“Για να κερδίσουμε τον Σαλβίνι, τον ρατσισμό και τον νεοφιλελευθερισμό χρειαζόμαστε ένα πλατύ και ανοιχτό μέτωπο με ένα όραμα που θα το συμμερίζονται μεγάλα λαϊκά στρώματα, κινήματα, κουλτούρες και θρησκείες, η διαφορετικότητα για την οποία αγωνιζόμαστε και που θα ξεπερνά τους στενούς ορίζοντες της ηττημένης Κεντροαριστεράς και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η πατρίδα μας είναι η Ευρώπη και θα πρέπει να δούμε εάν υπάρχουν οι συνθήκες για να αντιπαρατεθούμε στην ακροδεξιά που μας κυβερνά και στις ευρωεκλογές του Μαΐου”, τόνισε στην “Αυγή” ο κινηματικός Λουίτζι Ντε Ματζίστρις, ο δήμαρχος της Νάπολης, που δήλωσε ότι το λιμάνι της πόλης του παραμένει ανοιχτό στους μετανάστες.
* Η Ιταλία έχει μετατραπεί εκ νέου πεδίο πολιτικού πειραματισμού από την Ακροδεξιά, όπως είδαμε από το “Μέτωπο Ελευθερίας”, που ανακοίνωσε ο Σαλβίνι με τη Λεπέν.
Ο Σαλβίνι έχει συντονιστεί στο μήκος κύματος του Όρμπαν και της Λεπέν. Το κάνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο. Εργάζεται για τις ευρωεκλογές με στόχο μια “μαύρη” Ευρώπη, του εθνικισμού, του νεοφασισμού, των συρματοπλεγμάτων, του μίσους, της δίωξης της διαφορετικότητας, την Ευρώπη της ανασφάλειας. Η Ευρώπη του Σαλβίνι δεν είναι η Ευρώπη της ασφάλειας και της ευημερίας. Οι σύμμαχοί του καθιστούν ακόμη χειρότερο το πολιτικό και κοινωνικό αυτό μήνυμα.
* Από τη μια υπάρχει το “μαύρο μέτωπο” και από την άλλη τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό ο δήμαρχος του Ριάτσε Λουκάνο...
Στη Νάπολη είδαμε με εξαιρετικά αρνητικό τρόπο την άδικη δίωξη του Λουκάνο. Εκφράσαμε όχι μόνο την αλληλεγγύη μας αλλά και το γεγονός ότι βρισκόμαστε κοντά του, στον ίδιο και την πόλη του, για την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη του. Ο Λουκάνο απέδειξε ότι το πρόβλημα του Ριάτσε δεν ήταν οι ξένοι μετανάστες που ήρθαν, αλλά το γεγονός ότι οι Ιταλοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν γιατί στον τόπο τους δεν είχαν κανένα μέλλον. Το Ριάτσε είχε ερημώσει, όπως πολλά άλλα χωριά και περιοχές της Νοτίου Ιταλίας. Ο Λουκάνο κατάφερε να δώσει ζωή στο Ριάτσε επιτυγχάνοντας να συμβιώσουν διαφορετικοί λαοί, κουλτούρες, θρησκείες, ήθη και έθιμα. Κατάφερε να τονώσει την τοπική οικονομία και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Το “Μοντέλο του Ριάτσε” διέψευσε όσους στηρίζουν την πολιτική τους στον φόβο, τη μισαλλοδοξία, την εχθρότητα σε όποιον είναι διαφορετικός, στον μετανάστη.
* Ο “προϋπολογισμός του λαού και των φτωχών”, όπως τον αποκάλεσαν κυβερνητικά στελέχη, προβλέπει κάτι θετικό για την Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Μέχρι στιγμής έχουμε ακούσει μόνο μεγάλα λόγια για τη στήριξη της ανάπτυξης, τις επενδύσεις, την απασχόληση. Κάναμε προτάσεις για να ξεπεραστούν οι δεσμεύσεις του Δημοσιονομικού Συμφώνου για τους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μας απαντούν με διακηρύξεις αρχών, χωρίς κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα ή μέτρο. Το μόνο που είδαμε είναι ότι έκοψαν 1 δισ. που ήταν για τις ιταλικές Περιφέρειες. Θα πρέπει να περιμένουμε το υπουργικό συμβούλιο στα τέλη του μήνα που θα συζητηθεί ο προϋπολογισμός, γιατί εκεί θα δούμε πώς θα διαμορφωθούν τα διάφορα κονδύλια, εάν θα στηρίξουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους δήμους, τις κοινότητες, την κοινωνία. Πώς θα βελτιωθεί η ποιότητα ζωής χωρίς επενδύσεις στις υπηρεσίες, την ανάπτυξη;
* Είδαμε μια Ιταλία αλληλέγγυα στον Λουκάνο, εκατό χιλιάδες να κάνουν πορεία για την ειρήνη στην Ασίζη, τους μαθητές να βγαίνουν στους δρόμους και να ξεκινά μια κοινωνική αντιπολίτευση. Αντίθετα, στο πολιτικό επίπεδο, και μάλιστα μετά τα καταστροφικά αποτελέσματα του Δημοκρατικού Κόμματος και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, φαίνεται ότι δεν κινείται τίποτα...
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η παραδοσιακή Κεντροαριστερά απέτυχε παραδίδοντας τη χώρα μας στην πιο δεξιά κυβέρνηση στη μεταπολεμική μας ιστορία. Από την άλλη πλευρά, δεν λειτουργεί καθόλου ο κατακερματισμός και το συνονθύλευμα μειοψηφικών δυνάμεων της Αριστεράς, των μικρόκοσμων της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Πρέπει να οικοδομήσουμε έναν πολιτικό και λαϊκό συνασπισμό, ένα ισχυρό δημοκρατικό μέτωπο, εθνικό και διεθνικό, που θα συμπεριλαμβάνει αυτούς που με αξιοπιστία αγωνίστηκαν στο τοπικό επίπεδο για τα προβλήματα του κόσμου, συλλογικότητες, συλλόγους, επιτροπές, ανθρώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δημάρχους, ακτιβιστές. Πρέπει να οικοδομήσουμε ένα νέο μέτωπο, που να μην αποτελείται μόνο από την Άκρα Αριστερά και να θέτει μαζί αποτυχημένες εμπειρίες, αλλά που να προσπαθήσει να παρουσιάσει ένα σχέδιο με στόχο την αλλαγή του συστήματος και την αξιοπιστία στην πρόταση του για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η εμπειρία μας από τη δουλειά μας στη Νάπολη μπορεί να βοηθήσει από την πρώτη γραμμή την προσπάθεια για την οικοδόμηση ενός πολιτικού και λαϊκού συνασπισμού για μια εναλλακτική πρόταση.
* Μια εναλλακτική πρόταση στο εθνικό επίπεδο ή και μια πρόκληση εν όψει των ευρωεκλογών;
Ασφαλώς ο πιο σημαντικός και ο τελικός στόχος πρέπει να είναι η διακυβέρνηση της Ιταλίας. Πρέπει να πάρουμε την κυβέρνηση με αξιοπιστία, με προτάσεις, με συναίνεση, με κύρος, από τα χέρια της Δεξιάς που μας κυβερνά σήμερα για να εφαρμόσουμε το σύνταγμά μας. Παράλληλα, πρέπει να έχουμε και ένα σχέδιο που να μπορεί να υλοποιηθεί ενόψει και των ευρωεκλογών. Και σε αυτή την περίπτωση χρειαζόμαστε μια ρήξη, κάτι καινούργιο, που να μην εμφανιστεί με δυνάμεις που απέτυχαν παταγωδώς και που δεν έχουν ουσιαστική αξιοπιστία.
Πρέπει να εργαστούμε σκληρά τις επόμενες εβδομάδες για να δούμε εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να κατεβούμε στις ευρωεκλογές και να αντιπαρατεθούμε έναντι των παραδοσιακών δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού, που απέτυχαν ολοσχερώς τα τελευταία χρόνια, έναντι της Κεντροδεξιάς αλλά και των ακροδεξιών δυνάμεων που κυβερνούν σήμερα και που είναι ισχυρές και στην Ευρώπη.
* Η Αριστερά αυτή, που θα πρέπει να δημιουργηθεί, πώς θα αντιμετωπίσει τους εθνικισμούς και τον εθνολαϊκισμό; Ακόμη και στην Αριστερά συναντάμε αρκετές φορές ορισμένα “ρεφρέν” του Σαλβίνι...
Οι πολιτικές λειτουργίες και εκκλησίες και τα “ρεφρέν” δεν με παθιάζουν καθόλου. Πρέπει να έχουμε τη λογική του ανοιχτού και πλατιού χώρου. Δεν θα αποτελείται μόνο από την Αριστερά. Χρειαζόμαστε ένα ευρύ λαϊκό μέτωπο, που να έχει μέσα του την Αριστερά της αλλαγής, τη ριζοσπαστική και τη μεταρρυθμιστική, αλλά και που να μπορεί να έχει μέσα του και να εκφράζει και άλλες σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές κουλτούρες, τον Καθολικό κόσμου, που φαίνεται αποπροσανατολισμένος και χαμένος, τις κουλτούρες άλλων θρησκειών, όσων βρίσκονται απέναντι στην επίθεση κατά των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Πρέπει να μπορέσουμε να θέσουμε μαζί όλα τα κοινωνικά κινήματα που αγωνίστηκαν στην Ιταλία και στην Ευρώπη, μέσα στους δήμους, στις τοπικές κοινωνίες, στην πραγματικότητα των καθημερινών δυσκολιών και αντιθέσεων.
Σκέφτομαι πάντα το πλατύ και ανοιχτό μέτωπο, δεν με ενθουσιάζει ο εθνισμός, ο εθνολαϊκισμός, η προσωποποίηση της πολιτικής στο όνομα του ηγέτη, ο εθνικισμός, τα σύνορα, η πατρίς, το έθνος. Σήμερα η πατρίδα μας είναι η Ευρώπη, ο κόσμος όλος. Αντί να αγωνιζόμαστε ο ένας λαός εναντίον του άλλου, πρέπει να ενώσουμε τους λαούς για να σώσουμε τον πλανήτη και όχι να αντιπαρατεθούμε ο ένας έναντι του άλλου. Όποιος βάζει όρια, θέτει συνθήκες, είσαι με τον Μελανσόν ή τον Βαρουφάκη, με τον ένα ή τον άλλο, όλα αυτά δεν με συνεπαίρνουν.
Η εμπειρία της Νάπολης μας δίδαξε να βλέπουμε μπροστά μας με ένα πλατύ και ανοιχτό όραμα, πέρα από τα παραδοσιακά σύνορα της πολιτικής που ξέραμε, για να αποτελέσουμε μια επαναστατική δύναμη, για να κυβερνήσουμε με αξιοπιστία τη χώρα μας. Πρέπει να αλλάξουμε τις συνθήκες ζωής του κόσμου, στη Νάπολη, την Ευρώπη και τον κόσμο.
