“Οι μεγάλες υποσχέσεις της προεκλογικής εκστρατείας δεν δείχνουν καμία διάθεση για αλλαγή πολιτικής, καθώς η χώρα μας έχει χάσει το 30% της παραγωγικής ικανότητάς της, αυξάνοντας τις ανισότητες, τη φτωχοποίηση και το πρεκαριάτο. Χρειαζόμαστε μια απάντηση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για να γυρίσουμε σελίδα και να διευρύνουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων και το κοινωνικό κράτος, αντιμετωπίζοντας τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον φασισμό με την κοινωνική συνοχή” τόνισε στην “Αυγή” ο Μαουρίτσιο Λαντίνι, που συμμετέχει στην Εθνική Γραμματεία του CGIL, του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου και που επί επτά χρόνια ήταν γραμματέας του μεγαλύτερου ιταλικού Συνδικάτου Εργατών Μετάλλου FIOM-CGIL. Τόσο η CGIL και η FIOM όσο και ο Μ. Λαντίνι στήριξαν και στηρίζουν τους αγώνες του ελληνικού λαού να βγει από την κρίση.
* H προεκλογική εκστρατεία στην Ιταλία πλησιάζει προς το τέλος της και έχουν ακουστεί πολλά καινούργια πράγματα...
Στην προεκλογική εκστρατεία έχουμε μεγάλες υποσχέσεις, που τις περισσότερες φορές δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Δεν φαίνεται να αναδύεται μια αλλαγή σε σχέση με τις λανθασμένες πολιτικές που υιοθετήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο κοινωνικό πεδίο. Δεν φαίνεται να αμφισβητούνται ξεκάθαρα οι ευρωπαϊκές δεσμεύσεις και κυρίως η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και το πρεκαριάτο. Τα τελευταία χρόνια είχαμε μια σκληρή παρέμβαση στους δύο αυτούς τομείς με την ψήφιση του νέου νόμου για τα εργασιακά, γνωστού ως Jobs Act, την επίθεση στο Καταστατικό των Εργαζομένων, απελευθερώθηκαν οι απολύσεις, αυξήθηκε με ταχείς ρυθμούς το πρεκαριάτο, αφού, παρά τα μηνύματα ανάκαμψης που λένε ότι εμφανίστηκαν, αυξάνονται ακόμη περισσότερο οι πρόσκαιρες εργασίες και κυρίως αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ανθρώπων που, παρόλο που έχουν μια εργασία, είναι φτωχοί. Αυτά τα προβλήματα δεν τα αντιμετωπίζει κανείς.
* Θα επηρεάσει αυτό το γεγονός τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων;
Νομίζω ότι θα έχουμε περαιτέρω αύξηση της αποχής. Αυξάνεται ο αριθμός των πολιτών που δεν θα πάνε να ψηφίσουν γιατί αισθάνονται ότι δεν τους αντιπροσωπεύει κανείς. Την ίδια στιγμή αναδύονται αυταρχικές δυνάμεις, που είναι επικίνδυνες ακόμη και για την ίδια τη δημοκρατία. Έχουμε πλέον ξεκάθαρα περιστατικά φασιστικής και ρατσιστικής συμπεριφοράς. Το γεγονός ότι υπάρχουν νέες πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στον φασισμό αποτελεί ένα μεγάλο θέμα, γιατί το σύνταγμά μας απαγορεύει κατηγορηματικά την επανίδρυση πολιτικών κομμάτων που αναφέρονται στον φασισμό και στην ιδεολογία του. Την ίδια στιγμή, παρακολουθούμε μια ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον των μεταναστών που επιβεβαιώνει αυτές τις αντιδραστικές λογικές.
Τα γεγονότα της Ματσεράτα επιβεβαίωσαν πολλούς φόβους, γιατί είχαμε ένα άτομο που άρχισε να πυροβολεί εναντίον ανθρώπων μόνο και μόνο γιατί δεν ήταν λευκοί. Αυτές είναι ξεκάθαρα πράξεις ρατσιστικής και φασιστικής τρομοκρατίας, που δείχνουν τον βαθμό επικινδυνότητας της τρέχουσας κατάστασης. Η κρίση των τελευταίων ετών δεν έπληξε μόνο την εξαρτημένη εργασία, αλλά και τους ελεύθερους επαγγελματίες, τις μικρές επιχειρήσεις. Το 30% της παραγωγικής ικανότητας της χώρας μας καταστράφηκε. Τα χρόνια της κρίσης καταστράφηκαν πάρα πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να έχουμε μια γενικευμένη φτωχοποίηση της χώρας. Είχαμε μια μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων και μια ανακατανομή του πλούτου υπέρ των λίγων.
Αυτά όμως τα θέματα δεν αποτελούν αντικείμενο του ενδιαφέροντος της προεκλογικής εκστρατείας, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι η κυβέρνηση που εφάρμοσε αυτές τις πολιτικές συνεχίζει να τονίζει ότι η προοπτική μας βρίσκεται στη συνέχιση αυτών των πολιτικών. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι να κερδίζει έδαφος η Κεντροδεξιά.
* Στην Ιταλία υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος για να στηρίξει τα στρώματα που φτωχοποιούνται;
Στο συνδικάτο CGIL υποστηρίζουμε ότι τα βασικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην Υγεία και την Παιδεία, το δικαίωμα στην εργασία, πρέπει να αποτελέσουν τη βάση της πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθήσει η κυβέρνηση στηρίζοντας την εργασία και το κοινωνικό κράτος. Πρέπει να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά και να διασφαλίσουμε ότι η εργασία θα προστατεύεται από μια σειρά δικαιωμάτων, που να επιτρέπει την καταβολή των εισφορών για τη στήριξη του κοινωνικού κράτους και τη διασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης των εργαζομένων. Για να μπορέσουμε να το κάνουμε, πρέπει να δρομολογήσουμε μια σοβαρή πολιτική δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων και να προχωρήσουμε σε μια πολιτική ανακαταδιανομής του πλούτου. Για τον λόγο αυτόν ζητάμε να επανεξεταστεί η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και του συνταξιοδοτικού. Καλέσαμε όποια κυβέρνηση και να εκλεγεί να αμφισβητήσει τη μεταρρύθμιση που αύξησε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στην πράξη στα 70 έτη, αποκλείοντας στους νέους το να έχουν ένα μέλλον τόσο ως εργαζόμενοι όσο και ως μελλοντικοί συνταξιούχοι.
Η CGIL κατέθεσε στη Βουλή πρόταση νόμου για να δημιουργήσουμε μια νέα "Χάρτα των Δικαιωμάτων των Εργαζομένων" εφαρμόζοντας τις αρχές του συντάγματος, δηλαδή ένα νέο Καταστατικό των Εργαζομένων, που να συμπεριλαμβάνει όλες τις μορφές εργασίας. Η CGIL υποστηρίζει ότι ο κάθε εργαζόμενος, ακόμη και ο ελεύθερος επαγγελματίας, θα πρέπει να έχει μια σειρά εγγυημένων δικαιωμάτων. Η χρηματοδότηση αυτής της πολιτικής μπορεί να γίνει με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, που επισήμως ξεπερνά τα 130 δισ. τον χρόνο και που κανείς δεν θέλει να θίξει. Η καταπολέμηση της διαφθοράς μπορεί να επιφέρει περαιτέρω έσοδα, μια και αποτελεί τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα.
Επίσης, θα πρέπει να μεταρρυθμίσουμε το φορολογικό μας σύστημα, που επιβαρύνει μονομερώς την εξαρτημένη εργασία και τους συνταξιούχους. Η Ιταλία πρέπει να γυρίσει σελίδα και η CGIL αγωνίζεται γι' αυτό.
* Ο Μπερλουσκόνι θέλει το Flat Tax, ένα ενιαίο ποσοστό φορολόγησης για όλους...
Ο Μπερλουσκόνι θέλει μια φορολόγηση που να ξεπερνά την αναλογικότητα, με την έννοια ότι οι πλούσιοι και οι φτωχοί θα πληρώνουν το ίδιο και όχι ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Αυτό θα οδηγούσε στη μείωση της χρηματοδότησης του κοινωνικού κράτους και σε ιδιωτικοποιήσεις για να καλυφθούν οι ανάγκες, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους.
* Στην επιτροπή της ιταλικής Βουλής πριν από λίγες ημέρες απέρριψαν όλοι ομόφωνα να συμπεριληφθούν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο και η πρόβλεψη για έλλειμμα 3% του ΑΕΠ στις ευρωπαϊκές συνθήκες. Πολλές από αυτές τις δυνάμεις είχαν βάλει την ίδια διάταξη στο ιταλικό σύνταγμα...
Δεν θα ήθελα αυτή η σημαντική στροφή να υπαγορεύεται από προεκλογικούς λόγους. Δυστυχώς, κανείς σήμερα δεν μιλά στην προεκλογική εκστρατεία για το πώς θα αλλάξουμε τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπομένουμε τις πολιτικές που θα αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Ιδιαίτερα με τις εξελίξεις που δρομολογούνται στη Γερμανία και τις συζητήσεις και τις συνέπειές τους στην Ευρώπη. Στην προεκλογική εκστρατεία υπάρχει μια σιγή γι' αυτά τα θέματα.
* Στη Γερμανία έχουμε το θέμα του σχηματισμού κυβέρνησης και την κινητικότητα της IG Metall, που υπέγραψε μια συμφωνία για τα ωράρια και όχι μόνο με του εργοδότες...
Αυτά που συμβαίνουν στη Γερμανία έχουν ένα βάρος για όλη την Ευρώπη, η οποία έχει γίνει “γερμανοκεντρική”. Η συμφωνία των Εργατών Μετάλλου της Γερμανίας είναι σημαντική γιατί μετά από πολλά χρόνια υπάρχει μια πραγματική αύξηση των μισθών πάνω από τα όρια του πληθωρισμού, που επιτρέπει στους εργαζόμενους να ανακτήσουν την αγοραστική δύναμη τους. Αρχίζει να διαφαίνεται η ιδέα αναδιανομής του πλούτου που παράγεται από την εργασία. Είναι σημαντικό γιατί το θέμα της αύξησης των μισθών αφορά όλη την Ευρώπη και όχι μόνο τη Γερμανία.
Η συμφωνία της IG Metall ανοίγει τη συζήτηση για τη μείωση των ωραρίων εργασίας, επιτρέποντας στους εργαζόμενους να επιλέξουν τις μορφές μείωσής τους. Την ίδια στιγμή τίθεται το θέμα ότι τα επίπεδα των επενδύσεων και της καινοτομίας, που υπάρχει με δυναμικές μορφές στη Γερμανία, ξεκινώντας από την αποκαλούμενη “Βιομηχανία 4.0”, θέτει το γενικότερο θέμα της αναδιάταξης των ωραρίων εργασίας με στόχο την προστασία της απασχόλησης.
Στο συνδικαλιστικό επίπεδο, η συμφωνία της IG Metall είναι σημαντική, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο εάν δημιουργεί προβλήματα στις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στην πρώην Ανατολική και Δυτική Γερμανία, δεδομένου ότι στην πρώην Ανατολική Γερμανία υπάρχουν μεγαλύτερα ωράρια και χαμηλότεροι μισθοί. Δεν είναι τυχαίο ότι η ψήφος των Γερμανών ήταν περισσότερο προς τα δεξιά στην πρώην Ανατολική Γερμανία, δηλαδή εκεί που είναι μεγαλύτερες οι ανισότητες στην εργασία. Θα πρέπει να αξιολογήσουμε στο πολιτικό επίπεδο τη συμφωνία ανάμεσα στο SPD και στη Μέρκελ τόσο σε σχέση με τον ρόλο της ΕΚΤ όσο και με αυτόν της οικονομικής πολιτικής που θα υιοθετηθεί στη Γερμανία και την Ευρώπη. Από την πλευρά μας, τα συνδικάτα πρέπει να ζητήσουμε σε ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές συνθήκες όχι μόνο την επανεξέταση του Δημοσιονομικού Συμφώνου, αλλά και τον μηχανισμό διασώσεων κρατών, γιατί, πέρα από την Ευρώπη του νομίσματος, έχουμε ανάγκη μια κοινωνική Ευρώπη, που θα μειώνει τις ανισότητες διαμέσου μιας άλλης πολιτικής.
* Με ποιες συμμαχίες μπορεί να γίνει αυτό; Τα ευρωπαϊκά συνδικάτα έχουν κινηθεί στην πράξη ελάχιστα εάν εξαιρέσουμε κάποιες προτάσεις...
Στις συνδικαλιστικές οργανώσεις προέχει μια εθνική οπτική, γιατί είναι σαν την Ευρώπη, έχει ένα νόμισμα, αλλά πολλά έθνη. Δεν υπάρχει μια ευρωπαϊκή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, δεν υπάρχει μια ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική. Το συνδικαλιστικό κίνημα πληρώνει αυτή την κατάσταση. Πρέπει να οδηγηθούμε στην ιδέα ενός ευρωπαϊκού συνδικάτου με κοινές πρωτοβουλίες για να μειώσουμε το πρεκαριάτο, να διευρύνουμε το κοινωνικό κράτος, να αυξήσουμε τους μισθούς, να αναδιαμορφώσουμε τα ωράρια εργασίας. Δεν έχει γίνει ακόμη ξεκάθαρο ότι χρειαζόμαστε ευρωπαϊκές δράσεις, αλλά θα πρέπει να λογαριαστούμε και να εργαστούμε γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα.
* Θα πρέπει να αποφύγουμε το ντάμπινγκ που ζούμε στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια...
Θα πρέπει να αποφύγουμε τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους Ευρωπαίους εργαζόμενους. Αυτό έγινε κατανοητό με την κρίση. Πώς όμως θα γίνει αυτό μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία και τη δύναμη του χρηματοοικονομικού τομέα; Αυτό είναι ένα καινούργιο θέμα. Το συνδικάτο όμως πρέπει να ενώσει τους εργαζόμενους και να εμποδίσει να βρεθούν οι εργαζόμενοι ο ένας εναντίον του άλλου για να διασφαλίσουν τα αναγκαία. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να προστατεύσουμε και να στηρίξουμε τα δικαιώματα εκεί που έχουν πληγεί ή εκεί που είναι λιγότερα.
* Η Ευρώπη θα μπορούσε να έχει έναν υπουργό υπεύθυνο για το κοινωνικό κράτος και τα εργασιακά. Γιατί βλέπουμε μόνο ένα ενδιαφέρον για την Οικονομία, πέρα από το Eurogroup;
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξει η πολιτική και να εγκαταλειφθεί η λιτότητα, διότι η κοινωνική δικαιοσύνη και η δημιουργία θέσεων εργασίας με δικαιώματα σημαίνει ότι αμφισβητείς το οικονομικό και χρηματοοικονομικό οικοδόμημα που προσπαθούσε να μας πείσει ότι ο αέρας των αγορών θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα. Η πολιτική αυτή είναι φανερό ότι βρίσκεται σε κρίση, αλλά δεν βλέπω ακόμη μια άλλη εναλλακτική πολιτική. Γι' αυτήν θα πρέπει να εργαστούμε όλοι μαζί.
