ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
Δύσκολα θα βρει κανείς στις λίγες εγκαταστάσεις της Fiat, της Alfa Romeo και της Lancia που δεν έχουν κλείσει ή μεταφερθεί από την Ιταλία κάποιους εργάτες που να συγκινήθηκαν από την απώλεια του Σέρτζιο Μαρκιόνε, του 66χρονου Ιταλο-καναδού διευθύνοντα συμβούλου της Fiat Chrysler, που ανήκει στον όμιλο Exor της οικογένειας Ανιέλι.
Στην Ιταλία ορισμένοι μιλάνε για "μαρκιονισμό", για να αναφερθούν στους νεωτερισμούς που προσπάθησε να επιβάλει, δυστυχώς επιτυχώς μερικές φορές. ο δραστήριος κατά τα άλλα μάνατζερ.
Ο Μαρκιόνε πέρασε πριν από 14 χρόνια το κατώφλι της FIAT προσπαθώντας να επιβάλει μια μεσαιωνική αντίληψη για τις εργασιακές σχέσεις, υποστηρίζοντας ότι τα συνδικάτα είναι άχρηστα στη σημερινή εποχή, ότι οι συλλογικές συμβάσεις δεν χρειάζονται και ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι τόσο ελαστικοί όσο και τα ωράρια που θα είχε ανάγκη η εταιρεία.
Με περισσό θράσος δεν αναγνώρισε το μεγαλύτερο συνδικάτο εργατών μετάλλου στη Fiat, την αριστερή FIOM CGIL του Ριναλντίνι και αργότερα του Λαντίνι, θεωρώντας ότι η εταιρεία θα πρέπει να υπογράφει συμβάσεις μόνο με τα συνδικάτα που συμφωνούσαν μαζί της. Έτσι οι "συλλογικές συμβάσεις" μετατράπηκαν σε συμφωνητικά μεταξύ του Μαρκιόνε - Fiat και των δύο άλλων μικρότερων συνδικάτων CISL και UIL.
O Μαρκιόνε μάλιστα δεν δίστασε να απολύσει όλους τους εργαζόμενους σε εργοστάσιο της Alfa Romeo κοντά στη Νάπολη για να ξαναπροσλάβει σε άλλη εταιρεία όσους ήθελε, τους λιγότερο συνδικαλισμένους, με νέες εργασιακές σχέσεις και ασφαλώς με τους εκπροσώπους της FIOM εκτός εργοστασίου.
Οι πολύχρονες δικαστικές διενέξεις της FIOM με τον Μαρκιόνε και τη Fiat εξανάγκασαν στο τέλος τον σατράπη - μάνατζερ να κατανοήσει ότι η δημοκρατία απαιτεί ανοικτές τις πόρτες των εργοστασίων ακόμη και στα συνδικάτα που δεν ευθυγραμμίζονται με τις αντιλήψεις του. Ο Μαρκιόνε έφυγε, αλλά η FIOM συνεχίζει να είναι το μεγαλύτερο συνδικάτο στη Fiat, όπως συμβαίνει εδώ και έναν περίπου αιώνα.
Η Fiat του Μαρκιόνε έχει σταματήσει προ πολλού να αποτελεί ιταλική εταιρεία αφού έχει μεταφέρει τη φορολογική έδρα της στη Βρετανία και τη νομική της έδρα στην Ολλανδία, εκμεταλλευόμενη όλα τα αγαθά της παγκοσμιοποίησης, ενώ δεν δίστασε να αποσύρει τη μεγαλύτερη ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία από τη συνομοσπονδία των Ιταλών βιομηχάνων Confindustria, ζητώντας και από άλλα "αφεντικά" του είδους να αποχωρήσουν και αυτά για να μην αναγκαστούν να αναγνωρίσουν τις συλλογικές συμβάσεις που υπογράφουν οι βιομήχανοι με τα συνδικάτα.
Επί προεδρίας Ομπάμα ο Μαρκιόνε "αποβιβάστηκε" στο Ντιτρόιτ για να εξαγοράσει την υπό κατάρρευση Chrysler το 2014, με την οικονομική συνδρομή των αμερικανικών αρχών και το πράσινο φως των αμερικανικών συνδικάτων.
"Με βαθύτατη θλίψη η Exor πληροφορήθηκε τον θάνατο του Σέρτζιο Μαρκιόνε. Δυστυχώς αυτό που φοβόμασταν συνέβη. Ο φίλος και συνεργάτης Σέρτζιο Μαρκιόνε πέθανε", τόνισε ο διευθυντής της Exor και πρόεδρος της Fiat Chrysler Automobiles (FCA) Τζον Έλκαν, ο εγγονός του Τζιάνι Ανιέλι. Ο Έλκαν δεν παρέλειψε να εξάρει "τις ανθρωπιστικές αξίες, την υπευθυνότητα και το ηθικό ανάστημα" του Μαρκιόνε, "αρχές τις οποίες πάντα υποστήριζε πιστά". Η ιταλική Βουλή τον τίμησε χθες ως ευεργέτη της χώρας.
Σήμερα η FCA έχει ως επικεφαλής τον Μάικ Μάνλεϊ της Jeep και η ελεγχόμενη Ferrari τον Λουίς Κάρεϊ Καμιλέρι, που προέρχεται από την καπνοβιομηχανία της Philip Morris.
Στην Ιταλία πάντως ορισμένοι, όπως η "Repubblica", επιμένουν ότι ο Μαρκιόνε "δίχασε την ιταλική Αριστερά", χωρίς να κατανοούν ότι η "Αριστερά" του Μαρκιόνε και του Δημοκρατικού Κόμματος άνοιξαν τον δρόμο στον Σαλβίνι και τον Ντι Μάιο.
