Μετά τον Κάβανο και το σίριαλ του διορισμού του στο Ανώτατο Δικαστήριο, ανέλαβε αυτή τον ρόλο του προσώπου της εβδομάδας στην Αμερική του Τραμπ - και του τυφώνα Μάικλ. Επί δύο χρόνια είχε τον ρόλο της σιδηράς κυρίας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όμως δεν εξαντλήθηκε σε αυτόν.
Η Νίκι Χέιλι, η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, που παραιτήθηκε την περασμένη εβδομάδα και εγκατέλειψε χωρίς «αιματοχυσία» και παρατράγουδα το στρατόπεδο Τραμπ, έπαιξε πολλούς ρόλους ως ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα και προβεβλημένα στελέχη της τρέχουσας διοίκησης υπό τον μεγιστάνα Πρόεδρο. Ήταν η εκπρόσωπός του, η οποία υποστήριζε τη συχνά αμφιλεγόμενη εξωτερική πολιτική του, και του δόγματος του "πρώτα η Αμερική", αλλά και μια διπλωμάτης προσιτή στους συναδέλφους της. Και βεβαίως ήταν η πολιτική περσόνα που έγινε ευρέως γνωστή σε εθνικό και διεθνές επίπεδο αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία που θα μπορούσε να της φανεί χρήσιμη σε μελλοντικές ευκαιρίες. Ίσως γι’ αυτό κάποιοι έσπευσαν να κάνουν παραλληλισμούς με την περίπτωση Μακρόν. Τη στρατηγική του πρώην υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Ολάντ, που στον κατάλληλο χρόνο επέλεξε να αποστασιοποιηθεί από τον πολιτικό «πατέρα» του για να χαράξει τη δική του πορεία στο πολιτικό στερέωμα της Γαλλίας και την επόμενη κιόλας χρονιά να βρεθεί στην προεδρία. «Για τη Νίκι θα είναι δύο χρόνια» έγραψε στο Twitter ο Μπιλ Κρίστολ, αρχισυντάκτης του "The Weekly Standard", θεωρώντας πιθανή τη διεκδίκηση του χρίσματος των Ρεπουμπλικανών από τη Χέιλι έναντι του Τραμπ στις προεδρικές του 2020.
Δύο όψεις
Για τη "Wall Street Journal" αποχωρεί από το προσκήνιο μια έντονα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που τάραξε τα νερά στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής, στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, στην αραβοϊσραηλινή διένεξη αλλά και σε θέματα οικουμενικού χαρακτήρα, όπως η συμφωνία για την κλιματική αλλαγή. Παρά την κατά καιρούς σκληρή γλώσσα με την οποία απευθύνονταν στους δύο μεγάλους ανταγωνιστές των ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα, ήταν γνωστό ότι είχε εμπλακεί σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις με τους διπλωμάτες τους, κάτι που βεβαίως συνήθιζε να κάνει ιδιαίτερα με τους φίλους της Ουάσιγκτον. Ενώ πέτυχε να κερδίσει τη συναίνεση των ανταγωνιστών της Αμερικής στις κυρώσεις κατά της Βόρειας Κορέας και το εμπάργκο όπλων κατά του Νοτίου Σουδάν, απέτυχε να τους πάρει με το μέρος της στον συριακό εμφύλιο και στην «καταγγελία» της συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν.
Ο πρέσβης της Γαλλίας στον ΟΗΕ Φρανσουά Ντελάτρ της πλέκει το εγκώμιο. Η Ν. Χέλεϊ, λέει, «διαθέτει εξαιρετικό πολιτικό ένστικτο και δεξιότητες και προσπάθησε να ανατρέψει τη γραφειοκρατία των Ηνωμένων Εθνών πιέζοντας όλους να ξεβολευτούν από τις θέσεις τους». «Συνήθως, σε μια σύσκεψη απέφευγε τις ατελείωτες κοινοτοπίες και αμέσως τοποθετούνταν στα καίρια θέματα της συζήτησης που κανείς δεν ήθελε να αντιμετωπίσει» αφηγείται ο Ντελάτρ, ο οποίος γνώριζε την Αμερικανίδα πρώην συνάδελφό του από την εποχή που εκείνη ήταν κυβερνήτης της Νότιας Καρολίνας και εκείνος πρέσβης της Γαλλίας στην Ουάσιγκτον.
Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος σε όλα αυτά. Η θητεία της Χέιλι συνέπεσε με μια άνευ προηγουμένου αποδέσμευση των ΗΠΑ από τις διεθνείς υποχρεώσεις τους. Εκτός από τη συμφωνία για το κλίμα και τα πυρηνικά του Ιράν, η Ουάσιγκτον αποχώρησε από το Παγκόσμιο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, την UNESCO, ενώ διέκοψε τη χρηματοδότηση της UNRWA, της υπηρεσίας αρωγής του ΟΗΕ προς τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες.
