Αυτό υπογράμμιζαν χθες στις Βρυξέλλες ευρωπαϊκές πηγές σημειώνοντας ότι ο επικεφαλής του ΕSM μάλλον βιάστηκε να τοποθετηθεί, δεδομένου ότι οι θεσμοί δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη την αξιολόγηση ώστε να υπάρχει πλήρης εικόνα των δημοσιονομικών επιπτώσεων των μέτρων.
Οι πρόσφατες κυβερνητικές εξαγγελίες ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσαν αντιδράσεις σε κάποια μερίδα Ευρωπαίων, καθώς ξεφεύγουν από το δόγμα του “σφιχτού ζωναριού”, ωστόσο σε πολιτικό επίπεδο δεν ωφελούσε κανέναν να ανοίξει μέτωπο με την Αθήνα προεκλογικά.
Αφενός λόγω του φόβου ότι θα ευνοούσε ακραίες τάσεις στη Γερμανία και σε άλλες χώρες, επαναφέροντας μια αίσθηση κρίσης, και αφετέρου γιατί η σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι ότι δεν βρίσκεται σε πρόγραμμα και επομένως η αξιολόγηση των θετικών μέτρων γίνεται με συγκεκριμένη διαδικασία και με επικεφαλής την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Αυτή η διαδικασία βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, οπότε δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για τον αντίκτυπο των εν λόγω μέτρων μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Ο Μοσκοβισί εξέφρασε την Ε.Ε.
Η θέση της Επιτροπής εκφράστηκε με σαφήνεια από τον επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι στην αξιολόγηση των μέτρων θα ληφθεί υπόψη, εκτός από τον δημοσιονομικό αντίκτυπο, και η συμβολή τους στην αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης, ενώ την περασμένη εβδομάδα είχε επίσης υπογραμμίσει ότι η τακτική των υπερπλεονασμάτων δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα.
Με τη σειρά του και ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σέντενο έβαλε τα πράγματα στη θέση τους λέγοντας ότι η Ελλάδα είναι μεν υποχρεωμένη να τηρεί τις δεσμεύσεις της, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει ήδη δώσει δείγματα πολύ καλών αποδόσεων.
Αιφνιδιασμός
Σε αυτό το πλαίσιο ο Κ. Ρέγκλινγκ αιφνιδίασε τους συνομιλητές του (αφού κανένας από τους υπουργούς δεν θέλησε να πάρει θέση μέσα στη συνεδρίαση) μιλώντας για άνοδο των spreads και αμφισβητώντας ακόμα και την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2019. Ο “ζήλος” του αυτός φάνηκε ότι ήταν υπερβολικός και από τη δική του απάντηση σε σχετική ερώτηση, στην οποία ήταν εμφανής η προσπάθεια να “μαζευτεί”, αφού παραδέχτηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν αμφισβητεί τον στόχο του 2019 και ότι για το 2020 η συζήτηση δεν έχει καν ανοίξει.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι ο ρόλος του Κ. Ρέγκλινγκ ως “μεγαλύτερου πιστωτή” της Ελλάδας είναι να βάζει “φρένο” αλλά αναπόφευκτα οι αποφάσεις πάντα καταλήγουν να είναι πολιτικές.
