Για 437η και τελευταία φορά θα συνεδριάσει αύριο το δικαστήριο του Μονάχου και θα ανακοινώσει την ετυμηγορία του για μια δίκη που, στην αρχή της τουλάχιστον, κράτησε τη Γερμανία με κομμένη την ανάσα. Από τα χείλη του δικαστή Μάνφρεντ Γκελτς όλοι περιμένουν να ακούσουν πώς θα απαντήσει το κράτος δικαίου στη δολοφονική δράση της ακροδεξιάς τρομοκρατικής οργάνωσης NSU, που επί δεκατρία χρόνια σκότωνε ανενόχλητη Τούρκους και Έλληνες μετανάστες μόνο και μόνο λόγω της καταγωγής τους. Όπως περιμένουν να δουν ποια ποινή θα επιβληθεί στη βασική κατηγορούμενη -και θεωρητικά τη μοναδική που έμεινε ζωντανή από τον ακροδεξιό πυρήνα- Μπεάτε Τσέπε.
Παρά την ατελείωτη ακροαματική διαδικασία, που κράτησε πέντε και πλέον χρόνια, οι οικογένειες των θυμάτων δεν έμαθαν γιατί το δολοφονικό τρίο επέλεξε ως στόχο τους δικούς της ανθρώπους. Ούτε ξεκαθαρίστηκε με σαφήνεια ποιο ρόλο έπαιξαν στα εγκλήματα -πέραν των εννέα δολοφονιών μεταναστών και της δολοφονίας μίας αστυνομικού, έκαναν δεκάδες κλοπές και διαρρήξεις και δύο βομβιστικές επιθέσεις- οι στρατολογημένοι από την υπηρεσία προστασίας του συντάγματος να παρακολουθούν τους Τσέπε και σία. Ούτε, τελικά, διαπιστώθηκε εάν η αλυσίδα του ακροδεξιού τρόμου θα μπορούσε να είχε κοπεί νωρίτερα εάν η αστυνομία αξιοποιούσε τις όποιες πληροφορίες είχαν για τους ακροδεξιούς πυρήνες οι υπηρεσίες κάθε κρατιδίου, που δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους, αντί να ψάχνει να βρει τους ενόχους στο περιβάλλον των θυμάτων ταλαιπωρώντας τους συγγενείς τους.
Η βασική κατηγορούμενη τα πρώτα χρόνια της δίκης σιωπούσε. Κι όσο ξεδιπλωνόταν με τις καταθέσεις των μαρτύρων η αποτροπιαστική δράση των δύο συνοδοιπόρων της -οι οποίοι αυτοκτόνησαν κι έτσι άρχισε να αποκαλύπτεται η αλήθεια για τις δολοφονίες των μεταναστών-, προσπάθησε να πλασάρει τον εαυτό της ως ακόμη ένα θύμα, ένα θύμα της αγάπης της προς τον έναν από τους δύο δολοφόνους. Θεωρητικά, αύριο θα κριθεί ένοχη για τους δέκα φόνους - κάθε άλλη απόφαση θα αποτελέσει έκπληξη.
Ανεξαρτήτως όμως από την τελική ετυμηγορία, το ανησυχητικό σ’ αυτή τη δίκη μαμούθ είναι ότι αργά, αλλά σταθερά έχασε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Το σοκ των πρώτων μηνών μετά την αποκάλυψη της δολοφονικής δράσης των ακροδεξιών έχει πια υποχωρήσει, όπως έχει υποχωρήσει και η οργή για τα εγκληματικά λάθη των μυστικών υπηρεσιών, που φάνηκε για ακόμη μια φορά ότι “είναι τυφλές προς τα δεξιά”. Αύριο, βέβαια, θα βρεθεί και πάλι στο επίκεντρο της προσοχής. Και ίσως αυτή τη φορά οι γερμανικές αρχές να αδράξουν την ευκαιρία και να σχεδιάσουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα αποτρέψουν μια επανάληψη αυτών των δολοφονικών πρακτικών στο μέλλον. Ίσως...
Κάκη Μπαλή
