Στις 15 Απριλίου του 1994 δημιουργήθηκε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου ως συνέχεια της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου (GATT). Ο διεθνής οργανισμός, με έδρα τη Γενεύη, ανέλαβε επίσημα καθήκοντα την 1η Ιανουαρίου του 1995 και οι προσδοκίες ήταν μεγάλες. Στόχος ήταν να περιοριστούν τα εμπόδια και να μειωθεί ο προστατευτισμός στο εμπόριο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου είναι ο μοναδικός οργανισμός που θέτει σε διεθνές επίπεδο κανόνες για τον τρόπο διεξαγωγής του εμπορίου.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κατάφερε τα τελευταία χρόνια δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Το πρώτο είναι η ένταξη πολλών νέων μελών, ανάμεσά τους και πολύ σημαντικών χωρών για το διεθνές εμπόριο, όπως της Κίνας, τη Ρωσίας και της Σαουδικής Αραβίας.
Στα τέλη του 2013, οι 159 χώρες - μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO) συμφώνησαν στη φιλελευθεροποίηση του παγκόσμιου εμπορίου. Το αποκαλούμενο και ως «Πακέτο Μπαλί» περιλαμβάνει τρία κυρίως μέρη: Πρώτον, περιορισμό τελωνειακών δασμών, δεύτερον, θέσπιση νέων κανόνων για τις αγροτικές επιδοτήσεις, και τρίτον, ειδικές ρυθμίσεις για τις φτωχότερες χώρες.
Μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή έπρεπε να ξεπεραστούν σημαντικά εμπόδια. Όπως, για παράδειγμα, όταν η Κούβα άρχισε να διαμαρτύρεται για το εμπορικό εμπάργκο που της έχουν επιβάλλει εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, η Ινδία, υπερασπιζόμενη το πρόγραμμα επισιτισμού των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων της χώρας, που θα κινδύνευε από μία συμφωνία για τη φιλελευθεροποίηση του παγκόσμιου εμπορίου, απείλησε με «όχι» στην τελική συμφωνία. Ο φόβος του Νέου Δελχί είναι ενδεχόμενες προσφυγές εναντίον της Ινδίας, μια και η επιδοτούμενη αγορά ρυζιού και καλαμποκιού ξεπερνά τα όρια που θέτει ο ΠΟΕ. Το σημαντικό αυτό εμπόδιο ξεπεράστηκε χάρη στη συμβιβαστική πρόταση Κίνας και Ρωσίας, που προβλέπει ότι μέχρι την 11η σύνοδο υπουργών, σε τέσσερα χρόνια, θα βρεθεί στις διαπραγματεύσεις λύση για το ακανθώδες πρόβλημα της «διασφάλισης της πρόσβασης σε τρόφιμα». Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί λύση, τότε επιτρέπεται στην Ινδία να συνεχίσει τις μαζικές αγορές ρυζιού και καλαμποκιού για περισσότερα από 700 εκατομμύρια Ινδούς. Η συμφωνία αυτή χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως επιτυχία των πολυεθνικών και ήττα των φτωχών του κόσμου.
Σήμερα, το παγκόσμιο εμπόριο ουσιαστικά λειτουργεί με μορφή εμπορικών συνασπισμών με ενιαίους κανόνες και με ενιαίους όρους σχετικά με τη λειτουργία των αγορών. Η πολυσυζητημένη και αμφιλεγόμενη συμφωνία διεθνούς εμπορίου ΗΠΑ - Ε.Ε. (TTIP) εντάσσεται στη νέα λογική τού παγκόσμιου εμπορίου και ήδη έχει συγκεντρώσει τα πυρά εκατομμυρίων ανθρώπων για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη γεωργία, τη βιομηχανία, στον πολιτισμό και στο διατροφικό μοντέλο.
Σε ανάλογο κλίμα κινείται και η TPP Trans-Pacific Partnership (Συνεργασία Εκατέρωθεν του Ειρηνικού). Οι 12 οικονομίες της TPP αντιπροσωπεύουν το 30% του παγκόσμιου εμπορίου, το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 50% της προβλεπόμενης παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. O Μπέρνι Σάντερς, που διεκδίκησε το χρίσμα των Δημοκρατικών, δήλωσε ότι η TPP είναι «μια καταστροφική εμπορική συμφωνία, με σκοπό την προστασία των συμφερόντων των μεγαλύτερων πολυεθνικών εταιρειών εις βάρος των εργαζομένων, των καταναλωτών, του περιβάλλοντος και των θεμελίων της αμερικανικής Δημοκρατίας».
Επίσης, υπάρχει το Βορειοαμερικανικό Σύμφωνο Ελεύθερου Εμπορίου (NAFTA), το οποίο ήδη το έχουν πληρώσει πολύ ακριβά εκατομμύρια άνθρωποι. Για παράδειγμα, στο Μεξικό περίπου δύο εκατομμύρια αγρότες έμειναν χωρίς δουλειά, καθώς η μικρής κλίμακας αγροτική δραστηριότητα κατέστη ασύμφορη μπροστά στις επιδοτούμενες αγροτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ. Αυτή είναι μία από τις σκληρές επιπτώσεις της NAFTA.
Σε εξέλιξη βρίσκεται και η συμφωνία για το Εμπόριο των Υπηρεσιών (ΤiSA). Η TiSA αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και 22 άλλες χώρες, ανάμεσα στις οποίες είναι οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιαπωνία κ.ά. Σκοπός της ΤiSA είναι να διευκολύνει το εμπόριο των υπηρεσιών, όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ανάμεσα στις χώρες αυτές. Αυτή η συμφωνία αφορά τα πάντα, από τα τηλεφωνήματα, μέχρι τις πληρωμές, τις παραγγελίες αγαθών μέσω Διαδικτύου, τις διεθνείς πτήσεις και ακόμα περισσότερα.
