Ένα σχέδιο που προωθείται χωρίς να έχει δοθεί από πριν σε διαβούλευση και χωρίς να έχει τεθεί υπό τον έλεγχο της δημόσιας κριτικής. Ένα σχέδιο που παραχωρεί τη διακυβέρνηση στο στενό περιβάλλον του Κ. Μητσοτάκη, ανθρώπους που βρίσκονται εκεί ελέω του πρωθυπουργού, κανείς δεν τους έχει εκλέξει και κανείς δεν τους ελέγχει.
Υπάρχουν πολλά ψιλά γράμματα σ’ αυτό το νομοσχέδιο και τις επόμενες μέρες θα έρχονται στο φως όλο και περισσότερα. Αυτά που κραυγάζουν, όμως, αναδείχτηκαν από την πρώτη στιγμή. Είναι η κατάργηση της Γενικής Επιθεώρησης Δημόσιας Διοίκησης, που ως ανεξάρτητη αρχή είχε ενοχλήσει αρκετούς. Τώρα, όλες οι ελεγκτικές υπηρεσίες συγχωνεύονται με προϊστάμενο της αρεσκείας τού Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος φωτογραφίζεται ήδη στο νομοσχέδιο. Προκαλεί επίσης η υπερμοριοδότηση της συνέντευξης και της προσωπικότητας για την κάλυψη υψηλόβαθμων διοικητικών θέσεων, γεγονός που καθιστά τη διαδικασία τόσο αδιάβλητη, όσο αδιάβλητη θα είναι η επιτροπή που θα επιλέγει αλλά και αυτοί που την έχουν διορίσει. Και είναι εντελώς απροκάλυπτος ο αποκλεισμός από τέτοιες θέσεις όσων συνεργάστηκαν με την προηγούμενη κυβέρνηση, ασχέτως του τι έργο παρήγαγαν και πώς αξιολογούνται.
Υπάρχει, τέλος, και η εξαπάτηση με τους μετακλητούς, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται εντυπωσιακά. Κι αυτό δείχνει την υποκρισία της Ν.Δ. όταν από τη θέση της αντιπολίτευσης ούρλιαζε για αξιοκρατία και πετροβολούσε το «πελατειακό κράτος του ΣΥΡΙΖΑ».
Δεν πρόκειται για απλή κομματικοποίηση του Δημοσίου. Πρόκειται για μητσοτακοποίηση.
