Ο πρώτος που έχει εκτεθεί είναι ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος είχε διαβεβαιώσει τη Βουλή ότι ο νέος διοικητής της ΕΥΠ έχει τα τυπικά προσόντα και ο σχετικός νόμος δεν πρόκειται να αλλάξει.
Λίγες εβδομάδες μετά ο νόμος άλλαξε, προβλέποντας πλέον ότι για τη συγκεκριμένη θέση αρκεί δεκαετής επαγγελματική εμπειρία σε οποιονδήποτε τομέα. Δηλαδή επί της ουσίας ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να διορίσει επικεφαλής της ΕΥΠ όποιον του αρέσει. Και αυτό με αιφνιδιαστική τροπολογία που κατατέθηκε σε ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών για τα διπλώματα οδήγησης. Τόση είναι η σοβαρότητα του επιτελικού κράτους.
Πιο σοβαρό όμως είναι το γεγονός ότι με την ίδια τροπολογία η κυβέρνηση δίνει στην ΕΥΠ τη δυνατότητα να διορίζει τοποτηρητές σε όλους τους φορείς του δημόσιου τομέα και να ασκεί έλεγχο στη διοίκηση και τη λειτουργία τους.
Κάτι που ακούγεται ελάχιστα σχετικό με την αποστολή της ΕΥΠ, δηλαδή την προστασία της εθνικής ασφάλειας, μέσα στο πλαίσιο που ορίζει το σύνταγμα.
Θυμίζει έντονα τις εποχές του βαθέος κράτους και του παρακράτους, τότε δηλαδή που αποστολή των μυστικών υπηρεσιών δεν ήταν η προστασία της εθνικής ασφάλειας, αλλά η προστασία των συμφερόντων μίας παράταξης εις βάρος της δημοκρατίας. Και δεν θα ήταν τόσο εύλογη η καχυποψία, αν τις 50 αυτές μέρες η κυβέρνηση δεν είχε αποδείξει ότι δεν διαθέτει κανέναν απολύτως φραγμό.
Μάτια ανοιχτά λοιπόν.
