H κυβέρνηση γύρισε από τις διακοπές και η πρώτη περιοχή της Αθήνας που το κατάλαβε είναι τα Εξάρχεια. Με φόντο άλλωστε αυτή την περιοχή έχει στηθεί το αφήγημα όλων αυτών των δεκαετιών για τους "γνωστούς - άγνωστους", τους "κουκουλοφόρους", τους "μπαχαλάκηδες", το "άβατο" και την "ανομία". Πόσες "επιχειρήσεις" δεν έχουν δει τα μάτια μας μόνο την τελευταία δεκαετία, και πόσες από αυτές πέρασαν από όλο το κέντρο της Αθήνας και άφησαν την πώληση ναρκωτικών απλώς να μετακινείται από τον ένα δρόμο στον άλλο; Και πόσες άλλες φορές είδαμε τη ρίψη μερικών μολότωφ ή άλλων αντικειμένων να γίνεται αφορμή για χειρότερα έκτροπα εις βάρος, τις περισσότερες φορές, ασχέτων!
Πού βρίσκεται όμως η πραγματικότητα αυτής της αθηναϊκής γειτονιάς και πώς την περιγράφουν οι "Εξαρχειολόγοι" της δημόσιας τάξης, είναι δύο αφηγήματα πολύ διαφορετικά και κάποιες φορές το μόνο που τα τέμνει είναι η ύπαρξη της αστυνομίας εκεί.
Για την αστυνομία, από την άλλη, αν ακούσει κανείς τις κατά καιρούς δηλώσεις των συνδικαλιστών της, τα Εξάρχεια πια μοιάζουν να μην είναι μέρος της ελληνικής επικράτειας και η αστυνομία, με τα ΜΑΤ ως εκστρατευτικό σώμα, πρέπει να τα "ανακαταλάβουν" και να τα αποδώσουν στις δυνάμεις της "Πατρίδος, Θρησκείας και Οικογένειας". Εάν γίνει αυτό, αυτόματα θα έχει επέλθει η νίκη επί της "ανομίας" και της "αταξίας", όχι μόνο στην Αθήνα αλλά στο σύνολο της χώρας ή, για κάποιους λάτρεις της μετεμφυλιακής λειτουργίας της αστυνομίας, θα έχει ηττηθεί ο αναρχοκομμουνιστικός κίνδυνος. Γιατί αλλιώς πώς μπορούμε να εξηγήσουμε τον χάρτη της Αθήνας σε δελτίο Τύπου που είχε εκδώσει η συνδικαλιστική ένωση των ειδικών φρουρών, ο οποίος περιείχε το ροζ κρατίδιο του "Εξαρχιστάν", όπως έγραφαν;
"Λύστε μας τα χέρια"
Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε και τις παρακλήσεις να τους "λύσουν τα χέρια", χωρίς να περιμένουν εισαγγελικές εντολές ή μηνύσεις -δηλαδή περιφρονώντας τις εγγυήσεις μιας ευνομούμενης Πολιτείας-, ή τις προεκλογικές απειλές ότι «αν πάρουμε πολιτική εντολή για τα Εξάρχεια, θα πάθετε την πλάκα σας»; Ή, ακόμα καλύτερα, την "πρωτοβουλία" της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) να διοργανώσει τον Ιούνιο του 2017 "ανοιχτή εκδήλωση με θέμα 'Ανοιχτές και ελεύθερες πόλεις' στην Πλατεία Εξαρχείων, καλώντας "τα πολιτικά κόμματα, φορείς, ενώσεις πολιτών, για να αναδειχθούν οι πτυχές του προβλήματος και να κατατεθούν ρεαλιστικές προτάσεις για την επίλυσή τους", και σημειώνοντας: "Ας σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε και να θέσουμε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων έστω και μετά από 43 χρόνια από τη Μεταπολίτευση, έστω και τώρα"!
Κοινή γραμμή
Μόνο που, όλως τυχαίως, σε όλες αυτές τις δηλώσεις ή πρωτοβουλίες συνδικαλιστών αστυνομικών παρατηρείται κάτι κοινό, ειδικά τα τελευταία χρόνια: ταυτίζονται απόλυτα με την μέχρι πρότινος αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας. Και αν κάποιος κάτσει και ακούσει ή δει όλες τις παρεμβάσεις εκπροσώπων των συνδικαλιστών των αστυνομικών, δεν παρεκκλίνουν της "γραμμής" ποτέ, ακόμα και αν, την ίδια ώρα, θέλουν να κρατήσουν αποστάσεις από συνάδελφό τους - βλέπε δηλώσεις Στ. Μαυροειδάκου για δηλώσεις Στ. Μπαλάσκα.
Και θα άξιζε ίσως, πέραν της επίμαχης δήλωση Μπαλάσκα (η οποία ευθέως παραπέμπει στη ναζιστική προπαγάνδα που υποβίβαζε τους «μη Άριους» σε υπανθρώπους) που ανάγκασε την ΠΟΑΣΥ να τον καθαιρέσει από τη θέση του αντιπροέδρου και ειδικού γραμματέα, να ακούσει κάποιος όλο το απόσπασμα της εκπομπής, να ακούσει και τις δηλώσεις Μαυροειδάκου, που, ενώ καταδικάζει τα περί "σκουπιδιών", συνεχίζει στην ίδια γραμμή που είναι και ο Στ. Μπαλάσκας. "Σουρωτήρι τα σύνορα τα προηγούμενα χρόνια", "Εξαρχιστάν", είναι λίγες από τις φράσεις που θα ακούσει.
Και η "γραμμή" ήταν, τα τελευταία πέντε χρόνια, ότι μόνο η Δεξιά ξέρει από "Τάξη", μόνο αυτή μπορεί να κυβερνήσει και να δώσει εντολές στην αστυνομία. Και, δυστυχώς, οι συνδικαλιστές των αστυνομικών έχουν μπει σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι και σε θεσμικό επίπεδο, όταν δημόσια, επί περισσότερο από δύο χρόνια, είχαν φτάσει να μιλούν για αποδέσμευση από την πολιτική ηγεσία και τις "ιδεοληψίες" του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Οι νέες ιδεοληψίες
Βέβαια, από τον Ιούλιο, οι "ιδεοληψίες" της νέας κυβέρνησης φαίνεται ότι δεν νιώθουν να τους δένουν τα χέρια, όπως αποδεικνύουν τα όσα φώναζαν τα ΜΑΤ προχθές έξω από το "Βοξ", αλλά και από την ανακοίνωση - κάλυψη του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ.
Πρέπει ωστόσο να υπογραμμιστεί ότι είναι εξαιρετικά προβληματικό, εν έτει 2019, το κύριο δημόσιο αίτημα των συνδικαλιστών της αστυνομίας να είναι η πολιτική κάλυψη να δρουν ανεξέλεγκτα, να αφεθούν ελεύθεροι σε μια περιοχή της πρωτεύουσας να ξεσαλώσουν, και να μην έχει να κάνει με προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μέσος αστυνομικός που υπηρετεί είτε στα Εξάρχεια, είτε στα Φάρσαλα, είτε στη Μυτιλήνη.
Η πολιτική κάλυψη άλλωστε ένιωσε ότι του έλειψε του Στ. Μπαλάσκα, όπως εξομολογήθηκε σε μια από τις σχεδόν εβδομαδιαίες παρεμβάσεις του στο ΣΚΑΪ, στις 9 Ιουλίου 2019, λέγοντας ότι "Δεν περάσαμε καλά σαν αστυνομικοί και η ψυχολογία μας δεν ήταν καλή. Η προηγούμενη κυβέρνηση δεν στάθηκε δίπλα στους αστυνομικούς. Δεν αισθανόμασταν ότι έχουμε μια πολιτική κάλυψη».
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να ετρώθη η ψυχολογία κάποιων αστυνομικών όταν, με Υπουργική Απόφαση της Όλγας Γεροβασίλη, "ψαλιδίστηκαν" οι συνδικαλιστικές άδειες των συνδικαλιστών της αστυνομίας, καθώς εναρμονίστηκαν με του υπόλοιπου δημοσίου τομέα.
Ίσως πλήγμα να θεωρείται και ότι δεν έπρεπε ούτε ΕΔΕ να περάσουν οι εννέα αστυνομικοί που ελέγχονται για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου. Θυμίζουμε ότι έτερος συνδικαλιστής της ΠΟΑΣΥ ο Δ. Πάκος, έβρισκε ότι όλα έγιναν σύμφωνα με τα εγκληματολογικά εγχειρίδια -ακόμα, υποθέτουμε, και το να πιάνουν πειστήρια με γυμνά χέρια ή να τα βάζουν σε σακούλα που βρήκαν στον δρόμο- και δήλωνε ότι "δεν μπορεί να κρίνεται συνεχώς η δράση του αστυνομικού, που είναι συγκεκριμένη, με βάση την πολιτική ιδεολογία του καθενός που κυβερνάει» .
Κλείνοντας, η κατηγοριοποίηση Μπαλάσκα σε "ενοχλητική σκόνη" και "πραγματικά σκουπίδια", που είναι οι "σκληροί ποινικοί, ακροαριστεροί, ακροαναρχικοί, άνθρωποι ιδιαίτεροι", παραπέμπει και σε μια αστυνομική κουλτούρα η οποία ταξινομεί το έργο και τα καθήκοντά της με όρους βιοπολιτικής. Και μια τέτοια ταξινόμηση δεν θα πρέπει να έχει καμία θέση σε μια σύγχρονη, επαγγελματική και δημοκρατική αστυνομία, την οποία, υποτίθεται, πρέπει να επιθυμούν οι αστυνομικοί και όχι η κάλυψη παραβατικών αστυνομικών, τους οποίους σπεύδουν να υπερασπιστούν δικηγόροι βουλευτές της Ν.Δ.
Υ.Γ. Δακρυγόνο σε κλειστό χώρο;
