Αλλά ποιες είναι οι δαπάνες που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των όσων έχουν εξαγγελθεί;
1. Την ενίσχυση του συστήματος Υγείας (για το οποίο μέχρι στιγμής οι προσφορές ιδιωτών, σε ό,τι αφορά το υγειονομικό υλικό τουλάχιστον, υπερβαίνουν την κρατική δαπάνη...).
2. Την κάλυψη μεγαλύτερου τμήματος του εισοδήματος των εργαζομένων και των αυτοαπασχολουμένων που πλήττονται από την κρίση.
3. Την παροχή εγγυήσεων για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, προφανώς σε ποσοστό μεγαλύτερο του 20% που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, επειδή στην πράξη αυτό σημαίνει τον αποκλεισμό εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων.
Αλήθεια, ποιες από αυτές θεωρεί παράλογες δαπάνες ο πρόεδρος της Ν.Δ. και πρωθυπουργός;
Αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Οι ψίθυροι για περικοπή μισθών δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων πληθαίνουν... Κάτι για 20% ακούγεται... Το κράτος δαπανά ετησίως περί τα 20 δισ. για μισθούς - συντάξεις. Αν κόψει για ένα τρίμηνο το 20%, αυτό σημαίνει 4 δισ. περίπου. Με αυτά σκοπεύει να χρηματοδοτήσει τα μελλοντικά μέτρα η κυβέρνηση;
Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να φοβάται (δικαίως...) την άγνωστη «επόμενη ημέρα». Η τσιγκουνιά του όμως σε κοινωνικές δαπάνες -τις τόσο απαραίτητες σε αυτή τη φάση- δεν έχει ως αφετηρία αυτούς τους φόβους.
Στο «υποκείμενο νόσημα» της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής πρέπει μάλλον να αποδοθεί. Τον νεοφιλελευθερισμό και την απροκάλυπτη ταξική μεροληψία υπέρ των ισχυρών, την οποία μεταφράζουν σε μέτρα το... παραγωγικό μυαλό του πρώην διευθυντή του ΣΕΒ και νυν υφυπουργού Σκέρτσου και το... αναμορφωτικό ταμπεραμέντο του υπουργού Βρούτση.
Τα πράγματα σε οικονομικό επίπεδο προδιαγράφονται πολύ χειρότερα. Δέκα εκατομμύρια νέους ανέργους σε δύο εβδομάδες ανακοίνωσαν οι ΗΠΑ. Μέχρι και διψήφια ύφεση περιμένουν οι αναλυτές σε πολλές χώρες της Ευρώπης.
Όσο πιο πολύ αργεί η κυβέρνηση εφαρμόζοντας το «στάγδην βραδέως», τόσο το χειρότερο...
(Και μάλλον πρέπει να ξεχάσει τις εκλογές τον Σεπτέμβριο...).
Στάθης Σχινάς
