Την “πρώτη πράξη που κατοχύρωνε το πανεπιστημιακό άσυλο” περιέγραψε η Θεανώ Φωτίου κατά τη συζήτηση για την κατάργηση του ασύλου στη Βουλή, μία ιστορία που, παρότι εκτυλίσσεται το 1229, έχει πολλές ομοιότητες με το σήμερα. Η βουλευτής Νοτίου Τομέα Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε ότι “έπειτα από ένα φοιτητικό καυγά σε ταβέρνα οι στρατιώτες του διοικητή του Παρισιού τους καταδίωξαν, μπήκαν στους φοιτητικούς κοιτώνες τους και έκαναν συλλήψεις και βιαιοπραγίες”. Το αποτέλεσμα ήταν οι καθηγητές της Σορβόννης να κηρύξουν απεργία που διήρκεσε τρία χρόνια.
“Ήταν η πρώτη πανεπιστημιακή απεργία, από τους καθηγητές για τους φοιτητές τους, ώσπου ο Πάπας Γρηγόριος Θ’ εξέδωσε διάταγμα με το οποίο ρύθμιζε τις σχέσεις του πανεπιστημίου και του κράτους” σημείωσε η Θ. Φωτίου. Με βάση το διάταγμα του Πάπα απαγορεύτηκε στους φοιτητές να οπλοφορούν και στο κράτος να παρεμβαίνει και να τους διώκει χωρίς την έγκριση του πανεπιστημίου. Στη συνέχεια, το 1232, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Θ’ εγγυήθηκε την αυτονομία του πανεπιστημίου κι η Σορβόννη ξανάνοιξε μετά από τρία χρόνια.
Παράλληλα, η Θ. Φωτίου επισήμανε ότι μαζί με το πανεπιστημιακό άσυλο “λειτουργούσε διαχρονικά και η κλασική έννοια του ασύλου, η αρχαιοελληνική, δηλαδή ως τόπος καταφυγής για πολίτες και κινήματα που διώκονται από την εξουσία” κάνοντας αναφορά στις εξεγέρσεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου κατά τη Χούντα.
“Αυτή είναι η διπλή ουσία του πανεπιστημιακού ασύλου που σήμερα εσείς εξαφανίζετε από τη νομοθεσία της χώρας για δεύτερη φορά μέσα στη μεταπολίτευση” υπογράμμισε η Θ. Φωτίου προειδοποιώντας ότι “το πανεπιστημιακό άσυλο είναι μεγάλος θεσμός που κανείς νόμος δεν μπόρεσε να καταργήσει. Εμείς θα το υπερασπιστούμε, κυρίως σήμερα που τα δικαιώματα των πολλών απειλούνται από τη Ν.Δ.”.
