Του Νίκου Γραικού
Είναι γεγονός ότι δεν μπορούν να συγκριθούν τα ασύγκριτα. Αλλά όταν ακούω για τις εγγραφές νέων μελών στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι οι «εγγραφές» είναι το βασικό καθήκον στη δουλειά μου τόσα χρόνια. Εγγραφές μαθητών και προσλήψεις καθηγητών.
Οι εκπλήξεις από την εμπειρία τόσων χρόνων πολυάριθμες. Κάποιες φορές ευχάριστες, αλλά πολλές φορές επίπονες. Θυμάμαι την καθηγήτρια που ήθελε να δουλέψει σε μεγάλο φιλελληνικό σύλλογο στο Παρίσι και συναντήθηκε με τον υπεύθυνο. «Πώς σας φαίνονται οι πολιτιστικές μας εκδηλώσεις;» η ερώτηση. «Κάνετε και τέτοια; Εγώ για ένα μάθημα στο φροντιστήριό σας ήρθα» η απάντηση. Ο υπεύθυνος ζει ακόμα...
Γάλλος μαθητής ήρθε να γραφτεί σε σεμινάριο ελληνικών στην Ελλάδα. Δήλωσε ότι δεν θέλει να μάθει να μιλά ελληνικά, μόνο να διαβάζει καλά τα λογοτεχνικά κείμενα. Του προτείναμε ένα σεμινάριο στο Τόκιο, όπου δεν υπάρχουν Έλληνες που μιλάνε ελληνικά και θα τον ενοχλούν. Ένας μαθητής, στην Πάρο, έβαλε ένα τεράστιο λεξικό δίπλα στο ποτήρι με το ούζο και ο καθηγητής έκανε δίμηνη θεραπεία με καρδιοτονωτικά για να συνέλθει.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ένα μαζικό κόμμα, ανοιχτό στην κοινωνία. Αλλά αν δεν υπάρχουν εχέγγυα, συζήτηση και αποδοχή κάθε εγγραφής από την Οργάνωση Μελών στην οποία θα ανήκει το νέο μέλος, κινδυνεύουμε να πετύχουμε το αντίθετο από το ποθούμενο αποτέλεσμα. Δεν είμαστε φοβικοί, αλλά είδαμε πόσοι αξιόλογοι υποψήφιοι δεν πήραν ικανό αριθμό σταυρών στις εκλογές, ενώ γνωστές περσόνες πήγαν πολύ καλά. Εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε μένα και στις ευρωεκλογές. Είμαι ευγνώμων για όσους με ψήφισαν. Σκέφτομαι όμως παρόμοια εκλογή Κεντρικής Επιτροπής και ανησυχώ. Ποιος εγγυάται ότι θα επικρατήσουν πολιτικά κριτήρια και όχι η λειτουργία μηχανισμών και ότι οι παρέες και οι γνωριμίες δεν θα παίξουν πρωτεύοντα ρόλο;
Όλοι μας έχουμε ζήσει παραδείγματα συντρόφων που επιδίωκαν περισσότερο την προσωπική τους προβολή από την κοινωνική αλλαγή. Οι πιο πολλοί από αυτούς λάκισαν στην πρώτη δυσκολία - αλλά με τα χρήματα από βουλευτικές αποζημιώσεις για παράδειγμα.
Κι έχουμε και παραδείγματα συντρόφων που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ κι άφησαν πίσω τους μεγάλο κενό. Η αξία τους φαίνεται γιατί συνεχίζουν να προσφέρουν στα κοινωνικά κινήματα και πολλοί μάλιστα ψήφισαν μαζί μας τον Ιούλιο. Είχαν όμως παραγκωνιστεί από παράγοντες ή δεν ήταν αρεστοί σε κάποιους, που τους έκαναν να το καταλάβουν.
Στη Γαλλία οι ανοιχτές ψηφοφορίες για την ανάδειξη των υποψηφίων στις προεδρικές εκλογές αποδείχθηκαν ένα τεράστιο φιάσκο. Πληρώνοντας 1 ευρώ συνδρομή γινόσουν μέλος και ψήφιζες. Πολλοί αριστεροί ψήφισαν σε δεξιό κόμμα και πολύς κόσμος διαφορετικών ιδεολογιών ψήφισε στις προκριματικές του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Υπερψηφίστηκε λοιπόν ο Αμόν, αλλά κανένας συνυποψήφιός του δεν τον υποστήριξε στις εκλογές. Ξέρουμε τη συνέχεια...
Ελπίζω λοιπόν ότι η μέσω Διαδικτύου εγγραφή νέων μελών θα συνοδευτεί από εχέγγυα και συζήτηση στις οργανώσεις. Θα ήθελα να είναι ξεκάθαρα όλα αυτά πριν αρχίσει η όλη διαδικασία.
* Ο Νίκος Γραικός είναι μέλος της Ο.Μ. Γαλλίας (απόδημος Έλληνας και όχι ομογενής)
