Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.0°C25.2°C
3 BF 51%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.8°C25.4°C
2 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C21.6°C
4 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
0 BF 33%
Ανάποδος Κόσμος / Επιχείρηση Ιρακινή Ελευθερία
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ανάποδος Κόσμος / Επιχείρηση Ιρακινή Ελευθερία

Τα ξημερώματα της 19ης Μαρτίου 2003, όταν ξεκίνησε η αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ (Operation Iraqi Freedom), βρισκόμουν στο Κουβέιτ. Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα απογειώνονταν κατά κύματα, βομβάρδιζαν από τα σύνορα μέχρι τη Βαγδάτη. Οι πύραυλοι έπεφταν βροχή. Κατέστρεψαν ό,τι είχε μείνει όρθιο από την υποδομή της χώρας μετά από το ασφυκτικό εμπάργκο, αλλά δεν πέτυχαν ούτε τον Σαντάμ Χουσεΐν, ούτε τους γιους του, Ουντάι και Κουσάι. Ο Τζωρτζ Μπους Τζούνιορ τους είχε δώσει προθεσμία 48 ωρών για να εγκαταλείψουν το Ιράκ. Δεν το έκαναν και βρήκαν τον θάνατο, ο ένας μετά τον άλλον, στους μήνες και τα χρόνια που ακολούθησαν. Εν τω μεταξύ η χώρα βυθίστηκε στο χάος και στις "παράπλευρες απώλειες"...

Ούτε "όπλα μαζικής καταστροφής" βρέθηκαν ούτε οι εισβολείς κέρδισαν "τις καρδιές και τα μυαλά του ιρακινού λαού". Δεκαπέντε χρόνια μετά, εξακολουθώ να αναρωτιέμαι πώς μέσα σε αυτό το όργιο της προπαγάνδας και της βίας δεν στήθηκε μια προβοκάτσια της... προκοπής, ένα δήθεν χτύπημα με "χημικά όπλα" στο Κουβέιτ, όπου έπεσαν λιγοστοί μεν -αλλά αρκετοί για να σκορπίσουν τον τρόμο- πύραυλοι από το Ιράκ. Προφανώς, οι εγκέφαλοι του Πενταγώνου και ο αρχιτέκτονας του πολέμου Ντόναλντ Ράμσφελντ με τα "γνωστά γνωστά" και τα "άγνωστα άγνωστα" γνωρίζουν περισσότερες "αληθινές αλήθειες". Προφανώς, οι περισσότεροι Αμερικανοί και Βρετανοί αξιωματικοί και στρατιώτες που συνάντησα στην έρημο, χωρίς να "ενσωματωθώ" σε στρατιωτική μονάδα, έκαναν τη "δουλειά" που διατάχθηκαν να κάνουν και γύρισαν στα σπίτια τους, άλλοι με σωματικά και ψυχικά τραύματα, άλλοι με ένα καλό... μεροκάματο, αρκετοί με συνδυασμό όλων αυτών. Επισήμως, κατά την εισβολή του Μαρτίου σκοτώθηκαν 172 Αμερικανοί και Βρετανοί.

Δεκαπέντε χρόνια μετά, κανένας δεν γνωρίζει πόσοι Ιρακινοί στρατιώτες και άμαχοι σκοτώθηκαν. Ο Αμερικανός στρατηγός Τομ Φρανκς, ο επικεφαλής της εισβολής, είχε απαντήσει περιφρονητικά ότι "δεν μετράμε πτώματα", θέλοντας να αποφύγει οτιδήποτε θα θύμιζε το body count του Βιετνάμ. Ακολούθησε η κατοχή του Ιράκ και ο ανταρτοπόλεμος. Οι αμερικανικές βόμβες λευκού φωσφόρου στη Φαλούτζα, οι μάχες στο Ραμάντι, το μπαράζ των βομβιστικών επιθέσεων στη Βαγδάτη, ακόμα και μέσα στην "ασφαλή" Πράσινη Ζώνη, τα κολαστήρια του Αμπού Γκράιμπ. Και βέβαια η ανάδυση, μέσα από τις στάχτες, της Αλ Κάιντα του Ιράκ και του Ισλαμικού Κράτους, σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι εισβολείς γνώριζαν τον κίνδυνο, αλλά όσοι προειδοποιούσαν από τότε για τον κίνδυνο τριχοτόμησης του Ιράκ, για την ενίσχυση του εξτρεμισμού και του σεχταρισμού, χαρακτηρίζονταν αυτόματα "ηττοπαθείς", "αντιαμερικανοί", "φίλοι του δικτάτορα Σαντάμ" κ.λπ.

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην έγκυρη ιατρική επιθεώρηση “The Lancet” το 2006 ανέβασε σε 600.000 τους νεκρούς Ιρακινούς κατά την εισβολή και τους πρώτους 40 μήνες της κατοχής. Με βάση αυτά τα στοιχεία και την εξέλιξη των μαχών (συμπεριλαμβανομένης της σύγκρουσης με το Ισλαμικό Κράτος), διατυπώνονται εκτιμήσεις ότι από το 2003 μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί περίπου 2,4 εκατομμύρια άνθρωποι στο Ιράκ.

Από πότε όμως πρέπει να αρχίζει το... μέτρημα; Μήπως από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου και την "Καταιγίδα της Ερήμου" το 1991; Μήπως θα πρέπει να μπουν στον λογαριασμό και οι νεκροί από τις ασθένειες, από τα εγκλήματα του καθεστώτος, τις κεφαλές απεμπλουτισμένου ουρανίου, το εμπάργκο, την απουσία στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης;

Στις 12 Μαΐου 1996, στην εκπομπή 60 Minutes του CBS, η Μαντλίν Ολμπράιτ, πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και κατοπινή υπουργός Εξωτερικών του Κλίντον, ρωτήθηκε για το εμπάργκο που αποτελούσε συλλογική τιμωρία του ιρακινού λαού, όχι του Σαντάμ: "Λέγεται ότι πέθαναν πάνω από μισό εκατομμύρια παιδιά στο Ιράκ, περισσότερα από τα θύματα της Χιροσίμα, άξιζε τον κόπο;" "Πιστεύω ότι πρόκειται για μια πολύ δύσκολη επιλογή. Πιστεύουμε όμως ότι αξίζει τον κόπο", απάντησε η Ολμπράιτ. Τότε, υπό την διεθνή κατακραυγή, η "σιδηρά" Μαντλίν με τις φανταχτερές καρφίτσες στο πέτο ζήτησε συγγνώμη για τη δήλωσή της. Επτά χρόνια αργότερα, ξεκίνησε η επιχείρηση "Ιρακινή Ελευθερία".

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL