Του Πάνου Τριγάζη*
Παντελώς απούσα ήταν η Ελλάδα, κάτι αναμενόμενο από την σημερινή κυβέρνηση, από τη διεθνή κινητοποίηση που έλαβε χώρα σε όλες τις ηπείρους, κυρίως στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Ολική Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων που είχε οριστεί από τη Γ.Σ. του ΟΗΕ.
Όμως, ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης ή βουλευτές του ατομικά δεν ανέλαβαν καμιά πρωτοβουλία για να τιμηθεί η Ημέρα. Το ΠΑΔΟΠ εξέδωσε ανακοίνωση, που εστάλη στην Βουλή και τα κόμματα της χώρας μας, δεν μπόρεσε όμως, με τις δικές του δυνάμεις, να οργανώσει κάποια μαζική εκδήλωση, δεδομένου ότι τα μέλη του είχαν μοχθήσει τις προηγούμενες μέρες για την οργάνωση εκδηλώσεων, που ήταν αφιερωμένες στην επίσης καθιερωμένη από τον ΟΗΕ, Διεθνή Ημέρα Ειρήνης (21 Σεπτεμβρίου).
Για εκείνη την ημέρα, με δική μας παρότρυνση και παρουσία, ο Δήμος Αρχαίας Ολυμπίας οργάνωσε συγκέντρωση στο αρχαίο στάδιο, στην οποία συμμετείχαν τα σχολεία της περιοχής υψώνοντας τις σημαίες όλων των κρατών–μελών του ΟΗΕ με πρώτες των Κύπρου και Παλαιστίνης. Στον χώρο της διαβάστηκε και μήνυμα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντώνιο Γκουτέρες, ενώ στην συνέχεια στο Δημαρχείο έγιναν ομιλίες από τον Δήμαρχο Γιώργο Γεωργιόπουλο, τον Πρεσβευτή της Κυπριακής Δημοκρατίας Κυριάκο Κενεβέζο και τον υπογράφοντα, με την ιδιότητα του εκπροσώπου του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης.
Επανερχόμενος στα της Ημέρας Δράσης για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων, υπενθυμίζω ότι τουλάχιστον 400 φιλειρηνικές οργανώσεις, ανάμεσά τους κινήματα οικολογίας, φεμινισμού και ανθρώπινων δικαιωμάτων, κατέγραψαν το 2017 μια μεγάλη νίκη μέσω της ICAN (International Campaign to Abolish Nuclear Weapons), με την υπογραφή, στο πλαίσιο του ΟΗΕ, από 120 χώρες διεθνούς σύμβασης για την Κατάργηση των Πυρηνικών όπλων. Επίτευγμα για το οποίο ο εν λόγω αντιπυρηνικός κινηματικός συνασπισμός τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης εκείνης της χρονιάς. Ενίοτε, οι αγώνες για την ειρήνη φέρνουν αποτελέσματα!
Έκτοτε η ICAN κινητοποιείται για την κύρωση της Σύμβασης από τουλάχιστον 50 χώρες, ώστε να τεθεί σε ισχύ. Προσπάθεια όχι εύκολη, διότι αντιδρούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ρωσία, πιέζοντας χώρες της επιρροής τους να μην προσχωρήσουν στην σύμβαση. Δυστυχώς η Ελλάδα, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει υπογράψει την ιστορική σύμβαση, πιθανότατα γιατί ο τότε Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος είχε σπεύσει να ευθυγραμμιστεί με την θέση του ΝΑΤΟ. Την έχει όμως υπογράψει η Κυπριακή Δημοκρατία, που καλείται τώρα να την φέρει στην Βουλή της για κύρωση. Ορισμένες χώρες–μέλη της ΕΕ, που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Σουηδία, και η Μάλτα έχουν υπογράψει την σύμβαση. Άρα, το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε από το 1962 στο Κίνημα των Αδεσμεύτων και όχι στο ΝΑΤΟ ή το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, εξακολουθεί να έχει κάποια αξία.
Επισημαίνουμε ότι η πυρηνική απειλή εξακολουθεί να σκιάζει τον παγκόσμιο ορίζοντα. Μόλις προ διετίας ζήσαμε τις ανταλλαγές απειλών μεταξύ ΗΠΑ-Β. Κορέας για χρήση πυρηνικών όπλων εκατέρωθεν, με κάποιους ανόητους να παροτρύνουν τους Τραμπ και Κιμ: «Press the Button», δηλαδή «Πατήστε το κουμπί».
Πρόσφατα, είχαμε την οριστική αποδέσμευση των ΗΠΑ και Ρωσίας από την ιστορική συμφωνία του 1987 για την κατάργηση των «Ευρωπυραύλων», καθώς και την ανακοίνωση Τράμπ για ίδρυση Αρχηγείου του Διαστήματος, που σημαίνει επιστροφή στο πρόγραμμα «Πόλεμος των Άστρων», που το 1985 είχε προταθεί από τον πρόεδρο Ρήγκαν αλλά με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου είχε εγκαταλειφτεί. Όμως, για να μην νομίζουμε ότι η πυρηνική απειλή είναι μακρινή γεωγραφικά, στην ευρύτερη περιοχή μας υπάρχουν καθεστώτα, που φιλοδοξούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα. Ο πρόεδρος Ερντογάν, που κατασκευάζει μεγάλο πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακούγιου, με ρωσική βοήθεια, φλερτάρει, ανοιχτά με την ιδέα αυτή.
Αντιθέτως, τα φιλειρηνικά κινήματα στην μεγάλη πλειοψηφία τους, αν όχι στο σύνολο τους, διεκδικούν την μετατροπή του συνόλου της Μέσης Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής, σύμφωνα με αποφάσεις του ΟΗΕ. Καλούνται και οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου να υποστηρίξουν τον στόχο αυτό.
*Ο Πάνος Τριγάζης είναι Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ) και μέλος του Συμβουλίου του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης.
