Του Θεόδωρου Βασιλόπουλου*
Οι αγροτικές επιδοτήσεις είναι μια πάγια και πολυσυζητημένη τακτική, η οποία ακολουθείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί χρόνια τώρα δαπανάται ένα σημαντικό μέρος του προϋπολογισμού της Ε.Ε. στη γεωργία και στις αγροτικές επιδοτήσεις. Στόχος αυτών των επιδοτήσεων είναι ο εκσυγχρονισμός του επαγγέλματος του γεωργού και του κτηνοτρόφου μέσω της επιδότησης των κτηριακών εγκαταστάσεων των μονάδων, της αγοράς νέου εξοπλισμού και γενικότερα μέσω της βελτίωσης της υποδομής.
Ωστόσο, ελλείψει της κατάλληλης υποδομής και τεχνογνωσίας, η Ε.Ε. δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ενισχύει το εισόδημα των γεωργών και των κτηνοτροφών με κάθε άλλο παρά επωφελή αποτελέσματα για τον αγροτικό τομέα. Κι αυτό διότι οι επιδοτήσεις οδηγούν στον εφησυχασμό των αγροτών, οι οποίοι έχουν ένα εξασφαλισμένο εισόδημα, με αποτέλεσμα να μην παράγουν ποιοτικά προϊόντα ώστε να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί προς όφελος των ιδίων και της εθνικής οικονομίας.
Η Πανελλήνια Ένωση Νέων Αγροτών είχε από νωρίς κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τον τρόπο που δίνονται οι επιδοτήσεις, αλλά δυστυχώς δεν ακουστήκαμε από κανέναν και ιδίως από τους ίδιους τους αγρότες, οι οποίοι επαναπαύονταν στο «ζεστό» χρήμα.
Θεωρώ ότι χρειάζεται μια εθνική αγροτική πολιτική που θα στηρίζει πραγματικά τον πρωτογενή τομέα και θα δίνει κίνητρα σε νέους αγρότες να παράγουν ποιοτικά προϊόντα. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν ισχύει, αφού όχι μόνο εθνική αγροτική πολιτική δεν έχουμε, αλλά με τα μέτρα που λαμβάνονται οδηγείται ο πρωτογενής τομέας στην εξαφάνιση.
Όμως, από τη στιγμή που υπάρχουν οι επιδοτήσεις, αυτές πρέπει να δίνονται στοχευμένα. Δεν υπάρχει κανένα όφελος από τη χορήγηση επιδοτήσεων χωρίς την κατάλληλη επιμόρφωση και υποστήριξη των νέων αγροτών. Η κάθε χώρα έχει ως μέγιστο καθήκον τη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής, η οποία θα έχει ως στόχο την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων που θα προστατεύουν και θα προάγουν την υγεία του καταναλωτή.
Με αφορμή την ενδιάμεση αναθεώρηση της νέας ΚΑΠ, η κυβέρνηση θα πρέπει να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για την ουσιαστική στήριξη των νέων αγροτών τής χώρας, όπως η δυνατότητα αύξησης του ποσού του εθνικού αποθέματος και του φακέλου για τη στήριξη των νεοεισερχομένων, αλλά και η άρση αδικιών του παρελθόντος ως προς τη σύγκλιση των δικαιωμάτων.
Δυστυχώς, υπάρχουν μεγάλες ανισότητες στην ατομική μοναδιαία αξία των δικαιωμάτων, λόγω υψηλών “ιστορικών δικαιωμάτων”, με αποτέλεσμα από την αδικία αυτή να θίγονται οι νέοι και οι νεοεισερχόμενοι αγρότες, οι οποίοι για το ίδιο μέγεθος εκμετάλλευσης παίρνουν πολύ μικρές ενισχύσεις από όσους είχαν κατοχυρώσει ιστορικά δικαιώματα. Επομένως, θα πρέπει να υπάρξει άμεση σύγκλιση της μοναδιαίας αξίας των δικαιωμάτων μέσα σε κάθε Περιφέρεια και να δίνεται βάρος στις καλλιεργούμενες εκτάσεις. Επίσης, δεδομένης της δυνατότητας μεταφοράς πόρων από τον Πρώτο στον Δεύτερο Πυλώνα και το αντίστροφο, θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μεταφερθούν πόροι από τον Δεύτερο στον Πρώτο με γνώμονα να ενισχυθούν οι νεοεισερχόμενοι/νέοι αγρότες και να στηριχθούν οι εκμεταλλεύσεις σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές.
*Ο Θ. Βασιλόπουλος είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Νέων Αγροτών (ΠΕΝΑ)
