Τα... σοκ δεν έχουν πια μεγάλη διάρκεια, ίσως επειδή επαναλαμβάνονται όλο και πιο συχνά, ίσως επειδή οι πολιτικοί πρωταγωνιστές αντιδρούν ακόμη σαν να μην έγινε τίποτε. Λειτουργούν, ωστόσο, σαν υπόγεια φωτιά που σιγοκαίει κι αφού κανείς δεν αισθάνεται την υποχρέωση να τη σβήσει, κάποια στιγμή θα γίνει το μεγάλο μπαμ.
Μία εβδομάδα μετά το σοκ των εκλογών στη Βαυαρία -“πολιτικό σεισμό” τις χαρακτήρισαν όλοι, ηττημένοι και νικητές-, ο απερχόμενος και επόμενος πρωθυπουργός του κρατιδίου χριστιανοκοινωνιστής Μάρκους Ζέντερ έχει αρχίσει διαπραγματεύσεις για σχηματισμό κυβέρνησης με τους Ελεύθερους Ψηφοφόρους, μια συντηρητική πολιτική κίνηση που ευδοκιμεί κυρίως στη Βαυαρία και ελάχιστα απέχει ιδεολογικά από τη CSU.
Με το ύφος του... ελέω Θεού πρωθυπουργού, όπως το συνηθίζουν οι Χριστιανοκοινωνιστές στη Βαυαρία. O Ζέντερ, αν και έχασε πάνω από 10% στις εκλογές της 14ης Οκτωβρίου, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει ίχνος αυτοκριτικής, προσπαθεί να σπρώξει τον "μουτζούρη" στον πρόεδρο του κόμματος και υπουργό Εσωτερικών στην κεντρική κυβέρνηση του Βερολίνου Χορστ Ζέεχοφερ -μάλλον επιτυχώς- και δηλώνει, σχεδόν... αμέριμνα, ότι θα συνεχίσει “την καλή πολιτική για τους ανθρώπους στη Βαυαρία”.
Βουβαμάρα...
Την ίδια ώρα, βουβαμάρα επικρατεί στους κόλπους και των δύο άλλων μεγάλων ηττημένων, των Σοσιαλδημοκρατών και των “αδελφών” Χριστιανοδημοκρατών της CSU. Αλλά είναι μια βουβαμάρα με ημερομηνία λήξεως. SPD και CDU κρατούν τους τόνους χαμηλούς και δεν βγάζουν τα μεγάλα μαχαίρια - κυρίως το πρώτο, που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση- μέχρι να περάσουν οι εκλογές στο κρατίδιο της Έσσης την ερχόμενη Κυριακή.
Τα δύο επιτελεία στο Βερολίνο έχουν πλήρη συναίσθηση ότι η θλιβερή εικόνα που παρουσιάζουν κάνει κακό στα -αγαπητά στην τοπική κοινωνία- στελέχη τους που δίνουν την εκλογική μάχη στην Έσση και προσπαθούν να τους κρατήσουν τα νώτα ελεύθερα. Μάλλον ανεπιτυχώς, απ’ όσα δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, αφού τόσο ο Φόλκερ Μπουβιέ των Χριστιανοδημοκρατών -που αυτή τη στιγμή συγκυβερνά το κρατίδιο με τους Πράσινους- όσο και ο Τόρστεν Σέφερ - Γκιούμπελ των Σοσιαλδημοκρατών φαίνεται να χάνουν σχεδόν από 10%.
Μεγάλος νικητής, στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, αναδεικνύεται ο Ταρέκ Αλ Βαζίρ των Πράσινων, που φαίνεται να διπλασιάζει το ποσοστό του κόμματος, ενώ είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι ακροδεξιοί της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) θα μπουν δυναμικά στη Βουλή του Βισμπάντεν - στην τελευταία που είχε τη χαρά να μην τους... φιλοξενεί. Σε άνοδο βρίσκεται και η τοπική Αριστερά, που την τελευταία φορά είχε μπει οριακά στη Βουλή, όπως και οι Φιλελεύθεροι.
...και τιμωρία
Οι δημοσκοπήσεις, παρά τις όποιες αστοχίες τους, δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι της Έσσης -με πληθυσμό λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο της Ελλάδας- δεν έχουν τη διάθεση να καταψηφίσουν την τοπική τους κυβέρνηση, έναν συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών και Πράσινων, αλλά τα κόμματα του μεγάλου συνασπισμού στο Βερολίνο.
Στο στόχαστρό τους είναι το SPD της Αντρέα Νάλες και η CDU της Άνγκελα Μέρκελ, που επιμένουν σε μια συγκυβέρνηση γεμάτη μικροπολιτικούς εσωτερικούς καυγάδες για ήσσονα θέματα και αδυνατούν -ή δείχνουν να αδυνατούν- να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας μιας κοινωνίας που έχει λυμένο το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά όχι και της αξιοπρεπούς εργασίας, της αξιοπρεπούς κατοικίας, της αξιοπρεπούς περίθαλψης κ.λπ.
Μέρος της λύσης
Οι Πράσινοι, αντίθετα, που συγκυβερνούν με τη CDU στην Έσση, άρα είναι συνυπεύθυνοι για τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης την τελευταία πενταετία, καταφέρνουν να πείσουν μια σημαντική μερίδα των πολιτών -κυρίως τη μορφωμένη μεσαία τάξη των πόλεων- ότι δεν είναι μέρος του προβλήματος, αλλά μέρος της λύσης.
Κλασικό παράδειγμα είναι το σκάνδαλο ντίζελ, που έχει εξαγριώσει εκατομμύρια Γερμανούς, που αγόρασαν καλή τη πίστη ένα πετρελαιοκίνητο αυτοκίνητο νέας τεχνολογίας για να ρυπαίνουν λιγότερο και αποδείχθηκε ότι όλη η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία είχε κάνει μαϊμού μετρήσεις για τις εκλύσεις αερίων.
Τώρα, σε πολλές πόλεις αυτά τα αυτοκίνητα δεν θα μπορούν πλέον να κυκλοφορούν και ο μεγάλος συνασπισμός ουσιαστικά δίνει συγχωροχάρτι στις Volkswagen και σία - και τις διευκολύνει να πουλήσουν καινούργια αυτοκίνητα. Ποιος πληρώνει; Ο πολίτης. Όπως πλήρωσε και τα “λάθη” των τραπεζών πριν από δέκα χρόνια.
Οι Πράσινοι φρόντισαν από την αρχή να διαφοροποιηθούν από αυτό το συγχωροχάρτι - και οι ψηφοφόροι τούς το πιστώνουν.
Το κορυφαίο παράδειγμα, όμως, που εξηγεί ώς έναν βαθμό την υψηλή πτήση των Πρασίνων είναι το μεταναστευτικό ζήτημα, στο οποίο το κόμμα έχει καταφέρει να πείσει ότι είναι ουσιαστικά το μόνο που υπερασπίζεται χωρίς “ναι μεν, αλλά” τις αρχές της φιλελεύθερης ανοιχτής κοινωνίας. Δεν έχει παρασυρθεί ούτε στιγμή από τη ρητορική του ακροδεξιού AfD, είτε για να την υπερκεράσει από τα δεξιά (όπως έκανε η CSU στη Βαυαρία και αρκετά στελέχη της CDU κυρίως στα ανατολικογερμανικά κρατίδια), είτε για να δείξει ότι κατανοεί κι αυτό τους “φόβους” των πολιτών (όπως κάνει το “κεντρώο” κομμάτι της CDU, οι Σοσιαλδημοκράτες και μια πτέρυγα της Αριστεράς υπό τη Σάρα Βάγκενκνεχτ). Αντίθετα, δίνει σταθερά τη μάχη της ένταξης των μεταναστών και προσφύγων στη γερμανική κοινωνία με τη βεβαιότητα ότι θα κερδηθεί.
Μπορεί να ήταν η Μέρκελ αυτή που είχε πει το καλοκαίρι του 2015 το περιβόητο “θα τα καταφέρουμε” - κερδίζοντας για πρώτη φορά τον σεβασμό των προοδευτικών πολιτών στη Γερμανία, αλλά είναι οι Πράσινοι που το κάνουν πράξη σε τοπικό επίπεδο (δήμους) σταθερά από το τέλος της δεκαετίας του 1980, όταν ο Ντάνιελ Κον Μπέντιτ έγινε ο πρώτος ας πούμε αντιδήμαρχος για την πολυπολιτισμική συνύπαρξη στην πόλη της Φραγκφούρτης.
Και η σιωπηρή πλειονότητα των Γερμανών που ακόμη πιστεύει ότι η μετανάστευση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας -και όχι “η μητέρα όλων των προβλημάτων” όπως έχει ισχυριστεί ο πρόεδρος της CSU- επιβραβεύει τη σταθερότητα των Πρασίνων. Άλλωστε, κανείς δεν τους θεωρεί πια... επικίνδυνους αριστεριστές, αλλά σε μεγάλο βαθμό “κυριλέ” πρωτοπόρους, επιβεβαιωμένους από την πραγματικότητα. Μετά το φετινό δραματικά ζεστό και επικίνδυνα ξηρό καλοκαίρι στη Γερμανία -που συνεχίζεται σχεδόν μέχρι σήμερα-, κανείς δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να γίνουν πολλά για να φρενάρουν την κλιματική αλλαγή.
