Η ετυμηγορία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και η καταδίκη του Σερβοβόσνιου Ράτκο Μλάντις για τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας χαιρετίστηκε από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας ως απόδοση δικαιοσύνης. Ο στρατηγός Μλάντιτς θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή, εκεί όπου ήδη βρίσκεται ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, και ίσως να έχει την ίδια τύχη με τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, που άφησε την τελευταία του πνοή πριν από μία δεκαετία (η δίκη του δεν ολοκληρώθηκε, ενώ το δικαστήριο παραδέχτηκε εκ των υστέρων ότι δεν υπήρξαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ότι ο ίδιος συμφώνησε με το σχέδιο εθνοκάθαρσης, παρ' ότι στήριξε πολιτικά και στρατιωτικά τη σερβοβοσνιακή ηγεσία).
Δεν θα μπω στη λογική της πλειοδοσίας της φρίκης, για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος «χασάπης των Βαλκανίων», με την οποία βγαίνουν βολικά από το κάδρο άλλοι πρωταγωνιστές του αιματοκυλίσματος, των βιασμών, των βασανιστηρίων. Ούτε στις νομικές παραμέτρους και τις διπλωματικές ακροβασίες με τις οποίες απαλλάχθηκε το Βελιγράδι από την καταβολή αποζημιώσεων στις οικογένειες των θυμάτων και στους επιζώντες. Ούτε στο σαφές μήνυμα που στέλνει η απόφαση της Χάγης (καθώς και οι καταδίκες για τη γενοκτονία στη Ρουάντα) σε άλλους νυν και επίδοξους χασάπηδες ανά τον κόσμο. Μακριά από κάθε λογική εξίσωσης και ισοπέδωσης, είναι αυτονόητη η καταδίκη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, όσο αυτονόητο είναι επίσης ότι οι νικητές επιχειρούν να γράψουν την Ιστορία και να αποδώσουν δικαιοσύνη όπως τους βολεύει.
Την παραμονή της καταδίκης Μλάντιτς, διάβασα στην εφημερίδα "Guardian" ένα αληθινά συγκλονιστικό ρεπορτάζ για τους βασανισμούς και τις εκτελέσεις αμάχων στη μάχη της Μοσούλης το περασμένο καλοκαίρι. Η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε την ισοπέδωση ολόκληρων συνοικιών από αεροπορικούς βομβαρδισμούς των «συμμάχων», ενώ η εφημερίδα "New York Times" αποκάλυψε τη συστηματική παραπληροφόρηση με την οποία το αμερικανικό Πεντάγωνο συγκαλύπτει το εύρος των «παράπλευρων απωλειών».
Η συνταγή είναι γνωστή από την εποχή του «γυναικά» Κλίντον, του «ανόητου» υιού Μπους, του «αληθινές αλήθειες» Ράμσφελντ, του «σοσιαλιστή» Τόνι Μπλερ - για να περιοριστούμε στο πιο πρόσφατο παρελθόν. Η εφαρμογή της συνεχίστηκε στις "στοχευμένες επιθέσεις" του Ομπάμα, στην εξόντωση τρομοκρατών από την «αλεπού» Πούτιν, τον «σκληρό» Νετανιάχου, τον «τρελό» Τραμπ, τους ισόβιους δεσπότες των αραβικών καθεστώτων του Κόλπου, οι οποίοι -αλίμονο- ουδεμία σχέση είχαν ή έχουν με τους χασάπηδες Σαντάμ, Καντάφι και Άσαντ.
Κι ύστερα, είναι και αυτό το πλούσιο βασίλειο των Σαούντ που προμηθεύεται εκατοντάδες χιλιάδες βόμβες (παραγγέλνει τώρα και άλλες, «έξυπνες», από την Αμερική έναντι 7 δισ. δολαρίων) για να τις ρίξει στην Υεμένη, εκεί όπου βρίσκεται σε εξέλιξη ακόμα ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, με χιλιάδες νεκρούς και επιδημία χολέρας. Θα πετύχουν άραγε οι έξυπνες βόμβες αυτό που δεν πέτυχαν τα βλήματα των 105 χιλιοστών;
Εκτός από καλές, κακές και έξυπνες βόμβες, υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο καλοί, κακοί, και έξυπνοι χασάπηδες...
