Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.0°C25.2°C
3 BF 51%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.8°C25.4°C
2 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C21.6°C
4 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
0 BF 33%
H "ισπανική άνοιξη" θα αναμετρηθεί με τη μαύρη Δεξιά στις κάλπες
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

H "ισπανική άνοιξη" θα αναμετρηθεί με τη μαύρη Δεξιά στις κάλπες

Η Ισπανία θα μετατραπεί στις 28 Απριλίου στον προμαχώνα της δημοκρατικής και προοδευτικής Ευρώπης εναντίον του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού, του εθνικισμού, του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας με το Unidos Podemos και την Αριστερά να στοιχηματίζουν ότι θα αποτελέσουν την πλειοψηφική δύναμη για μια νέα προοδευτική και δημοκρατική κυβέρνηση.

Η “ισπανική άνοιξη” της οκτάμηνης διακυβέρνησης του σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεθ δεν άντεξε στις πιέσεις των δύο μεγάλων εθνικιστικών ρευμάτων, του αντιδραστικού και φασιστογενούς ισπανικού εθνικισμού, που πήρε σάρκα και οστά με την ακροδεξιά στροφή του Λαϊκού Κόμματος και των λαϊκιστών “Πολιτών” και τον εναγκαλισμό τους με τους απογόνους του Φράνκο και το Vox, και την αδυναμία των σοσιαλιστών και του καταλανικού εθνικισμού να μιλήσουν την κοινή γλώσσα του διαλόγου.

Ο Σάντσεθ προσπάθησε για ένα οκτάμηνο να ακροβατήσει ανάμεσα στις πιέσεις της Αριστεράς και της κοινωνίας για την αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών της κρίσης υιοθετώντας τον “πιο κοινωνικό προϋπολογισμό στην ιστορία της χώρας”, όπως τόνισε η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Unidos Podemos Ιρένε Μοντέρο, ενώ την ίδια στιγμή παρέμενε όμηρος των μετριοπαθών και συντηρητικών βαρόνων του Σοσιαλιστικού Κόμματος και εν μέρει του ισπανικού εθνικισμού, αρνούμενος έναν ουσιαστικό διάλογο με τον καταλανικό εθνικισμό, που στήριξε την πτώση του Ραχόι ή την ατολμία του να υιοθετήσει πιο ριζοσπαστικές απαντήσεις στα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που άφησε η καταστροφική νεοφιλελεύθερη πολιτική του διεφθαρμένου Μαριάνο Ραχόι.

Στη σημερινή Ισπανία η τεράστια διαφθορά του Λαϊκού Κόμματος και των ηγετικών του στελεχών και η καταστροφική λιτότητα που εφάρμοσαν φαίνεται να έχουν διαγραφεί από τη συλλογική μνήμη. Η Δεξιά και η Ακροδεξιά κατάφεραν να μεταφέρουν την πολιτική αντιπαράθεση στο εθνικιστικό πεδίο, ενώνοντας ό,τι πιο συντηρητικό και αντιδραστικό υπάρχει στην ισπανική κοινωνία, δοκιμάζοντας μάλιστα να εφαρμόσουν τις επιτυχείς συνταγές των Σαλβίνι, Όρμπαν και Λε Πεν στην καθημερινότητα των ανθρώπων, προωθώντας έναν χωρίς μέτρο κοινωνικό κανιβαλισμό και έναν νέο πόλεμο ανάμεσα σε φτωχούς.

Ο Σάντσεθ δεν φάνηκε να έχει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση να συνεχίσει την εφαρμογή των κοινωνικών μέτρων που συμφώνησε με το Unidos Podemos και να διεκδικήσει με υπομονή και επιμονή την ψήφο των πολιτών με τον αέρα του πολιτικού που αλλάζει προς το καλύτερο τις ζωές των ανθρώπων. Δεν έχει σημασία εάν στη Μαδρίτη τα τρία δεξιά κόμματα κινητοποίησαν 50 ή 200 χιλιάδες κόσμο ή εάν στην Ανδαλουσία κέρδισαν την τοπική κυβέρνηση μόνο χάρις στην αποχή των δημοκρατικών και προοδευτικών ψηφοφόρων, την αποχή των σοσιαλιστών και των Αριστερών πολιτών. Το γεγονός ότι ο Σάντσεθ εκτίμησε πως η άνοδος της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς είναι αναπόφευκτη και ότι θα συνεχιστεί τους επόμενους μήνες αποδεικνύει ότι δεν έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση για τα μέτρα που εφαρμόζει εναντίον της νεοφιλελεύθερης λιτότητας.

Ο Σάντσεθ αποδέχθηκε να δώσει μια προεκλογική μάχη όπου το καταλανικό θα δεσπόζει μπροστά σε κάθε οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας και των πολιτών και όπου ο “προδότης” πρωθυπουργός θα έχει να αντιμετωπίζει από την άλλη πλευρά την οργή του καταλανικού εθνικισμού, που θα τροφοδοτείται καθημερινά από τη συνέχιση της δίκης των 12 φυλακισμένων Καταλανών ηγετών σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Η επιλογή διεξαγωγής των εκλογών στον Απρίλιο εγκυμονεί και τον κίνδυνο μιας ήττας στις ευρωεκλογές, και ίσως ακόμη χειρότερα στο τέλος των αριστερών και προοδευτικών δημοτικών και περιφερειακών αρχών που οι σοσιαλιστές κυβερνούν με την Αριστερά. Εάν η τριπλή συμμαχία του Λαϊκού Κόμματος, των “Πολιτών” και του φασιστικού Vox κερδίσει την εθνική κυβέρνηση τον Απρίλιο, θα ισοπεδώσει τον Μάιο τις αριστερές και προοδευτικές αρχές σε πάρα πολλούς μεγάλους δήμους αρχίζοντας από αυτούς της Μαδρίτης, της Βαλένθια, της Θαραγόθα, του Κάδιθ, της Α Κορούνια, ενώ τεράστια προβλήματα θα αντιμετωπίσει και η εκλογή της Άντα Κολάου σε μια Βαρκελώνη και Καταλωνία βυθισμένη στην άβυσσο των εθνικισμών. Στο περιφερειακό επίπεδο η Χώρα της Βαλένθια ή της Καστίλης Λα Μάντζα κινδυνεύουν να ακολουθήσουν την Ανδαλουσία στον ολισθηρό ακροδεξιό κατήφορο.

Δημοσκόπηση προβλέπει “μαύρη” κυβέρνηση

Σύμφωνα με την πλέον πρόσφατη δημοσκόπηση της Celeste Tel για τον Φεβρουάριο, οι σοσιαλιστές θα έπαιρναν 23,7% και 94 με 97 βουλευτές, το Unidos Podemos 15,8% και 47 με 49 βουλευτές, η Αριστερή Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλωνίας ERC 2,8% και 11 με 12 βουλευτές, το καταλανικό PDeCAT 1,7% με 6 βουλευτές, το δεξιό κόμμα της Χώρας των Βάσκων PNV 1,2% και 5 με 6 βουλευτές, το αριστερό εθνικιστικό κόμμα των Βάσκων EH Bildu 0,8% και 2 με 4 βουλευτές, ενώ το Λαϊκό Κόμμα θα έπαιρνε το 23,1% και 96 με 98 βουλευτές, οι “Πολίτες” 19,2% και 47 με 49 βουλευτές και το φασιστικό Vox 8,9% και 17 με 20 βουλευτές, με τα τρία δεξιά και ακροδεξιά κόμματα να φθάνουν στο 51,2%. Ο δεξιός συνασπισμός των Καναρίων Νήσων θα έπαιρνε 0,3% και έναν βουλευτή, που θα μπορούσε να προστεθεί στη δεξιά συμμαχία.

Αριστερά ενωμένη ποτέ νικημένη;

Το Unidos Podemos, δηλαδή το Podemos, η Ενωμένη Αριστερά, το Equo και τα συνεργαζόμενα ψηφοδέλτια, αποτέλεσαν τον μοχλό της ανατροπής της κυβέρνησης του Ραχόι, διευκολύνοντας τη στήριξη της μομφής στην κυβέρνησή του από τα εθνικιστικά κόμματα της Καταλωνίας. Παράλληλα, μετέτρεψαν την Αριστερά στον βασικό μοχλό των αλλαγών που παρουσίασε η κυβέρνηση Σάντσεθ στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Το Unidos Podemos στήριξε την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 22%, στα 900 ευρώ, όπως στηρίζει την αλλαγή των εργασιακών, την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των συντάξεων και τη στήριξη της Δημόσιας Υγείας, Παιδείας και της Πρόνοιας.

Η αίσθηση ευθύνης του Ινίχο Ερεχόν, που τόνισε χωρίς περιστροφές ότι στις εκλογές “θα ψηφίσω τον Πάμπλο Ιγκλέσιας και το Podemos, που είναι το κόμμα όπου ανήκω και ίδρυσα” αποτελεί ένα δείγμα γραφής για την ανάγκη συσπείρωσης της Αριστεράς και τον παραμερισμό κάθε προσωπικής και πολιτικής αντιπαράθεσης μπροστά στο ακροδεξιό τσουνάμι. Δυστυχώς ένα μικρό κομμάτι της μετριοπαθούς Αριστεράς, με άξονα τον πρώην συντονιστή της Ενωμένης Αριστεράς Γιαμαθάρες και τον πρώην δικαστικό Μπαλτασάρ Γκαρθόν, αποφάσισε να δοκιμάσει την αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές του Απριλίου, όπως και στις ευρωεκλογές του Μαΐου με τη στήριξη του Γιάννη Βαρουφάκη.

Η έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας στις 12 Απριλίου θα δρομολογήσει ίσως τη μεγαλύτερη δοκιμασία των δημοκρατικών θεσμών στη μεταδικτατορική ιστορία της χώρας, γιατί στην καλύτερη των υποθέσεων κινδυνεύει να διαιωνίσει τη μετωπική αντιπαράθεση των εθνικισμών. Η Αριστερά και η αριστερή Σοσιαλδημοκρατία, την οποία προσπάθησε δειλά δειλά να εκφράσει ο Σάντσεθ, θα μπορέσουν να αντιστρέψουν το φαινομενικά αρνητικό κλίμα μόνο εάν έχουν το θάρρος να αντιπαρατεθούν με τη Δεξιά και τον εθνικισμό στα θέματα της οικονομίας και της κοινωνικής πολιτικής και το όραμα μιας δημοκρατικής Ισπανίας σε μια κοινωνική Ευρώπη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL