Από το 2018 και μετά θα τιμολογείται το νερό για κάθε χρήση, αφού πρώτα λογαριαστεί το χρηματοοικονομικό κόστος, το περιβαλλοντικό και το κόστος πόρου. Αυτό προβλέπει Κοινή Υπουργική Απόφαση, που καθορίζει τους γενικούς κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης, αλλά και τις διαδικασίες για την ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδατος ανά χρήση.
Κατά την ΚΥΑ η βελτίωση της ανάκτησης κόστους των υπηρεσιών ύδατος επιδιώκεται κατά προτεραιότητα με τη μείωση του κόστους. Εφόσον αυτό δεν είναι εφικτό, επιτρέπονται περιοδικές αυξήσεις στις μέσες χρεώσεις των υπηρεσιών νερού οι οποίες δεν μπορούν να ξεπερνούν το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ του προηγούμενου έτους. Η τιμολόγηση θα γίνεται κατά αύξουσες κλίμακες με τη θέσπιση σταθερού τέλους και ενός μεταβλητού ανά κυβικό μέτρο κατανάλωσης νερού, ενώ οι περισσότερες της μίας κλίμακες καθιερώνονται για να αποτραπεί η υπερκατανάλωση νερού.
Η ΚΥΑ (δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ προχθές) εφαρμόζεται στις υπηρεσίες ύδατος για ύδρευση, άρδευση και λοιπές αγροτικές χρήσεις, για βιομηχανική, καθώς και στις υπηρεσίες αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, εξαιρουμένης της παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας και των απολήψεων από πηγάδια και φρέατα.
Ως πάροχοι υπηρεσιών ύδατος ορίζονται οι δημόσιοι και δημοτικοί φορείς, οι δημόσιοι οργανισμοί, οι δημόσιες επιχειρήσεις και τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, όπως οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης Αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, οι αντίστοιχες εταιρείες παγίων, οι Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων (ΟΕΒ) και οι πρωτοβάθμιοι ΟΤΑ που παρέχουν υπηρεσίες ύδατος προς άλλους φορείς ή στους τελικούς χρήστες.
Ο προσδιορισμός του χρηματοοικονομικού κόστους προβλέπεται να γίνει από το σύνολο των παρόχων έως το τέλος του έτους. Θεσμοθετούνται τα περιβαλλοντικά τέλη ανταποδοτικού χαρακτήρα (το 2,5% θα κατευθύνεται στους παρόχους και το υπόλοιπα στο Πράσινο Ταμείο), τα οποία βαρύνουν τον τελικό χρήστη ανά κυβικό μέτρο καταναλωθέντος νερού που ενσωματώνει το περιβαλλοντικό και το κόστος πόρου.
Τα περιβαλλοντικά τέλη επιβάλλονται μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αναθεώρησης των Διαχειριστικών Σχεδίων των 14 υδατικών διαμερισμάτων της χώρας, διαδικασία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Το περιβαλλοντικό κόστος συνδέεται με την κακή κατάσταση των νερών, ενώ το κόστος πόρου συνδέεται με κακή διαχείριση των υδάτινων πόρων, κυρίως την υπεράντληση υπόγειων υδροφορέων. Των περιβαλλοντικών τελών απαλλάσσονται οι χρήστες που εφαρμόζουν πρακτικές ορθολογικής διαχείρισης υδάτων στις οποίες περιλαμβάνεται η επανάχρηση των λυμάτων και οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες πολιτών.
Οι πάροχοι υποχρεούνται από το 2019 και μετά να καταθέτουν στη διεύθυνση υδάτων της αποκεντρωμένης διοίκησης τα εισπραχθέντα ποσά υπέρ του Πράσινου Ταμείου.
Πρωτογενής τομέας
Η τιμολόγηση του νερού στον πρωτογενή τομέα θα γίνεται μέσω μεικτού συστήματος χρέωσης που περιλαμβάνει ένα σταθερό τέλος ανά στρέμμα καλλιέργειας και ένα μεταβλητό ανά κυβικό μέτρο νερού, το οποίο θα αυξάνεται βάσει της αύξησης της κατανάλωσης στις περιπτώσεις όπου λειτουργούν τα συλλογικά δίκτυα.
Οι πάροχοι μεριμνούν μέσα σε τρία χρόνια, "εφόσον αυτό είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτό", για τη σταδιακή τοποθέτηση υδρομετρητών, και σε κάθε περίπτωση το αργότερο έως το 2024. Στις μεμονωμένες υδρογεωτρήσεις η χρέωση θα γίνεται ανά κυβικό μέτρο.
