Η τεράστια αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων, κυρίως στις αστικές περιοχές, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, εκτός από το κυκλοφοριακό πρόβλημα, δημιούργησε και πρόβλημα πάρκινγκ. Τα αυτοκίνητα, όταν δεν έχουν διαθέσιμο χώρο, παρκάρουν πάνω σε οποιονδήποτε ελεύθερο χώρο που θα προκύψει. Για να προστατεύσουν τα πεζοδρόμια από το άναρχο παρκάρισμα των αυτοκινήτων, κάποιοι σοφίστηκαν τα κάθε μορφής, μεγέθους και υλικού κάγκελα, πασσάλους και κολονάκια. Αυτά που φύτρωσαν σε όλα τα πεζοδρόμια, εμποδίζοντας από τη μία το παρκάρισμα των αυτοκινήτων, αλλά και αποτελώντας από την άλλη, έναν τεράστιο κίνδυνο για την ακεραιότητα των πεζών και των δικυκλιστών.
Οι καλοπροαίρετοι που μελέτησαν και εφάρμοσαν την λύση των πασσάλων, πίστεψαν πως έτσι, λύνουν το πρόβλημα της προστασίας των πεζοδρομίων από τους τετράτροχους καταπατητές. Τους διέφυγαν όμως οι τρομερές παρενέργειες που μπορούν ενδεχομένως να παρουσιαστούν από τους πασσάλους, τα κάγκελα και τα κολονάκια στο πρώτο παραπάτημα ενός πεζού, στην πρώτη απροσεξία ενός δικυκλιστή. Οι χιλιάδες πάσσαλοι, τα κάγκελα και τα κολονάκια, που μετά την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 έχουν πλημμυρίσει τα πεζοδρόμια των μικρών και μεγάλων πόλεων, αποτελούν, εκτός από εμπόδια για το παρκάρισμα και επικίνδυνα έμβολα, που μπορούν να τραυματίσουν από ελαφρά μέχρι και θανάσιμα τον αφηρημένο πεζό, τον ηλικιωμένο, τον τυφλό κ.λπ. που από κάποια απροσεξία, θα έχει την ατυχία να πέσει πάνω τους.
Είναι όμως απείρως πιο επικίνδυνα, για τους δικυκλιστές . Εάν π.χ., ένα ποδήλατο ξεφύγει για κάποιο λόγο από την πορεία του και πέσει πάνω τους, ακόμη και με μικρή ταχύτητα, ο αναβάτης κινδυνεύει να τραυματιστεί πολύ σοβαρά. Τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα όταν μια μοτοσυκλέτα που κινείται με ταχύτητα εκτραπεί από την πορεία της και πέσει πάνω σε μια τέτοια συστοιχία πασσάλων και κάγκελων. Σ' αυτή την περίπτωση, ο αναβάτης δεν θα έχει καμιά ελπίδα να επιβιώσει. Θα κομματιαστεί. Οι πάσσαλοι θα τον συντρίψουν. Θα τον ξεσχίσουν, όπως ακριβώς θα έκαναν τα δόντια ενός τεράστιου θαλάσσιου κήτους.
Και όμως, όλες αυτές οι τραγικές συνέπειες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Η λύση είναι πάρα πολύ απλή. Εκεί που θέλουμε να εμποδίσουμε το πέρασμα ή το παρκάρισμα, δεν βάζουμε επικίνδυνους πασσάλους και κάγκελα, αλλά ειδικές χαμηλές μπαριέρες, επενδυμένες με προστατευτικό υλικό και με ανοίγματα κατά διαστήματα για να περνούν οι πεζοί στο απέναντι πεζοδρόμιο. Οι μπαριέρες αυτές εμποδίζουν το παράνομο παρκάρισμα στα πεζοδρόμια από τη μία και από την άλλη εκτρέπουν, αλλά δεν κομματιάζουν το σώμα κάθε απρόσεκτου, αλλά και κάθε δικυκλιστή που θα πέσει επάνω τους.
Πρέπει να πάρουμε τη θαρραλέα άλλα και συνετή απόφαση να αναθεωρήσουμε αυτή την τόσο επιπόλαια και επικίνδυνη μόδα των πασσάλων και των κάθε είδους κάγκελων που έχουν κατακλύσει κάθε πεζόδρομο και πεζοδρόμιο σε κάθε μικρή ή μεγάλη πόλη της χώρας μας. Να αποσύρουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται αυτά τα επικίνδυνα έμβολα, και να τα αντικαταστήσουμε με ειδικά σχεδιασμένες μπαριέρες ασφαλείας. Μια χώρα όπως η Ελλάδα, που τόσα έχει επενδύσει στον τουρισμό, είναι πολύ σημαντικό να δείχνει έμπρακτα ότι φροντίζει τους πολίτες της και φυσικά κατ' επέκταση και όλους αυτούς που την επισκέπτονται, εργαζόμενη με σοβαρότητα, για να εξασφαλίζει σε κάθε περίπτωση την ασφάλειά τους.
* Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ είναι αρχιτέκτων μηχανικός - βιομηχανικός σχεδιαστής
