Την επιχειρηματική ασυδοσία θεσμοθετούν διατάξεις του πολυνομοσχεδίου, καθώς υλοποιούνται αιτήματα του ΣΕΒ και άλλων επιχειρηματικών συμφερόντων τα οποία είχαν τεθεί στα μνημονιακά χρόνια, αλλά "παράπεσαν" από την τρόικα.
Έτσι, εφεξής καταργούνται τα μίνιμουμ για Αττική και Αθήνα, όπου κατοικεί ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας και χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1980, για την απαγόρευση εγκατάστασης ρυπογόνων δραστηριοτήτων υψηλής και μεσαίας όχλησης.
Προς τούτο, εφευρίσκεται ένα τρικ. Εξομοιώνονται, στην ουσία καταργούνται, τα πολεοδομικά κριτήρια για τη χωροθέτηση οχλουσών δραστηριοτήτων και έργων (κατηγορίες υψηλής, μεσαίας, χαμηλής όχλησης) με τις κατηγορίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης Α1 για έργα και δραστηριότητες που ενδεχομένως έχουν πολύ σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και Α2 με σημαντικές επιπτώσεις όπου απαιτείται περιβαλλοντική αξιολόγηση και στη συνέχεια έγκριση όρων και περιορισμών. Και, ιδού το αποτέλεσμα, κατά το άρθρο 10 του πολυνομοσχεδίου:
"Επιτρέπεται στους Οργανωμένους Υποδοχείς Δραστηριοτήτων της παραγράφου 4 του άρθρου 41 του Ν. 3982/2011, εφόσον τούτο προβλέπεται από το εκάστοτε ισχύον ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας - Αττικής, η εγκατάσταση και λειτουργία των δραστηριοτήτων οι οποίες κατατάσσονται στις κατηγορίες Α1 και Α2 σύμφωνα με τις προβλέψεις του Ν. 4014/2011 και της Υπουργικής Απόφασης της παρ. 9 του άρθρου 20 Ν. 3982/2011".
Παράλληλα, με άλλη ρύθμιση (άρθρο 11 παράγραφος 11) πριμοδοτείται η εγκατάσταση μονάδων σε επιχειρηματικά πάρκα εντός Αττικής, αφού η παροχή κινήτρων για μετεγκατάσταση από άλλες περιοχές που μέχρι τώρα απαγορευόταν για την Αττική τώρα καταργείται.
Η εξομοίωση των κατηγοριών περιβαλλοντικής αδειοδότησης με τις κατηγορίες όχλησης αφορά όλη την επικράτεια και προφανώς δυναμιτίζει την ποιότητα ζωής μέσω ανταγωνιστικών χρήσεων, αφού, λόγου χάρη, θα επιτρέπεται η χωροθέτηση βιομηχανικών ζωνών κοντά σε περιοχές κατοικίας.
Αναλυτικότερα, προβλέπεται (άρθρο 9) με κοινή απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που εκδίδεται έως την 31η Δεκεμβρίου 2020, η κατάργηση κάθε αναφοράς στην κείμενη νομοθεσία σε υψηλή, μέση και χαμηλή όχληση. Αυτή αντικαθίσταται από αναφορά σε έργα και δραστηριότητες που έχουν καταταγεί, αντιστοίχως, στις κατηγορίες Α1, Α2 και Β. Η τελευταία κατηγορία είναι αυτή που θεωρείται ότι οι επιπτώσεις έχουν τοπική σημασία και απαιτούνται πρότυπες περιβαλλοντικές δεσμεύσεις αντί Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και αξιολόγησής της.
Πλήθος άλλων διατάξεων ευνοούν την απορρύθμιση σε πολλά πεδία. Έτσι, για την υλοποίηση στρατηγικών επενδύσεων επιτρέπονται παρεκκλίσεις από τους ισχύοντες όρους και περιορισμούς δόμησης με πρόσχημα τους λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος, οι επιχειρήσεις που εγκαθίστανται σε επιχειρηματικά πάρκα απαλλάσσονται από την υποχρέωση να λάβουν έγκριση λειτουργίας και υπόκεινται σε απλό καθεστώς γνωστοποίησης για την έναρξη της δραστηριότητας, οι μεταποιητικές δραστηριότητες μπορούν να αυξήσουν τη δραστηριότητά τους, να αλλάξουν τον εξοπλισμό τους, ακόμη και αν στο μεταξύ από τις χρήσεις γης δεν επιτρέπονται αυτές οι δραστηριότητες.
Χαλαρώνουν περαιτέρω οι διαδικασίες για την ανανέωση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας δραστηριότητας της επιχείρισης αφού πλέον δεν θα απαιτείται κατάθεση πλήρους φακέλου αλλά μόνον τεχνική έκθεση.
Ενεργοποιείται η πρόβλεψη του νόμου του 2011 για αξιολόγηση των περιβαλλοντικών μελετών από ιδιώτες προκειμένου να εκδοθούν οι περιβαλλοντικοί όροι αντί της ενίσχυσης των δημοσίων υπηρεσιών, κεντρικών και περιφερειακών. Πλέον οι πιστοποιημένοι αξιολογητές μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους και μέσω εταιρειών που θα εγγράφονται στο σχετικό μητρώο. Παραμένει βεβαίως το ερώτημα ποιος θα εισηγείται στον υπουργό για να εγκρίνει ή να απορρίψει τους περιβαλλοντικούς όρους. Επίσης, για τα έργα της υποκατηγορίας Α2, την περιβαλλοντική αδειοδότηση αντί του συντονιστή της αποκεντρωμένης διοίκησης μπορεί να υπογράφει ο προϊστάμενος της αρμόδιας διεύθυνσης.
Κατά τα λοιπά, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σε ενημερωτικό του σημείωμα, πανηγυρίζει για "τις διατάξεις του νομοσχεδίου που μειώνουν τη γραφειοκρατία και απλοποιούν την περιβαλλοντική αδειοδότηση, χωρίς όμως να γίνεται καμία έκπτωση στην περιβαλλοντική προστασία", αλλά και για "τον ψηφιακό χάρτη όπου πολίτες και επενδυτές θα εντοπίζουν σε αυτόν εάν οι δραστηριότητες που σκοπεύουν να ξεκινήσουν επιτρέπονται ή όχι".
Ο εν λόγω χάρτης, με την ευθύνη του ΥΠΕΝ και του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, θα περιλαμβάνει τα δεδομένα της πλατφόρμας e-πολεοδομία (όρους και περιορισμούς δόμησης, χρήσεις γης, σχέδια πόλεων, ρυμοτομικές και οικοδομικές γραμμές) που ήδη λειτουργεί στο ΥΠΕΝ.
Οι κτηματογραφημένες περιοχές και οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες που διαθέτει ψηφιακά ο δημόσιος φορέας Ελληνικό Κτηματολόγιο, αρχαιολογικοί χώροι κ.λπ., το σύνολο των δημοσίων φορέων, υποχρεούται να παραχωρήσει στα δύο υπουργεία τα δεδομένα τους εντός έξι μηνών για να εφαρμοστεί πιλοτικά για δύο χρόνια. Το σχέδιο νόμου στα σχετικά άρθρα σπεύδει να διευκρινίσει ότι "Δεν επιτρέπεται άρνηση αδειοδότησης της οποιασδήποτε επενδυτικής ή κατασκευαστικής δραστηριότητας στη βάση γεωχωρικών δεδομένων που δεν συμπεριλαμβάνονται στον Ενιαίο Ψηφιακό Χάρτη".
Επιτρέπεται ακόμη "οι υπουργοί Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης να αναθέτουν την ανάπτυξη, την τήρηση, την ενημέρωση και τη λειτουργία του Ενιαίου Ψηφιακού Χάρτη σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή και σε ιδιωτικό φορέα που έχει την αναγκαία τεχνογνωσία"....
