“Η νέα ιταλική κυβέρνηση μοιάζει σαν UFO ανάμεσα στις συνήθεις κατηγορίες που χωρίζαμε τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί απέναντι στο Κ5Α γιατί αναχαιτίζει τις φασιστοειδείς τάσεις της Λέγκας, ελπίζοντας η πιθανή αποτυχία τους να μην τροφοδοτήσει κυνήγι μαγισσών ανάμεσα στα ασθενέστερα στρώματα. Έχουμε ανάγκη θετικών παραδειγμάτων για την ιταλική και τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και σήμερα της Ισπανίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας έδειξαν ότι ανάμεσα στους ψευτοευρωπαϊστές και τους αντιευρωπαϊστές υπάρχει ένας άλλος δρόμος για την Ευρώπη, που τον άνοιξε η Ελλάδα που βγαίνει από την κρίση” τόνισε στην “Αυγή” ο Μάρκο Ρεβέλι, πανεπιστημιακός, από τους πιο γνωστούς διανοούμενους της ιταλικής Αριστεράς και από τους ιδρυτές της Άλλης Ευρώπης με τον Τσίπρα.
Συνέντευξη στον Αργύρη Παναγόπουλο
* Ο Κόντε έλαβε τελικά την ψήφο εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου...
Η κατάσταση είναι πολύ σύνθετη, γατί σπάει όλα τα σχήματα που είχαμε στο μυαλό μας μέχρι τις εκλογές της 4ης Μαρτίου. Οι εκλογές αυτές είχαν προκαλέσει έναν τεράστιο και πρωτοφανή σεισμό. Αυτό που είδαμε μετά, με τον σχηματισμό της κυβέρνησης Κόντε, είναι αυτό που περίμεναν να δουν οι ψηφοφόροι που είχαν ψηφίσει διαγωνίως το Κ5Α και την Λέγκα του Βορρά. Αυτά που είπε ο Κόντε στη Βουλή και τη Γερουσία είναι αυτό που περίμεναν να ακούσουν οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία.
Μέσα από τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού είχαμε μια αναβάθμιση της έννοιας του λαϊκισμού. Ο Κόντε είπε ότι εάν λαϊκισμός σημαίνει να ακούς τις ανάγκες του κόσμου, “εμείς είμαστε λαϊκιστές”. “Εάν το να είμαστε αντισυστημικοί σημαίνει να αλλάξουμε το σημερινό διεφθαρμένο και αποτυχημένο σύστημα, εμείς είμαστε αντισυστημικοί”, συμπλήρωσε ο ίδιος. Είναι ακριβώς το προεκλογικό τους μήνυμα.
* Οι εκλογές όμως έγιναν πριν από τρεις μήνες...
Ακριβώς. Πίσω όμως από αυτό έχουμε μια διπλά οξύμωρη κατάσταση, γιατί η ομιλία του Κόντε συμπεριέλαβε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα. Από τη μια την ανάδειξη των κοινωνικών προβλημάτων σε πρωταρχικό θέμα, γιατί μίλησε για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, τον κατώτατο μισθό, την ανάγκη αντιμετώπισης της φτώχειας, της μιζέριας και της φτωχοποίησης, τα 5 εκατομμύρια Ιταλών που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και αποτελούν το προϊόν των πολιτικών λιτότητας των τελευταίων ετών. Μίλησε για τη φορολογική πίεση και τις αδικίες του φορολογικού συστήματος. Μίλησε για πράγματα για τα οποία οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν είχαν κάνει τίποτα, εάν είχαν αρνητική πορεία.
Στο μεταναστευτικό έκανε μια σκληρή και άγρια τοποθέτηση, ευθυγραμμισμένος με την απάνθρωπη πολιτική που εκφράζει η Λέγκα του Σαλβίνι, συνεχίζοντας στην πράξη τη δουλειά της προηγούμενης κυβέρνησης και κυρίως του υπουργού Εσωτερικών του Δημοκρατικού Κόμματος Μινίτι.
Το πρόβλημα είναι ότι τα δύο αυτά θέματα, διαχωρισμένα με αυτόν τον τρόπο, λειτουργούν το ένα εναντίον του άλλου. Πώς θα ανταποκριθούν στα κοινωνικά αιτήματα, που είναι δύσκολα γιατί θα πρέπει να αντιπαρατεθούν σκληρά με την ευρωπαϊκή governance, γιατί θα πρέπει να δώσουν ένα αξιοπρεπές κοινωνικό εισόδημα σε εκατομμύρια πολίτες και κυρίως στη Νότιο Ιταλία, και θα πρέπει να δώσουν μια αξιοπρεπή απάντηση στους συνταξιούχους για το ασφαλιστικό;
Όσο όμως δεν θα καταφέρνουν να ανταποκριθούν σε αυτά τα αιτήματα της κοινωνίας τόσο περισσότερο θα δημιουργούν αποδιοπομπαίους τράγους και θα τα βάζουν με τους ασθενέστερους, τους πιο ταπεινούς, τους μετανάστες, τους Ρομά, τους άστεγους. Γιατί γι' αυτούς θα είναι πιο εύκολο από το να συγκρουστούν με τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τις τράπεζες, το ΔΝΤ. Όσο δεν θα απαντούν στα αιτήματα κοινωνικής δικαιοσύνης τόσο περισσότερο θα απαντούν με πολιτικές για την ασφάλεια, τακτικές απαρτχάιντ. Αυτός είναι ο φόβος.
Στη Γερουσία αυτό ήταν προφανές με την εξαιρετική ομιλία της Λιλιάνα Σέγκρε, που με τον αριθμό της απανθρωπιάς που έχει από το στρατόπεδο του Άουσβιτς στο χέρι της προειδοποίησε ότι θα αγωνιστεί έως το τέλος της για να μην παραβιαστούν ξανά τα καθολικά δικαιώματα του ανθρώπου και να μην έχουμε πογκρόμ Ρομά και Σίντι.
Η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση ενισχύει τον φασισμό
* Εξαρτάται μόνο από την κυβέρνηση Κόντε ή και από την Ευρώπη;
Το πρόβλημα είναι πως θα τετραγωνίσουν τον κύκλο για να προσφέρουν ένα αξιοπρεπές κοινωνικό εισόδημα στους πιο φτωχούς, χωρίς να αυξήσουν ή και σε μερικές περιπτώσεις να μειώσουν τους φόρους. Εδώ μπαίνει στο εδώλιο η νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, αυτή που σήμερα στραγγαλίζει τη χώρα μας. Η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση αποτελεί μια τεράστια μηχανή που παράγει σε μεγέθη κλίμακας λαϊκισμό και φασισμό, ρατσισμό και ξενοφοβία, που αυξάνονται στην Ευρώπη από τη σημαία της λιτότητας και την έλλειψη πολιτικών που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών.
Δεν είναι τυχαία η σύγκριση της σημερινής governance στην Ευρώπη με την περίοδο της Συνθήκης των Βερσαλιών, που πυροδότησε τον ναζισμό, με τις παράλογες πολεμικές αποζημιώσεις και το τεράστιο γερμανικό χρέος.
Ή θα αλλάξει η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση ή θα βλέπουμε να πολλαπλασιάζονται οι λαϊκιστές και μέσα στο λαϊκιστικό κύμα να ενισχύονται και να υπερισχύουν οι φασιστικές και νεοναζιστικές συνιστώσες του. Αυτές σήμερα κατά ένα μέρος εκπροσωπούνται από τη Λέγκα και όχι από το Κ5Α.
Το Κ5Α, ανάχωμα στον ρατσισμό της Λέγκας
* Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο Κ5Α και τη Λέγκα;
Ασφαλώς, και για τον λόγο αυτό υποστηρίζω ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, γιατί δεν έχουμε μια κυβέρνηση ενός και μόνου χρώματος, ή δύο ή τριών χρωμάτων, έχει πολλά. Από την πορεία της κυβέρνησης τους επόμενους μήνες θα υπερισχύει κάποιο ή κάποια. Φοβάμαι πάρα πολύ ότι θα υπερισχύει το πράσινο της Λέγκας και το μαύρο των φασιστών.
Πρέπει να λογαριαστούμε με την νέα κυβέρνηση λαμβάνοντας υπόψη μας ότι αποτελεί πρωτοφανές εγχείρημα. Θα έλεγα ότι είναι ένα UFO, ένα αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο, που δεν υπεισέρχεται στις κλασικές κατηγορίες που έχουμε και δεν πρέπει να την αντιμετωπίσουμε με τα κλασικά αυτόματα αντανακλαστικά της Αριστεράς, γιατί πρέπει να είμαστε πολύ έξυπνοι, προσεκτικοί και διορατικοί.
* Υπάρχει αριστερός λαϊκισμός;
To πρόβλημα είναι ότι ο λαϊκισμός κατάφερε να διεμβολίσει το εκλογικό σώμα της Αριστεράς. Στο Κ5Α έχουν διαφορετικές πολιτικές κουλτούρες που είναι δύσκολο να τις κατηγοριοποιήσουμε. Τουλάχιστον το μισό εκλογικό τους σώμα προέρχεται ή είναι της Αριστεράς. Είναι οι δικοί μας, που αισθάνθηκαν προδομένοι από τις πολιτικές του Δημοκρατικού Κόμματος και της Αριστεράς που το στήριζε ή που δεν έκανε τίποτα. Για εκδίκηση, από θυμό, από απογοήτευση, από απόγνωση, ψήφισαν Κ5Α. Θα αποτελούσε τεράστια καταστροφή εάν η Λέγκα του Βορρά καταφέρει να απορροφήσει το Κ5Α. Δεν πρέπει να έχουμε ένα κάθετο και αντιπαραθετικό μέτωπο έναντι του Κ5Α, τουλάχιστον ως τακτικό ελιγμό. Αυτή τη στιγμή αποτελούν το μόνο ανάχωμα στις φασιστοειδείς τάσεις της Λέγκας.
Έλλειμμα αριστερής αντιπολίτευσης
* Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια αντιπολίτευση...
Η Ελλάδα έδειξε τον δρόμο για τη δημιουργία ενός μεσογειακού άξονα και εμείς πρέπει να δουλέψουμε με τις προοδευτικές και αριστερές κυβερνήσεις και τους λαούς της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και σήμερα και της Ισπανίας, προσπαθώντας να βάλουμε μέσα και τη Γαλλία. Πρέπει να κάνουμε πολιτική και να λογαριαστούμε με τον κόσμο όπως είναι και όχι με αυτόν που έχουν εμείς στο κεφάλι μας εδώ και δεκαετίες |
Υπάρχει τεράστια έλλειψη προοδευτικής και αριστερής αντιπολίτευσης. Στο τέλος, την πιο σκληρή αντιπολίτευση στον Κόντε στο κοινοβούλιο την έκανε η Φόρτσα Ιτάλια, για να προστατεύσει ασφαλώς τα συμφέροντα του Μπερλουσκόνι για την παραγραφή αδικημάτων του.
Ο Ρέντζι έκανε μια άσκηση βερμπαλισμού και ρητορικής χωρίς κανένα περιεχόμενο. Δεν πρόφερε ούτε μια λέξη που θα μπορούσε να συγκινήσει ή να κινητοποιήσει έναν δημοκρατικό και αριστερό ψηφοφόρο. Οι Ελεύθεροι και Ίσοι είναι ανύπαρκτοι, χωρίς κανένα βάρος, ενώ η Εξουσία στον Λαό βρίσκεται εκτός κοινοβουλίου σχεδιάζοντας επί χάρτου. Είναι τρομερό το γεγονός ότι η αντιπολίτευση τους επόμενους μήνες θα πέσει στις πλάτες του άξονα Δ.Κ. και Φόρτσα Ιτάλια, για να μην πω ακόμη χειρότερα στον άξονα Μπερλουσκόνι και Ρέντζι, που αποτελούν δύο πολιτικά πτώματα.
Το Κ5Α και η Λέγκα θα συνεχίσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα τον ακραίο και μερικές φορές σχιζοφρενικό βερμπαλισμό τους, με τον Ντι Μάιο να συναντά τα θύματα του πρεκαριάτου, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, και τον Σαλβίνι να υπόσχεται ανθρωποκυνηγητό μεταναστών. Ας ελπίσουμε να κάνουν κάτι στο κοινωνικό επίπεδο, γιατί διαφορετικά θα δούμε πολλές απάνθρωπες πολιτικές.
Αθήνα και Λισσαβώνα άνοιξαν τον δρόμο
* Βλέπετε την προοπτική ανασύστασης κάποιας Αριστεράς;
Η Αριστερά θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την εξυπνάδα και τη διαύγεια της σκέψης του Γκράμσι. Θα πρέπει να καταλάβει σε τι κόσμο ζει. Πρέπει να καταλάβει ότι ζούμε σε έναν καινούργιο κόσμο και ότι χρειαζόμαστε νέες πυξίδες. Πρέπει να ανοικοδομήσει τις σχέσεις της με τον κόσμο και τους ανθρώπους, να εμφανιστεί στους χώρους που ζει ο κόσμος, να παραδειγματιστεί από τις δράσεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς, κυρίως από την Ελλάδα.
Θα πρέπει να ταξιδέψουν όλοι στην Αθήνα για να δουν τι σημαίνει να στηρίζεις αυτούς που έχουν ανάγκη και μάλιστα μέσα από τα Μνημόνια. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε ταπεινά από παραδείγματα σαν αυτό της Αλληλεγγύης του Πειραιά για να φτάσουμε στους κυβερνητικούς διαδρόμους, για να δούμε πως υπερασπίζεται κανείς τις συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, πώς στέκεσαι με κοινωνικά μέτρα δίπλα στα ασθενέστερα στρώματα, πώς καταπολεμάς τη φοροδιαφυγή, πώς κόβεις κάθε σχέση με το πελατειακό κράτος και τη διαφθορά. Πρέπει να δούμε πώς θα αντισταθούμε στις πιέσεις του Σαλβίνι να ευθυγραμμιστούμε με την Ευρώπη του Βίσεγκραντ.
Η Ελλάδα έδειξε τον δρόμο για τη δημιουργία ενός μεσογειακού άξονα και εμείς πρέπει να δουλέψουμε με τις προοδευτικές και αριστερές κυβερνήσεις και τους λαούς της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και σήμερα και της Ισπανίας, προσπαθώντας να βάλουμε μέσα και τη Γαλλία. Πρέπει να κάνουμε πολιτική και να λογαριαστούμε με τον κόσμο όπως είναι και όχι με αυτόν που έχουν εμείς στο κεφάλι μας εδώ και δεκαετίες.
Έχουμε τεράστια ανάγκη επικοινωνίας για την πορεία των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Πορτογαλίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας βγάζουν την Ελλάδα από την κρίση διαψεύδοντας τους ψευτοευρωπαϊστές και τους αντιευρωπαϊστές. Διαμέσου της διοχέτευσης ψευδών πληροφοριών για την Ελλάδα οι ψευτοευρωπαϊστές ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να τα βάλουμε με την Ευρώπη σαν τον Τσίπρα γιατί τον τιμώρησαν και θα είναι καλό να ακολουθήσουμε τη λιτότητα των Βρυξελλών. Οι αντιευρωπαϊστές λένε ότι ο Τσίπρας απέτυχε γιατί πήγε με την Ευρώπη και δεν κράτησε τις υποσχέσεις του. Δύο μεγάλα ψέματα. Η Ελλάδα με την κριτική στάση της κατάφερε να ξεπεράσει την τεράστια κρίση που αντιμετώπισε παραμένοντας στην Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει ανάγκη μια μεγαλύτερη παρουσία του Τσίπρα, των υπουργών της ελληνικής κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινή της γνώμη. Η Αθήνα και μετά η Λισσαβώνα άνοιξαν τον δρόμο. Τώρα έρχεται και η Μαδρίτη. Υπάρχει και μια άλλη Ευρώπη, για την οποία αξίζει τον κόπο να αγωνιζόμαστε.
