημα του κουτσομπολιού της ρούγας, με μεγάλη ευκολία μια ειρηνική κίνηση διαμαρτυρίας, ελάχιστου αλλά ουσιαστικού βεληνεκούς, εξισώνεται με προκήρυξη τρομοκρατικής οργάνωσης για την αποκατάσταση των δήθεν ταραγμένων ισορροπιών. Και μακάρι να βρεθούν και άλλα ξεκούρδιστα στρατιωτάκια, να βρουν καινούργιους τρόπους να χλευάσουν μια βαθιά υποκριτική κοινωνία που εθελοτυφλεί και παραμένει απαθής στον διασυρμό των αληθινών αξιών που οφείλουν να τη χαρακτηρίζουν και να την κάνουν πραγματικά περήφανη. Έστω κι αν έχουν απέναντί τους μια θρασύδειλη εξουσία που κολακεύεται από ηρωισμούς της κακιάς ώρας και από υποδείγματα πειθαρχίας κι όμως ωστόσο είναι ανίκανη να κατακτήσει κάτι από αυτά χωρίς τους απαραίτητους χορηγούς κι ας έχει στο πλάι της μια στρατιά πρόθυμων υποτακτικών να διαστρεβλώνουν επιδεικτικά την ουσία των πραγμάτων.
* Ο Γιώργος Αθανασόπουλος είναι στιχουργός
