Η διατύπωση νέων στόχων και πολιτικών αμέσως μετά από μια πολιτική ήττα, ιδιαίτερα για ένα κόμμα της Αριστεράς, προϋποθέτει, πρώτα απ’ όλα, μια σε βάθος συζήτηση, με τα μέλη και τους φίλους του κόμματος. Και αυτό όχι μόνον από σεβασμό στους ανθρώπους που για μεγάλο χρονικό διάστημα σήκωσαν κυριολεκτικά στις πλάτες τους την πολιτική αντιπαράθεση, με το πολύμορφο συντηρητικό κατεστημένο της Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ., νεοφασίστες, αλλά και γιατί έτσι γίνεται πράξη η εσωκομματική δημοκρατική λειτουργία και είναι δυνατόν να εξαχθούν ορθά συμπεράσματα για το μέλλον.
Σε αντίθεση με αυτές τις πιεστικές ανάγκες, η ηγεσία του κόμματος, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, προσανατολίζει τη συζήτηση στην αναθεώρηση βασικών πολιτικών και οργανωτικών θέσεων του κόμματος, χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση με τη βάση. Η εσωκομματική δημοκρατία καταργείται και οι μικρές και παραμελημένες από την ηγεσία του κόμματος Ο.Μ., που έδωσαν τη μάχη των εκλογών, ανέστρεψαν το κλίμα και οδήγησαν στο 31,5% αγνοούνται, ενώ τα τετελεσμένα, όπως ότι «συγκροτείται Ενιαίο Κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ με την Προοδευτική Συμμαχία, που σημαίνει άμεση συγκρότηση ενιαίας Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης (ΚΟΕΑ), με την προσθήκη των στελεχών της Προοδευτικής Συμμαχίας και άλλων προσωπικοτήτων του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και της οικολογίας που έχουν δηλώσει διαθεσιμότητα για τη στήριξη του εγχειρήματος», επιβάλλονται χωρίς τη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους τα μέλη, τα οποία μαθαίνουν τα πάντα απευθείας από τα ΜΜΕ. Είναι γνωστό, φαντάζομαι, σε όλους, ότι, τα τελευταία τριάντα χρόνια, το πέρασμα πολλών συχνά μεγάλων αριστερών και κομμουνιστικών ευρωπαϊκών κομμάτων, ιταλικό, γαλλικό, από τον μαρξισμό στο προοδευτισμό απεδείχθη άλμα στο κενό, με καταστροφικές συνέπειες για τα ίδια τα κόμματα αλλά κυρίως για τους λαούς. Ας μην εγκαταλείψουμε λοιπόν το δρόμο της κοινωνικής αλλαγής και την πορεία που με πολλές δυσκολίες χαράξαμε και κυρίως να μην επιτρέψουμε να επαληθευτούν, αυτά που δια στόματος Μητσοτάκη διατυπώθηκαν από το βήμα της Βουλής σαν ευχή και οι ΗΠΑ και Ε.Ε. συμβουλεύουν στη δική μας Αριστερά, δηλαδή «...ο Σύριζα να εξελιχθεί σε ένα κλασικό αστικό κόμμα, που εναλλάσσεται στην εξουσία κατά τα πρότυπα του παγκοσμίως γνωστού δικομματισμού, για να επανέλθει η ομαλότητα στη χώρα».
Σοφότερος στην εξουσία
Πολλές είναι οι αλλαγές που απαιτούνται, για να βελτιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να επανέλθει στην εξουσία σοφότερος, γειωμένος στην κοινωνία και πιο ισχυρός, για την εφαρμογή ουσιαστικών και σε βάθος αλλαγών, που θα συσπειρώσουν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, εφαρμόζοντας μια πολιτική που δεν θα είναι παραλλαγή της υπάρχουσας καπιταλιστικής λογικής. Μια πολιτική που θα αντιπαλέψει τις πιέσεις του πανίσχυρου διεθνούς καπιταλιστικού περίγυρου, που μας θέλει χαλαρά οργανωμένους, άβουλους, πειθήνιους και δεδομένους. Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε αυτό που ο σ. Γ. Μπουγελέκας, μέλος της Κ.Ε. (άρθρο "Αυγή" 4.8.19), αναφέρει σχετικά με τη δικαιολογημένη διαχρονική φθορά όρων όπως, προοδευτικός, προοδευτικότητα και Κεντροαριστερά και επιπλέον ότι «...η ενδεχόμενη απόπειρα μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς σε κόμμα της Κεντροαριστεράς θα δημιουργήσει ένα πελώριο κενό στην πολιτική ζωή της χώρας, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο σε άλλες δυνάμεις να το καταλάβουν».
Είναι καιρός να γίνει κατανοητό ότι οι εργαζόμενου, οι επαγγελματίες και η νεολαία, για να μπουν στη μάχη και να αγωνιστούν οργανωμένα, δεν εμποδίζονται από τα «στενόμυαλα» μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί πρέπει να πειστούν όχι μόνον από τις εξαγγελίες, αλλά κυρίως από την καθημερινή πολιτική πρακτική του κόμματος ότι αξίζει το κόπο. Ότι δηλαδή η πρόταση για το μέλλον δεν είναι μια παραλλαγή του γνωστού καπιταλιστικού μοντέλου, επιτείνοντας τον προσανατολισμό τους σε προσωπικές λύσεις και επιλογές (προτάσσοντας το εγώ), αλλά ότι θα συμμετάσχουν αποτελεσματικά και με ίσους όρους σε συζητήσεις και αποφάσεις για τη διαμόρφωση εφαρμόσιμων πολιτικών, που θα οδηγήσουν με τον καθημερινό αγώνα, στην αλλαγή των υπαρχουσών δομών και τη διαμόρφωση νέων, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, (προτάσσοντας το εμείς), που θα ανοίγουν νέες φιλολαϊκές προοπτικές γι' αυτούς και τα παιδιά τους.
Τέλος, είναι τουλάχιστον παράξενο πως από την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με γραπτές και προφορικές τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών μας μέχρι πριν λίγο καιρό, με την πρόταση για επανίδρυση του κόμματος εμφανιζόμαστε τουλάχιστον σαν ανεπαρκείς και αιτούντες χείρα βοηθείας, σε χώρους που σίγουρα δεν έχουν τίποτα καινούργιο να προσφέρουν σε αυτό τον τομέα.
Δυστυχώς η λεγόμενη οργανωτική διεύρυνση σήμερα εργαλειοποιείται ενάντια στο κόμμα, μολονότι είναι γνωστό ότι η είσοδος νέων συντρόφων στον αγώνα και στον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν και παραμένει πρώτη προτεραιότητα όλων των οργανώσεων. Οι δυσκολίες ήταν και παραμένουν μεγάλες, στον βαθμό βέβαια που στον ΣΥΡΙΖΑ δεν οργανώνεσαι για να κάνεις πολιτική καριέρα, να τακτοποιήσεις η να τακτοποιηθείς επαγγελματικά, όπως γινόταν επί χρόνια από το ΠΑΣΟΚ.
Μετωπικό σχήμα
Ουδείς, τέλος, αρνήθηκε τη συνεργασία με προσωπικότητες και κυρίως με απλούς ανθρώπους από διαφορετικούς χώρους, που διαχώρισαν τη θέση τους από ξεπερασμένες πολιτικές πρακτικές. Σε αυτή τη βάση, η διαμόρφωση ενός μετωπικού σχήματος μαζί τους είναι κάτι που ορθώς επιδιώκεται. Η επανίδρυση όμως του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλες δυνάμεις, διαμορφώνει νέες διαλυτικές καταστάσεις, που θα έχουν σοβαρές συνέπειες για το μέλλον.
Η αντιστοίχιση ψηφοφόρων και μελών, το προπέτασμα καπνού που φέρεται ως το επίδικο στην παρούσα φάση, ίσως και να πραγματοποιηθεί ευκολότερα με τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό έγινε σε μια πρώτη φάση και με την ευρωπαϊκή Αριστερά. Η κατάληξη όμως ήταν ο πολιτικός, ιδεολογικός και οργανωτικός εκφυλισμός αυτής της Αριστεράς. Και η άμεση συνέπεια του αποπροσανατολισμού και της απογοήτευσης των πολιτών ήταν η άνοδος της Ακροδεξιάς και του νεοφασισμού. Οι εκλογές στην πρώην Ανατολική Γερμανία το πιστοποιούν.
* Δημήτρης Μπαμπάκος, μέλος της Ο.Μ Ν. Φιλαδέλφεια - Ν. Χαλκηδόνα
