Πανηγυρίζει σύμπας ο φιλοκυβερνητικός τύπος για την εκτόξευση της Ελλάδας στην 91η θέση (από την 96η πέρυσι) στην Κατάταξη της Ανταγωνιστικότητας, όπως την μετράει τέλος πάντων το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Πριν σχολιάσουμε τα επιμέρους ας δούμε την μεγάλη εικόνα: Πώς εξελίχθηκε η κατάταξη της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία; Ποια ήταν τα αποτελέσματα της λιτότητας στην ανταγωνιστικότητα, ακόμα και με τα μέτρα των Διεθνών Ελίτ του ΠΟΦ; Ας ρίξουμε μια ματιά (ο κάθετος άξονας δείχνει την θέση στην κατάταξη):
Η εικόνα είναι προσεγγιστική - γιατί ο αριθμός των κρατών που περιλαμβάνεται στην Έκθεση διευρύνεται με τον χρόνο, αλλά είναι ενδεικτική... Η Ελλάδα (υπό την αίρεση της επερχόμενης αναθεώρησης των εκτιμήσεων αυτών του χρόνου), έχει μετακινηθεί μια θέση παρακάτω από εκεί που ήταν πρόπερσι...
Είναι σαφές πως η επίδραση της κρίσης και της λιτότητας στην Ελληνική οικονομία είχε καταστροφικά αποτελέσματα σε αυτή τη μετρούμενη "ανταγωνιστικότητα" λοιπόν. Όπως και στην Πορτογαλία, σε μικρότερο βαθμό. Στην Ιταλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία, δεν μοιάζει να βελτίωσε επίσης τίποτα. Η ατέρμονη αναζήτηση λοιπόν της ανταγωνιστικότητας στην μνημονιακή δήωση της χώρας, από τον Αντώνη Σαμαρά για άλλη μια φορά δεν έχει αποτέλεσμα... Η Μέρκελ που υμνούσε τις θετικές επιπτώσεις των "μεταρρυθμίσεων" στην οικονομία της Ελλάδας, διαψεύδεται και πάλι...
Το αν αυτό που μετρά η έκθεση του ΠΟΦ είναι κάτι πραγματικό και ουσιαστικό, αν η τα ζητούμενα της θρυλούμενης ανταγωνιστικότητας πρέπει είναι αυτά που περιγράφει είναι ένα δεύτερο αλλά όχι δευτερεύον ζήτημα. Η φιλοσοφία που διέπει την έκθεση είναι περίπου η επιτομή της νεοφιλελεύθερης αντίληψης για την οικονομία και η ιδέα πως οι χώρες είναι κάτι σαν εταιρείες που ανταγωνίζονται μεταξύ τους έχει δεχτεί κριτική από τον Κρούγκμαν μεταξύ άλλων από το 1994 ήδη... Παρόλα αυτά επειδή στην έκθεση αξιολογούνται και πράγματα όπως η ποιότητα των υποδομών, της υγείας και της εκπαίδευσης του πληθυσμού, αλλά και η διαφθορά και η λειτουργία των θεσμών, η Ελλάδα και οι υπό την λιτότητα χώρες της ευρωζώνης δύσκολα μπορούν να αντισταθμίσουν την πτώση τους με την "μεγαλύτερη ευκολία απολύσεων και μισθών" που μοιάζει να είναι κάποιου είδους ιδεώδες κάθε "ανταγωνιστικής" εργασιακής πολιτικής για τους συντάκτες της Έκθεσης...
Ενδιαφέρον έχουν - και είναι αποκαλυπτικές για τον ρεαλισμό της Έκθεσης, αλλά και για την "ακρίβεια" της κατάταξης - και οι επιμέρους αξιολογήσεις της έκθεσης για την Ελλάδα. Κάποια στοιχεία που αντλούνται από ανεξάρτητες πηγές είναι πραγματικά και επιβεβαιώνουν τον κατήφορο που ζούμε. Π.χ. η σύγκριση με την περσινή έκθεση επιβεβαιώνει την αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας στη χώρα από 3,2 / 1000 γεννήσεις σε 3,7 μέσα σε ένα χρόνο. Άλλες μοιάζουν σουρεαλιστικές (αξίζει να σημειωθεί εδώ πως συνεργάτης του για την εκπόνηση της Έκθεσης για την Ελλάδα ήταν ο ΣΕΒ)...
...Έτσι μαθαίνουμε ότι σε σχέση με πέρυσι έχει αυξηθεί ή βελτιωθεί (μεταξύ πολλών άλλων)
- η εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς
- η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης
- η ηθική συμπεριφορά των επιχειρήσεων
- η αξιοπιστία της αστυνομίας
- η ποιότητα του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου
- η ποιότητα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, του εκπαιδευτικού συστήματος γενικότερα, της διδασκαλίας μαθηματικών και φυσικών ειστημών στα λύκεια και η εκπαίδευση του προσωπικού των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων
Δεν είναι σαφές από πού εξάγονται αυτά τα συμπεράσματα, με βάση ποια πραγματικά δεδομένα, αλλά αυτού του είδους οι ("μετρημένες" μάλιστα υποτίθεται) εκτιμήσεις σίγουρα υπονομεύουν περαιτέρω, ακόμα και την οριακή "αισιοδοξία" της Κατάταξης Ανταγωνιστικότητας του ΠΟΦ...
Το pdf της Έκθεσης για την Παγκόσμια Ανταγωνιστικότητα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ 2013-2014
Το pdf της Έκθεσης για την Παγκόσμια Ανταγωνιστικότητα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ 2012-2013
