“Η φτωχοποίηση, η ανεργία, το πρεκαριάτο, η απόγνωση των συνταξιούχων, οι περικοπές στην Υγεία, την Παιδεία και το κοινωνικό κράτος δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με το πολιτικό προσωπικό της αποτυχημένης Κεντροαριστεράς, που μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση, αλλά με την ηγεμονία μιας νέας Αριστεράς, που θα κερδίσει τα λαϊκά στρώματα και τον κόσμο που πλήττεται από την κρίση” τόνισε στην “Αυγή” της Κυριακής ο Μαουρίτσιο Ατσέρμπο, ο νέος γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης της Ιταλίας και μεγάλος φίλος των αγώνων του ελληνικού λαού.
* Η κρίση των πολιτικών κομμάτων και της κοινωνίας φαίνεται πως βαθαίνει στην Ιταλία...
Η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε μια τεράστια κοινωνική κρίση, με τη φτωχοποίηση να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, και σε μια πολιτική κρίση, που τροφοδοτείται από την κρίση του Δημοκρατικού Κόμματος, που είναι υπέρ ή κατά του Ρέντζι, με τη Δεξιά να έχει αυξήσει την επιθετικότητά της χάρη στα λάθη του Δημοκρατικού Κόμματος και το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Γκρίλο να παίρνει θέσεις που να το απομακρύνουν από ένα τμήμα του αριστερού κόσμου που το είχε στηρίξει.
Από το 2007 είδαμε τον αριθμό των φτωχών οικογενειών και των ανθρώπων να διπλασιάζεται εξαιτίας της πολιτικής που ακολούθησαν τόσο οι κεντροδεξιές όσο και οι κεντροαριστερές ή “τεχνικές” κυβερνήσεις.
* Υπάρχει όμως κάποια κινητικότητα στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος...
Τώρα έρχεται η παλιά ηγετική ομάδα του Δημοκρατικού Κόμματος, με τον Ντ'Αλέμα και τον Μπερσάνι, και προσπαθεί να ηγεμονεύσει στην Αριστερά. Είναι εντελώς παράδοξο, αλλά το κομμάτι αυτό που αποχώρησε από το Δημοκρατικό Κόμμα και έφτιαξε το Άρθρο 1- Κίνημα Δημοκρατικών Προοδευτικών συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση και να αποτελεί τμήμα τής πλειοψηφίας της, διατηρώντας στην εξουσία μια κυβέρνηση στην οποία ασκεί κριτική. Σήμερα πληρώνουμε τις συνέπειες των πολιτικών που εφάρμοσαν ο Ντ'Αλέμα και όσοι έφυγαν από το Δημοκρατικό Κόμμα, οι κεντροαριστερές και κεντροδεξιές κυβερνήσεις.
Για τον λόγο αυτό εκτιμώ ότι είναι λάθος η πρόταση που κάνει η εφημερίδα “Il Manifesto” ή ακόμη και οι σύντροφοι της Ιταλικής Αριστεράς να προχωρήσουμε στον σχηματισμό ενός κοινού ψηφοδελτίου όπου θα ηγεμονεύουν ο Ντ'Αλέμα, ο Μπερσάνι και ο Πιζαπία. Μας προτείνουν στην πράξη να αφεθούμε στην ηγεσία της παλιάς Κεντροαριστεράς. Σαν να λέμε ότι στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αφεθεί στην ηγεμονία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Δεν το λέω κοιτώντας στο παρελθόν. Γιατί, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα ο Ντ'Αλέμα, ο Μπερσάνι και ο Πιζαπία προτείνουν ως άξονα της πολιτικής ζωής την παλιά Κεντροαριστερά και τη συμμαχία με το Δημοκρατικό Κόμμα.
* Υπάρχει θέμα αξιοπιστίας;
Μπροστά σε αυτή τη μεγάλη οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση που ζούμε, πιστεύω ότι πρέπει να αποτελέσουμε την εναλλακτική πρόταση και δύναμη έναντι του Δημοκρατικού Κόμματος και των συμμαχιών προς τα δεξιά. Πρέπει να παρουσιαστούμε με ένα πρόγραμμα πλήρους ρήξης με το παρελθόν. Είναι εντελώς παράδοξο το γεγονός ότι το κίνημα του Ντ'Αλέμα και του Μπερσάνι έδωσε το χρίσμα της ηγεσίας της κίνησης αυτής στον Πιζαπία, που στο τελευταίο δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου στήριξε τον Ρέντζι στη προσπάθειά του να καταστρέψει το δημοκρατικό μας σύνταγμα.
Ο Πιζαπία ψήφισε “Ναι” με τον Ρέντζι τον Δεκέμβριο και σήμερα έρχεται να μας μάθει τι συμβαίνει στον κόσμο. Υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση, που δεν βοηθά την Αριστερά να ανακτήσει τα λαϊκά στρώματα. Ο Πιζαπία πέρασε από την άλλη πλευρά τα τελευταία χρόνια, αναλαμβάνοντας πολύ μετριοπαθή στάση απέναντι στα ισχυρά συμφέροντα και το μεγάλο κεφάλαιο, όπως είδαμε στο Μιλάνο, όπου από δήμαρχος μιας κινηματικής Αριστεράς μετατράπηκε στον υποστηρικτή της ΕΧΡΟ και του σημερινού δημάρχου μάνατζερ Σάλα, που βρίσκεται στο στόχαστρο ερευνών για διαφθορά. Για τον λόγο αυτόν πολύ συχνά συντονίζεται με τον πολιτική του Ρέντζι. Μια Αριστερά αυτού του είδους ποια αξιοπιστία θα είχε μπροστά στο εκλογικό σώμα, τους πολίτες που της γύρισαν εδώ και χρόνια τις πλάτες γιατί δεν έδειξε καμιά συνέπεια; Ποια μπορεί να είναι η αξιοπιστία μιας Αριστεράς που ηγεμονεύεται από τις νεοφιλελεύθερες αξίες και πολιτικές;
Από την πλευρά μας, επιμένουμε να επαναλαμβάνουμε στην Ιταλική Αριστερά ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα ενωτικό εγχείρημα, με ξεκάθαρα όρια σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, τη λιτότητα και τον νεοφιλελευθερισμό. Πρέπει να ασκήσουμε σκληρή κριτική στις ευρωπαϊκές συμφωνίες, στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα που φτωχοποιεί την ιταλική κοινωνία και καταστρέφει την εργασία και την ποιότητά της, που έχει εκτινάξει το πρεκαριάτο. Να απαιτήσουμε την ακύρωση της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, που πλήττει του πάντες και όχι τις υψηλές συντάξεις, όπως είχαμε προτείνει.
Πρέπει να έχουμε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα, που να στοχεύει στην πλήρη ρήξη με τη διαφθορά και τα προνόμια της πολιτικής και των πολιτικών. Εκατομμύρια πολίτες της Αριστεράς και τμήματα των λαϊκών στρωμάτων ψηφίζουν τον Γκρίλο όχι γιατί μετατοπίστηκαν προς τα δεξιά ή τον λαϊκισμό, αλλά γιατί δεν μπορούν να ανεχθούν άλλο τη διαφθορά και την παρακμή της πολιτικής.
* Πώς μπορεί να διαμορφωθεί αυτή η εναλλακτική πρόταση;
Θα έλεγα, για όλους που ανήκουμε στα κόμματα της Αριστεράς, ότι θα πρέπει να αξιολογήσουμε την εμπειρία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η Κομμουνιστική Επανίδρυση και οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που δημιούργησαν την Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα αντιμετωπίσαμε πολύ θετικά το αίτημα της Ιταλικής Αριστεράς να συμμετάσχει ως παρατηρητής στο ΚΕΑ. Είναι θετικό η Ιταλική Αριστερά να συμμετάσχει μαζί μας και μαζί με τις άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στις μάχες εναντίον του νεοφιλελευθερισμού. Ακόμη περισσότερο, γιατί σήμερα δεν υπάρχουν οι λόγοι που μας είχαν οδηγήσει σε προηγούμενες διασπάσεις. Περιμένουμε από την Ιταλική Αριστερά να δείξει μεγαλύτερο θάρρος στη διοργάνωση των κοινών ανοιχτών συνελεύσεων που οργανώνουμε αυτή την περίοδο σε ολόκληρη τη χώρα μετά το κάλεσμα της Άννα Φαλκόνε και του Τομάζο Μοντανάρι. Με την Ιταλική Αριστερά δουλέψαμε μαζί εναντίον της συνταγματικής μεταρρύθμισης που πρότεινε ο Ρέντζι γιατί διευκολύνει να εμφανιστεί ως μόνη αριστερή πρόταση η εκδοχή των Ντ'Αλέμα, Μπερσάνι και Πιζαπία.
Η Ιταλική Αριστερά, η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα, η Κομουνιστική Επανίδρυση, πολλά κινήματα, συλλογικότητες, ανέντακτοι, διανοούμενοι, συνδικαλιστές, αντιρατσιστές πρέπει να δρομολογήσουμε τη δημιουργία ενός ενωτικού ψηφοδελτίου, που να έχει σημείο αναφοράς τις διακηρύξεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπως είχαμε κάνει με επιτυχία με τη δημιουργία της Άλλης Ευρώπης με τον Τσίπρα.
* Στηρίζετε λοιπόν την πρωτοβουλία της Φαλκόνε και του Μοντανάρι...
Ασφαλώς. Θα έπρεπε ίσως να είχαμε ξεκινήσει μια εκστρατεία εγγραφής υποστηρικτών. Είναι σημαντικό ότι συνεχίζονται οι ανοιχτές ενωτικές συνελεύσεις. Πριν από λίγες ημέρες έγινε με επιτυχία η συνέλευση στη Ρώμη και τώρα θα γίνει και αυτή στο Μιλάνο. Στις συνελεύσεις αυτές συμμετέχει το μεγαλύτερο τμήμα της πολιτικής και κοινωνικής Αριστεράς, που πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη αξιοπιστία από μια ηγετική ομάδα που ευθύνεται για τις ιδιωτικοποιήσεις και τη συμμετοχή της χώρας στους πολέμους της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Λιβύης.
Το λέμε στην Ιταλική Αριστερά, τη Φαλκόνε, στον Μοντανάρι, σε όλη την Αριστερά: Ας έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και στους ανθρώπους που αγωνίστηκαν αυτά τα χρόνια εναντίον των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Δεν μπορούμε να χάνουμε άλλο χρόνο με τον Ντ'Αλέμα και τον Μπερσάνι. Πρέπει να απευθυνθούμε στα λαϊκά στρώματα και στον κόσμο που πλήττεται από την κρίση. Η κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος είναι η κυβέρνηση των τραπεζών. Βρίσκουν πάντα δεκάδες δισεκατομμύρια για να “σώσουν” τις τράπεζες, που οι δικές τους πολιτικές οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, αλλά δεν βρίσκουν ούτε ένα ευρώ για την Υγεία, την Παιδεία, το κοινωνικό κράτος, την αλληλεγγύη. Ας βγάλουμε την αντιπαράθεσή μας σε αυτή την πολιτική στους δρόμους διοργανώνοντας στα τέλη Σεπτεμβρίου μια μεγάλη εθνική διαδήλωση στη Ρώμη. Η Αριστερά μπορεί και πρέπει να εκφράσει τα στρώματα που πλήττονται από την κρίση, τους νεόφτωχους του νεοφιλελευθερισμού, τους νέους άνεργους και πρεκάριους, τις γυναίκες που πληρώνουν τη βία των ανδρών, τους συνταξιούχους που προσπαθούν να στηρίζουν τα οικογενειακά εισοδήματα. Η Αριστερά πρέπει να απαιτήσει ένα σχέδιο και επενδύσεις για την απασχόληση. Βαρεθήκαμε να “σώζουμε” τράπεζες, έφτασε η ώρα να σώσουμε τους ανθρώπους.
