Ένας χρόνος Μακρόν στο ύπατο αξίωμα της γαλλικής Πολιτείας και μπορεί κανείς να μιλήσει, χωρίς δυσκολία, για... δύο Μακρόν. Ο ένας έχει να κάνει με την εσωτερική πολιτική, με τη σύγκρουσή του (όσο κι αν δεν του αρέσει ο όρος) με τους σιδηροδρομικούς, με το νέο εργασιακό καθεστώς που επιχειρεί να επιβάλει στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της Γαλλίας.
Ο άλλος έχει να κάνει με τον Μακρόν του εξωτερικού. Με τα διεθνή του ταξίδια, με τις επισκέψεις ξένων ηγετών στο Παρίσι. Η εικόνα αυτού του Μακρόν έχει ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εκείνη του πρώτου. Ίσως γιατί με την επικράτηση Τραμπ στις ΗΠΑ, την επανεκλογή Πούτιν και Μέρκελ σε Ρωσία και Γερμανία ο νεαρός Πρόεδρος της Γαλλίας αποτελεί, κάπως de facto, το νέο αίμα σε μια διεθνή πολιτική σκηνή που δεν χαρακτηρίζεται από τάσεις ανανέωσης ή νέες ιδέες. Αντιθέτως, παρατηρείται μία επιστροφή σε παλιότερες, «παραδοσιακές» διαχωριστικές γραμμές και αντιλήψεις.
Ορισμένοι έσπευσαν να κάνουν λόγο για «υπερκινητικότητα», ωστόσο πρόκειται για μια απλουστευτική κριτική, καθώς το διεθνές πεδίο είναι αυτό στο οποίο ο Μακρόν επιχειρεί να αρθρώσει μια νέα στρατηγική, αρχής γενομένης φυσικά από τη Γηραιά Ήπειρο. Ενδεικτική ήταν άλλωστε, στην κατεύθυνση αυτή, και η ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο, που μπορεί μεν να ήταν στα αγγλικά, περιείχε όμως μια πολύ διακριτή προσέγγιση των διεθνών σχέσεων έναντι του επιθετικού απομονωτισμού και της μονομέρειας που εκφράζει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Γάλλος Πρόεδρος από τις 15 Μαΐου πέρσι έως φέτος στις 10 Μαΐου έχει λοιπόν πραγματοποιήσει 41 ταξίδια στο εξωτερικό επισκεπτόμενος 28 διαφορετικές χώρες (την ίδια περίοδο ο προκάτοχός του είχε επισκεφθεί 26 χώρες στο πλαίσιο 42 ταξιδιών). Η διαφορά των δύο είναι ότι ο Μακρόν κάνει μεγαλύτερης διάρκειας ταξίδια: πέρασε έτσι, κατά τον πρώτο χρόνο του στην εξουσία, 68 ημέρες εκτός Γαλλίας έναντι 52 του Ολάντ.
Επίσης σημασία έχει και ο αριθμός των επισκέψεων σε ορισμένες χώρες. Για παράδειγμα δεν είναι τυχαίο, ότι έχει επισκεφθεί έξι φορές τη Γερμανία (δύο περισσότερες από τον Ολάντ) - ταξίδια που συνοδεύονται και από την ανάλογη ρητορική, σχετικά με την «επανίδρυση» της Ευρώπης, την ανάγκη να «μαγεύει» ξανά, εξ ου και ο πολλαπλασιασμός των επισκέψεων στις 27 χώρες - μέλη, μεταξύ τους και στη χώρα μας. Επισκέψεις που συνδυάζονταν πάντα με σημαντικές ομιλίες για το μέλλον της Ευρώπης.
Αλλά δεν περιορίστηκε στη Γηραιά ήπειρο. Επισκέφθηκε, πέρα από τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ινδία, ενώ δέχθηκε τον Πούτιν στις Βερσαλλίες ακριβώς πριν από έναν χρόνο - μια επίσκεψη την οποία θα ανταποδώσει σε δύο εβδομάδες.
Ο Μακρόν είχε θέσει την επίσκεψη Πούτιν υπό τον «αστερισμό» της απαιτητικότητας και των «μηδενικών παραχωρήσεων», σε μια προσπάθεια να αναδείξει αρχηγικό προφίλ απέναντι στον ισχυρό Ρώσο ηγέτη. Πλέον έναν χρόνο μετά ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας δεν έχει να επιδώσει κανενός είδους «διαπιστευτήρια» καθώς οικοδομεί σιγά - σιγά τη δική του προσέγγιση στο διεθνές στερέωμα, ως ισότιμος συνομιλητής των ισχυρών του κόσμου.
Μένει να δούμε τη συνέχεια. Και το κρίσιμο τεστ ονομάζεται «Ιράν» μετά την απόφαση Τραμπ για την αμερικανική απόσυρση από τη συμφωνία. Ο Μακρόν, στην Ουάσιγκτον, προκαταλαμβάνοντας την εξέλιξη αυτή, είχε περιγράψει έναν οδικό χάρτη. Μένει να δούμε την υλοποίησή του...
