Αγαπητή “Αυγή”,
Ευρύτατη θα είναι η συζήτηση που ανοίγει στον ΣΥΡΙΖΑ για το αποτέλεσμα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων. Πλούσιος προβληματισμός θα αναπτυχθεί από όλα τα σημεία του πολιτικού, ιδεολογικού και οργανωτικού ορίζοντα που αποτελεί η ιστορικότητα της Αριστεράς στη χώρα μας.
Της Αριστεράς που την εμβέλειά της μετά τον καταστρεπτικό οδυνηρό Εμφύλιο έφερε η ΕΔΑ το 1958 στο 25% και ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στις τόσες διαφορετικές και πάντοτε αντίξοες συνθήκες προωθεί συνεχώς πιο πέρα, στο 31,5%.
Στον ελεύθερο, δημοκρατικό διάλογο θα εκδηλωθεί ασφαλώς ευρύ φάσμα γνωμών στο πλαίσιο αυτής της ιστορικότητας. Δεν είναι αχαρτογράφητα πάντως τα νερά της πλεύσης μας, που η διαδρομή της δεν ισοδυναμεί απλώς με το καβαφικό «ωραίο ταξίδι». Το δικό μας ταξίδι έχει συγκεκριμένους, πραγματικούς προορισμούς στην αέναη ειδολογική προσπάθεια του ανθρώπου να απαλλαγεί από τα δεσμά κάθε κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής χειραφέτησης, να αποβάλει τα γνωρίσματα της αλλοτρίωσης.
Δεν είμαστε αιθεροβάμονες, αλλά δεν είναι δυνατόν να συρρικνώσουμε το δικό μας «ωραίο ταξίδι» στα μέτρα και τα σταθμά ενός καπιταλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο» α λα Σάντερς και Κόρμπιν.
Με εκτίμηση και σεβασμό για τον αγωνιστικό μόχθο που εκκινούν από τις διαφορετικές τους αφετηρίες, είμαστε μακριά από την αναζήτηση «μοντέλων» κόμματος σημείων ευκαιρίας.
Κοινή θα είναι πιστεύουμε ανάμεσά μας η διαφύλαξη της ιστορικότητας της δικής μας ανανεωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς του αδιαφιλονίκητου κοινωνικού, ιδεολογικού χαρακτήρα της. Αποτελεί ορόσημο στη συζήτηση που διεξάγεται.
Απόψεις όπως η καταγραφόμενη εδώ, που εκπέμπεται μάλιστα από ΜΜΕ του χώρου μας, της οποίας κανείς δεν διανοείται να αντιταχθεί στην έκφραση και διακίνηση, προκαλούν ωστόσο ριγηλές ανησυχίες και κρίσιμα αμείλικτα ερωτήματα: υποστηρίζεται ότι «δεν είναι δυνατόν εν έτει 2020 μια αριστερή κυβέρνηση να μην έχει καταργήσει (πανεπιστημιακό) άσυλο και να παραδίδει το αίσθημα ασφάλειας που ζητούν οι πολίτες στη Δεξιά και στον αυταρχισμό...». Οποιαδήποτε προβοκάτσια στον πανεπιστημιακό χώρο -και εκδηλώνονται αρκετές- δεν θα μπορούσε να δικαιώσει παρόμοιες εισβολές εναντίον ενός θεσμού που απετέλεσε το απαύγασμα των πρώτων προσπαθειών του -αστικού- διαφωτισμού. Η άποψη δημοσιεύεται στο σημερινό δελτίο του ραδιοφωνικού σταθμού Στο Κόκκινο.
Με αγάπη και τιμή,
Τάσος Τρίκκας
Ωρωπός, 9 Ιουλίου 2019
