του Αντώνη Σαχπεκίδη*
Η οικογένεια Μητσοτάκη έχει όλα τα χαρακτηριστικά δυναστείας. Και η εξουσία που ο Κυρ. Μητσοτάκης θέλει να ασκήσει θα είναι δυναστική. Άλλωστε, το έδαφος έχει προετοιμαστεί από καιρό. Ύστερα από τις παροτρύνσεις Σαμαρά (περί μονίμου ιδιοκτησίας της εξουσίας) και του Βορίδη (να φροντίσει ο Μητσοτάκης θεσμικά ώστε να μην μπορεί να ξαναπάρει τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ), ο αρχηγός της Ν.Δ. προχωράει σε εγκαθίδρυση όχι καν κομματικού, αλλά προσωποπαγούς αυταρχικού κράτους.
Αυτή η επιχείρηση εκφασισμού της χώρας γίνεται, επιπλέον, με έναν πολύ χυδαίο τρόπο. Μπήκαν σαν ταύροι σε υαλοπωλείο και δεν θέλουν να αφήσουν τίποτε όρθιο. Ακόμη κι εκεί που δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτα δικό τους, απλώς καταργούν ό,τι καλό έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση. Παράδειγμα, η νέα υπουργός «Παιδείας», που από τη θέση της αντιπολίτευσης εξάντλησε κάθε κακοπιστία στην πολεμική της κατά του προηγούμενου υπουργού Κ. Γαβρόγλου, πέρα από τα πολλά λόγια και το ακατανόητο χαμόγελο δεν έχει δείξει έως τώρα τίποτε θετικό, παρά μόνο κατεδαφίσεις και κατάργηση μέτρων του προηγούμενου υπουργού. Μόλις ανέλαβε το υπουργείο, θεώρησε καλό να δώσει, χωρίς κανέναν λόγο, παράταση δύο (!) ημερών για την κατάθεση των μηχανογραφικών από τους υποψηφίους των εισαγωγικών εξετάσεων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, όταν αυτή η διαδικασία είχε κατ’ ουσίαν ολοκληρωθεί, «για να ελέγξει...», δίχως τελικά να κάνει τίποτε. Πώς άλλωστε να εμπιστευτεί έναν... αριστερό υπουργό της Παιδείας η κυρία που φαίνεται να προέρχεται κατευθείαν από το... Κατηχητικό; Τα σημεία, πάντως, είναι ανησυχητικά και... μαύρα!
Μια κυβέρνηση αλαλούμ
Εδώ και δύο μήνες γελοιοποιούνται καθημερινά, πότε ανακοινώνοντας ως δικά τους μέτρα που είχαν ψηφιστεί ή δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, πότε κρατώντας καινοτομίες της προηγούμενης κυβέρνησης, τις οποίες είχαν κατειρωνευτεί με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς και τώρα γλείφουν εκεί που έφτυναν, πότε διώκοντας αδιάντροπα και απροσχημάτιστα από αρχές και θεσμούς πρόσωπα που δεν είναι της αρεσκείας τους (κατά περίπτωση και για να εμποδίσουν έρευνες και πορίσματα που αφορούν δικά τους σκάνδαλα - εγκλήματα) και τελικά επιχειρώντας να χτίσουν ένα συγκεντρωτικό αυταρχικό καθεστώς, χωρίς να σέβονται ούτε το σύνταγμα της χώρας ούτε τους δημοκρατικούς θεσμούς. Μοιάζει να πιστεύουν ότι θα κυβερνάνε... χίλια χρόνια - όπως πίστευε και η χούντα, που μετά από επτά χρόνια άφησε τη χώρα δίχως κυβέρνηση και χωρίς στρατό, κάτι που το πλήρωσε ακριβά και η Κύπρος.
Δεν βρήκαν «καμένη γη», όπως υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν, αλλά βρήκαν... κατσαρίδες στα υπουργεία. (Κοτζάμ υπουργός, και με ανάγκασε να θυμηθώ έναν ήκιστα κολακευτικό χαρακτηρισμό για το πρόσωπό του σε ανύποπτο χρόνο από στέλεχος της Ν.Δ.) Κι άντε μετά να τους πάρεις στα σοβαρά τέτοιους υπουργούς... Μερικές φορές, και μάλλον αρκετά συχνά, είναι προφανές ότι κάνουν τέτοιες δηλώσεις, αποκλειστικά και μόνο για να τροφοδοτούν τα αχόρταγα κανάλια τους, τα λεγόμενα και «βοθροκάναλα». (Αν τέτοιοι χαρακτηρισμοί ενοχλούν τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «δημοσιογράφους» που κάνουν τη βρόμικη δουλειά, ας δημοσιοποιήσουν π.χ. την ομιλία -που επιμελώς απέκρυψαν- του τέως αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη στη Βουλή σχετικά με τους 21 φακέλους - καταγγελίες για τα σκάνδαλα - εγκλήματα των προ-προηγούμενων κυβερνήσεων που λιμνάζουν στα συρτάρια της... ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, έτσι για να τροφοδοτήσουν τους ακροατές τους και με κάτι άλλο εκτός από... σανό.)
Με τον νεότερο Κ. Καραμανλή φαίνεται πως πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο. Άλλος ένας πορφυρογέννητος, που βλέπει σαν «αποβράσματα της κοινωνίας» όσους δεν κόβουν εισιτήριο στις συγκοινωνίες. Αλλά αν όσοι «κλέβουν» από το Δημόσιο 1,5 ευρώ είναι αποβράσματα, τότε τι είναι εκείνοι που αποδεδειγμένα κλέβουν χρόνια και χρόνια από το ίδιο Δημόσιο εκατομμύρια; (Δες και την έκθεση του Αμερικανού απεσταλμένου Πολ Πόρτερ προς το αμερικανικό Κογκρέσο.) Τι είναι; Έναν χαρακτηρισμό, παρακαλώ, από τον νεότερο (συμφορά μας) Κ. Καραμανλή. (Να δούμε πόσους ακόμη Καραμανλήδες, Παπανδρέου και Μητσοτάκηδες θα τρέφουμε στον αιώνα οι δυστυχείς...).
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε μεγάλη φόρα. Φαίνεται να πιστεύει πως είναι γεννημένος για μεγάλα πράγματα, αν και οι αρχαίοι έλεγαν πως «μικρά φύσις μεγάλα πράγματα ποιείν αδύνατον». Από τον αρχηγό της Ν.Δ., εξάλλου, μην περιμένετε ευγένεια και ανωτερότητα. Και το πιο χυδαίο σχόλιο κάποιας από τις πολλές ρυπαροφυλλάδες που τον υποστηρίζουν θα το υψώσει σαν λάβαρο στη Βουλή. Μπορεί να είναι πορφυρογέννητος, αλλά ο χαρακτήρας του τον πάει αλλού. Από όλη αυτή τη μεγαλοπολυπραγμοσύνη, σε λίγο καιρό δεν θα έχουν απομείνει παρά μόνο τα ακράτητα χειροκροτήματα των βουλευτών και των υπουργών του σε κάθε νεύμα του αρχηγού και τα fake news, παλιότερα και νεότερα βεβαίως. Σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση αλαλούμ -απ’ όλα έχει ο μπαξές- κι έναν πρωθυπουργό συχνά αστείο, ιδίως όταν προσπαθεί να φανεί... σοβαρός!
Και μια λαθροχειρία
Ο Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, με εύσχημο τρόπο, την ανώτερη οικονομικά και κοινωνικά τάξη, την οποία εκπροσωπούν και η οποία παρασιτεί μονίμως εις βάρος της κοινωνίας (βλέπε και τη μαζική μεταφορά των χρημάτων στις εξωχώριες εταιρείες), την ενέταξε στη λεγόμενη μεσαία τάξη, όπου όμως εντάσσονται και οι «μικρομεσαίοι». Έτσι, όταν παίρνει μέτρα υπέρ των προνομιούχων της ολιγαρχίας, τα εμφανίζει ως μέριμνα υπέρ της «μεσαίας τάξης» γενικώς. Αλλά αν και τα ανώτερα οικονομικά στρώματα ανήκουν στη μεσαία τάξη, τότε τι σόι «μεσαία» είναι και ποιοι επιτέλους αποτελούν για τον κύριο Μητσοτάκη την ανώτερη τάξη;
Ο υπουργός Λάσκαρης της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης είχε... καταργήσει την πάλη των τάξεων. Η σημερινή κυβέρνηση, σκεπτόμενη πιο πονηρά, για να μη γελοιοποιηθεί, όπως ο προηγούμενος, εξαφανίζει την ανώτερη τάξη κρύβοντάς τη στη μεσαία, εξαχνίζει τα όρια μεταξύ μεσαίας και κατώτερης τάξης κι έτσι καταργεί τον ταξικό εχθρό της μεγάλης πλειονότητας των εργαζομένων. Με τον ίδιο τρόπο καμουφλάρει και τα άλλα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέτρα, τα οποία εξαγγέλλει καταιγιστικά ως... φιλολαϊκά.
Και μια ειλικρινής απορία: ο κ. Γεραπετρίτης, που τα φορτώθηκε όλα στην πλάτη του, έχει συνείδηση του ρόλου που παίζει σ’ αυτήν την επιχείρηση στραγγαλισμού της δημοκρατίας; Η ίδια απορία αφορά και κάποιους άλλους διανοούμενους -ή ψευτοδιανοούμενους- που ολοπρόθυμα και δίχως δεύτερη σκέψη χειροκροτούν και στηρίζουν το εγχείρημα εκφασισμού της χώρας.
Βίαιο πισωγύρισμα
Αυτό όμως που δεν φαίνεται ακόμη καθαρά είναι το ποιος εξωτερικός παράγοντας βρίσκεται πίσω από αυτή την επιχείρηση. Πάντως, για άλλη μια φορά η Ελλάδα γίνεται πειραματόζωο. Μάλλον κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση με Όρμπαν, Σαλβίνι, Κουρτς κ.λπ. Μετά από μια περίοδο που δημιούργησε στη χώρα μας τις προϋποθέσεις για έξοδο από το φαύλο καθεστώς δεκαετιών και για ένα νέο ξεκίνημα με ανάταση του λαού, έχουμε ένα βίαιο πισωγύρισμα σε ό,τι πιο φαύλο, οπισθοδρομικό και αντιδημοκρατικό έχει ζήσει αυτός ο τόπος.
Με δεδομένο ότι κανένα άλλο κόμμα δεν φαίνεται ικανό να αντιμετωπίσει το αυταρχικό - ολιγαρχικό - αντιλαϊκό καθεστώς που επιχειρεί να εγκαθιδρύσει η Ν.Δ., όλες οι δυνάμεις που δεν συμβιβάζονται με αυτήν την προοπτική του εκφασισμού της χώρας αλλά και της Ευρώπης γενικότερα θα πρέπει να συμβιβαστούν με την αναγκαιότητα τουλάχιστον της παράλληλης πορείας με τον ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τεκμήριο αποτελεί τον κύριο μοχλό της αντιπολίτευσης και πάντως όχι να αντιπολιτεύονται την... αντιπολίτευση.
* Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος - συγγραφέας
