Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο venezuelanalysis.com ο 78χρονος Βενεζουελάνος διανοούμενος -που έχει τιμηθεί δυο φορές με το λογοτεχνικό βραβείο Casa de Las Americas- καταγγέλλει την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της πατρίδας του επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα από την κυβέρνηση Μαδούρο για την καταπολέμηση της διαφθοράς καθώς και τον έλεγχο των εταιρειών που μονοπωλούν τις εισαγωγές και τη διανομή των βασικών αγαθών στη χώρα.
-Πολλοί στην Αριστερά ασκούν κριτική στην κυβέρνηση του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τάσσονται στο πλευρό της δεξιάς αντιπολίτευσης και των ξένων συμμάχων της. Ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στην ιμπεριαλιστική επίθεση που δέχεται η Βενεζουέλα;
Όταν οι εσωτερικές και εξωτερικές αντιδραστικές δυνάμεις επιτίθενται ταυτόχρονα στη χώρα μας -χρησιμοποιώντας όλα τα νόμιμα αλλά και τα παράνομα μέσα που διαθέτουν- πρέπει να ενωνόμαστε για την υπεράσπιση της Βενεζουέλας, την υπεράσπιση της κυβέρνησης και του πολιτικού συνασπισμού ο οποίος τη διατηρεί νόμιμα στην εξουσία.
Παρά τις διαφορές και τον διάλογο στο εσωτερικό, δεν πρέπει να διστάζουμε όταν βρισκόμαστε απέναντι στα διλήμματα: με την Ουάσιγκτον ή με τη Βενεζουέλα, με την εισβολή ή με την εθνική κυριαρχία, με τον άγριο καπιταλισμό ή με τον σοσιαλισμό.
-Έχετε γράψει για το επίκαιρο μήνυμα του Σιμόν Μπολίβαρ. Τι θα έκανε σήμερα ο Μπολίβαρ; Τι πρέπει να κάνουν οι Μπολιβαριανοί;
Εξέτασα αναλυτικά τις ιδέες και το έργο του Μπολίβαρ στο βιβλίο μου «Η σκέψη του Απελευθερωτή: Οικονομία και Κοινωνία» (2010) και σε μια σειρά από άρθρα και άλλα έργα μου. Αν ο Μπολίβαρ βρισκόταν σήμερα ανάμεσά μας, θα έκανε εκείνα που έκανε όταν ζούσε: πρώτα απ’ όλα θα κατέβαλλε κάθε προσπάθεια για την υπεράσπιση (με τα όπλα, αν χρειαζόταν) της κυριαρχίας της Βενεζουέλας, του δικαιώματος του λαού της να επιλέγει την κυβέρνησή του.
Θα προσπαθούσε να οργανώσει και να ενώσει τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ενάντια στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία. Επίσης, στο οικονομικό πεδίο, ο Μπολίβαρ δεν θα δίσταζε να προχωρήσει στις μεγαλύτερες κατασχέσεις αγαθών στην ιστορία της Βενεζουέλας. Ο ίδιος κατάσχεσε όλη την περιουσία των βασιλικών, με τη μορφή της γης ή των αγαθών, και τη μοίρασε στους πατριώτες στρατιώτες ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσέφεραν (αν και θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί συλλογικά).
Ο Μπολίβαρ είπε ότι το έθνος έχει δικαιώματα στον ορυκτό πλούτο του. Αυτή είναι μια αρχή που ισχύει σήμερα και την οποία πρέπει να υπερασπιστούμε με κάθε κόστος. Το 1814, πολύ καιρό πριν από το ταξίδι του στην Αϊτή, ο Μπολίβαρ άρχισε να εκριζώνει τη δουλεία. Αγωνίστηκε επίσης εναντίον των φυλετικών διακρίσεων διακηρύσσοντας ότι στη Βενεζουέλα «κανένας δεν μπορεί να υπόκειται σε κακομεταχείριση εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του».
Αν θεωρήσουμε ότι σκλάβος είναι όποιος καταφέρνει οριακά να επιβιώνει, τότε ο αγώνας του Μπολίβαρ σήμερα θα ήταν για το ξεπέρασμα της ακραίας και της σχετικής φτώχειας. Για να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα ο Μπολίβάρ δεν δίστασε να κάνει ριζοσπαστικά και ακραία βήματα, όπως δεν θα έπρεπε να διστάσει να κάνει σήμερα κάθε Μπολιβαριανός (...) Πρέπει να ακολουθήσουμε και να επεκτείνουμε τη σκέψη και το έργο του Μπολίβαρ. Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα ξαναγίνουμε αποικία.
- Πώς αξιολογείτε τη διεθνή απάντηση στην ιμπεριαλιστική επίθεση; Ραγίζει η ηγεμονία των ΗΠΑ; Υπάρχουν ενδείξεις για έναν νέο, πολυπολικό κόσμο;
Η ρωγμή στην αμερικανική ηγεμονία είναι φανερή. Οι ΗΠΑ έχουν μεταφέρει τις βιομηχανίες τους στο εξωτερικό για να εκμεταλλευτούν τη φθηνή εργασία. Με αυτόν τον τρόπο αποβιομηχάνισαν τη χώρα και έριξαν τους δικούς τους εργαζόμενους στη μιζέρια.
Η Κίνα είναι σήμερα η αναδυόμενη οικονομική δύναμη. Η Ρωσία αναδύεται πάλι σε μια μεγάλη δύναμη μετά την πτώση που ήλθε με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Η Ευρώπη προσπαθεί να γίνει ανεξάρτητη, παρότι είναι κατεχόμενη από τα μέσα του περασμένου αιώνα με ένα δίκτυο νατοϊκών βάσεων. Η Μέση Ανατολή φεύγει από τον έλεγχο των ΗΠΑ καθώς μετά από δεκαετίες επεμβάσεων το μόνο που πέτυχε η Ουάσιγκτον είναι το χάος.
Έχω επισημάνει ότι, ιστορικά, οι επαναστάσεις γίνονται στις ρωγμές που δημιουργούνται από τις συγκρούσεις των ηγεμονικών δυνάμεων. Οι ΗΠΑ αναδύθηκαν εκμεταλλευόμενες τη σύγκρουση μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ισπανίας. Η Σοβιετική Ένωση εκμεταλλεύθηκε τη σύγκρουση μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο ισχύει για την Κίνα που επωφελήθηκε από τις συγκρούσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Κούβα χρησιμοποίηση την αντιπαράθεση μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα ο αγώνας για την ηγεμονία μεταξύ των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας μας δίνει μια ευκαιρία να ενισχύσουμε την κυριαρχία της Βενεζουέλας.
- Μετά την αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης και της απόπειρας πραξικοπήματος, ποια είναι το πρώτο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε; Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση Μαδούρο μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα;
Πιστεύω ότι δεν μπορούμε να βγούμε από αυτή την κρίση αν δεν προωθήσουμε την επανάσταση και αυτό θα είναι το κλειδί για να πάμε μπροστά. Δηλαδή ότι θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον ιμπεριαλισμό μόνο αφού κυριαρχήσουμε πάνω στο τοπικό ολιγοπώλιο που έχουν δημιουργήσει μια ντουζίνα εταιρείες οι οποίες μονοπωλούν τις εισαγωγές και τη διανομή των βασικών αγαθών στη χώρα μας. Πρέπει να καθυποτάξουμε μια χούφτα παράγοντες που ελέγχουν το λαθρεμπόριο καυσίμων και εμπλέκονται σε παραστρατιωτική διείσδυση.
Θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις εξωτερικές απειλές όταν θα καθαρίσουμε την εσωτερική σκηνή με τον έλεγχο ολόκληρης της διοίκησης -σε όλα τα στάδια της λειτουργίας της- και όταν εγκαταστήσουμε τον πλήρη ψηφιακό έλεγχο, σε αληθινό χρόνο, των τιμών και του κόστους των οικονομικών επιχειρήσεων. Πρέπει να τιμωρήσουμε τη διαφθορά και να καθαρίσουμε όλες τις εταιρείες και τα ιδρύματα όπου ανθεί αυτή η δραστηριότητα.
Με αυτά τα μέτρα θα γίνει ακλόνητη η λαϊκή υποστήριξη για το σοσιαλιστικό εγχείρημα. Από την άλλη πλευρά, αν δεν ληφθούν αυτά τα μέτρα, υπάρχει φόβος ότι ο οικονομικός πόλεμος θα υποσκάψει αυτή την υποστήριξη, η οποία διατηρείται σήμερα μόνο μέσα από μεγάλες θυσίες.
