Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Αυτή είναι η συνταγματική επιταγή κατά την παράγραφο 5 του Άρθρου 4 του Συντάγματος και μάλιστα στις πιο βασικές διατάξεις, αυτές που αναφέρονται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η συνταγματική αυτή υποχρέωση θα έπρεπε ιδιαίτερα σήμερα να αποτελεί την προϋπόθεση εξόδου από την κρίση, η οποία έχει οδηγήσει στη φτώχεια και στην απόγνωση την ελληνική κοινωνία. Όποιος δεν αρχίζει τη συζήτηση από αυτή τη βάση αποκατάστασης δικαιοσύνης επιβεβαιώνει ακραία και απαράδεκτη ιδιοτέλεια.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο και η πλοιοκτησία στην Ελλάδα απολαμβάνουν σήμερα σειρά φοροαπαλλαγών που δεν δικαιολογούνται. Η συμβολή στα φορολογικά έσοδα είναι συγκριτικά ελάχιστη, ενώ οι 80.000 ναυτικοί της δεκαετίας του 1980 έχουν περιοριστεί στις 16.000, η μεγάλη πλειονότητα των οποίων απασχολείται στην ακτοπλοΐα. Την ίδια στιγμή, η ελληνική πολιτεία συνεχίζει να στηρίζει ενεργητικά τα συμφέροντα της ελληνικής πλοιοκτησίας στους διεθνείς οργανισμούς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ συντηρεί έναν σημαντικό μηχανισμό για τη διατήρηση της ποιότητας της ελληνικής σημαίας. Όλα αυτά επιβαρύνουν με σημαντικό κόστος το Ελληνικό Δημόσιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει επιτακτικά το ζήτημα του επανακαθορισμού του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη σχέση της ναυτιλιακής επιχειρηματικότητας με το ελληνικό κράτος καθώς και των σχέσεων της ναυτιλίας με το κοινωνικό σύνολο. Στόχος μίας τέτοιας πολιτικής είναι η ουσιαστική αποκατάσταση της συνταγματικής επιταγής ως προς τη συμμετοχή των ναυτιλιακών επιχειρήσεων στα δημόσια βάρη, όσα και αν είναι αυτά, όπως και η αύξηση της απασχόλησης των Ελλήνων ναυτικών με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, δηλαδή η εξασφάλιση πολλαπλασιαστικών ωφελειών για την ελληνική οικονομία και κοινωνία από τη ναυτιλιακή δραστηριότητα.
Το θέμα της ουσιαστικής συνεισφοράς όλων των κατηγοριών της ναυτιλιακής επιχειρηματικότητας στην οικονομία και στο κοινωνικό σύνολο έχει από καιρό ανοίξει. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί το θέμα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με στόχο τη διατήρηση των προνομίων της πλοιοκτησίας και του εφοπλισμού και τον εξωραϊσμό της εικόνας τους στην κοινωνία, δεν πείθει κανένα. Τώρα απαιτείται η έναρξη ενός ουσιαστικού δημόσιου διαλόγου που θα καθορίσει το νέο πλαίσιο σχέσεων κράτους – εφοπλισμού και πλοιοκτησίας στη βάση της εξυπηρέτησης των κοινωνικών αναγκών και της αναγνώρισης του καθοριστικού ρόλου των Ελλήνων ναυτικών στην ανάδειξη της ελληνόκτητης ναυτιλίας ως παγκόσμιου πρωταγωνιστή.
*Ο Θοδωρής Δρίτσας είναι βουλευτής Α' Πειραιά και Νησιών, υπεύθυνος ΕΕΚΕ υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου του ΣΥΡΙΖΑ
