Οι εποχικά εργαζόμενοι στον τομέα του επισιτισμού και του τουρισμού αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου κατάσταση. Χιλιάδες είναι αυτοί που δεν μπορούν να μπουν στις ρυθμίσεις στήριξης και είναι μήνες απλήρωτοι. Η ομοσπονδία των εργαζομένων με επιστολή της στον πρωθυπουργό θέτει το σύνολο των προβλημάτων και περιγράφει μια τραγική πραγματικότητα.
Υποτίθεται ότι υπήρχε σχεδιασμός και στοιχειώδης μέριμνα για τους εργαζόμενους που δεν βρήκαν δουλειά σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Κι ακόμη υποτίθεται ότι, λόγω της κρίσης και της πτώσης του τουρισμού, θα υπήρχαν εναλλακτικές για να δοθούν εγκαίρως λύσεις. Το «επιτελικό κράτος» δεν έκανε ούτε το ένα, ούτε το άλλο...
Επιπλέον, έκανε και κάνει τα «στραβά μάτια» στο καθεστώς πλήρους απορρύθμισης στους χώρους εργασίας.
Οι καταγγελίες έχουν πάρει μορφή καταιγίδας. Καταγγελίες για αυθαίρετες απολύσεις, για υπερωρίες και μεροκάματα που δεν πληρώνονται, για εκβιασμούς εργαζομένων, για έξτρα κρατήσεις για την ασφάλιση, ακόμη και για κρατήσεις φιλοδωρημάτων. Καταγγελίες για λιγότερους εργαζόμενους σε τομείς που λόγω και της πανδημίας έπρεπε να λειτουργούν υποδειγματικά για να καλυφθούν άλλες «ζημιές»...
Βλέπουμε να στήνεται με συστηματικό τρόπο, αλλά και με την υπόθαλψη και τη στήριξη του «επιτελικού κράτους» ένα εργασιακό καθεστώς μεσαίωνα στον κλάδο του τουρισμού - επισιτισμού. Με την επίκληση της κρίσης στον τουρισμό, η οποία επιτείνεται από τις αντιφατικές κυβερνητικές επιλογές, ενδυναμώνεται η παγίωση εργασιακών σχέσεων υποταγμένων στις απαιτήσεις όσων επιδιώκουν την απορρύθμιση της εργασίας.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη περισσότερο επικίνδυνη για τα δικαιώματα των εργαζομένων, γιατί η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει ήδη με τις παρεμβάσεις της σε ανύποπτο χρόνο ένα πλαίσιο κομμένο και ραμμένο στους σχεδιασμούς για ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και απόλυτο σεβασμό στο σύνολο των απαιτήσεων του ΣΕΒ.
Έτσι, ακόμη κι αν υπάρξει μελλοντικά κάποια ανάταξη της οικονομίας, το πλαίσιο που διαμορφώνεται θεσμικά στην εργασία και πρακτικά στους χώρους δουλειάς θα διαιωνίζει καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα.
Ακριβώς γι’ αυτό χρειάζεται τώρα να στηριχθούν με κάθε τρόπο οι προσπάθειες και ο αγώνας των εργαζομένων για να ανατραπούν αυτοί οι σχεδιασμοί και οι πολιτικές στον χώρο της εργασίας.
