Το πρώτο ντιμπέιτ των προεδρικών εκλογών στο ιδιωτικό κανάλι TF1 την περασμένη Δευτέρα ολοκληρώθηκε, με νικητή, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τον Εμανουέλ Μακρόν. Στην τηλεοπτική μονομαχία τα πήγε καλά, πάντα σύμφωνα με τις μετρήσεις, ο Ζαν Λικ Μελανσόν, ο οποίος μάλιστα είδε την Πέμπτη για πρώτη φορά να βρίσκεται μπροστά από τον υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπενουά Αμόν, με 13.5%. Και μπορεί η μάχη μεταξύ των δύο υποψηφίων της Αριστεράς να συνεχίζεται με αμείωτη (δυστυχώς) ένταση, αλλά την ίδια στιγμή, και ενώ ο δεξιός Φιγιόν κατρακυλάει υπό το βάρος της χιονοστιβάδας νέων σκανδάλων, ο Εμανουέλ Μακρόν, ο κύριος "από το πουθενά", πρώην υπουργός Οικονομικών, μοιάζει να είναι ο πιθανότερος αντίπαλος της Μαρίν Λεπέν στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών.
Και αυτό χάρη, σε μεγάλο βαθμό, στα ΜΜΕ, που φροντίζουν επιμελώς να μην κάνουν λόγο για
οτιδήποτε μπορεί να του προκαλέσει πρόβλημα. Κουβέντα για τις διασυνδέσεις του με "βεβαρημένη" φαρμακοβιομηχανία λοιπόν. Μόνο ο Φιγιόν βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.
Πριν από έναν χρόνο, ο Μακρόν ανακοίνωνε την ίδρυση του κόμματός του, En marche (Προχωράμε, όνομα εξόχως απολιτικό, με στόχο την προσέλκυση όσο το δυνατό περισσότερων ψηφοφόρων). Τότε οι πολιτικοί αναλυτές θεωρούσαν το εγχείρημα θνησιγενές. Ήταν χωρίς να
υπολογίζουν τον ρόλο των ΜΜΕ. Αλλά και των χειρισμών του Μακρόν. Ο οποίος έσπευσε να φωτογραφηθεί με τη σύζυγό του, χεράκι - χεράκι, πρωτοσέλιδο στο εβδομαδιαίο περιοδικό “Paris Match” (του πανίσχυρου εκδοτικού ομίλου Lagardere). "Αυτή ήταν η αρχή του μιντιακού χαμού, που θα ακολουθούσε" σχολιάζει στην “L’Humanite”, ο κοινωνιολόγος Φιλίπ Ριουτό. Από εκεί και πέρα ξεκινά μια κάλυψη που ουσιαστικά "καλύπτει" τα εμφανή κενά, σε επίπεδο προγράμματος, του "νεοσσού" στη γαλλική πολιτική σκηνή Μακρόν. Σε πρώτο πλάνο βρίσκονται κατ’ αρχάς η προσωπικότητα και η ιδιωτική ζωή του Μακρόν - μετά έρχεται το... πρόγραμμά του.
Εκείνο που μετράει περισσότερο, και από πρόγραμμα, είναι το... χαμόγελο του υποψήφιου. Ο πρώην υπάλληλος της τράπεζας Ρότσιλντ γεμίζει τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και περιοδικών. "Αυτό με ενοχλεί, γιατί η πολιτική μου δεν είναι επιφανειακή" δηλώνει προκλητικά ο υποψήφιος τον περασμένο Σεπτέμβριο! Ο ίδιος στην εκπομπή "Πολιτικά θέματα & quot" θα δηλώσει: "Έχω αποφασίσει να μην κρύψω την ιδιωτική μου ζωή"! Ήταν 30 Αυγούστου πέρσι, μόλις είχε παραιτηθεί από υπουργός Οικονομικών του Ολάντ. Την ίδια ημέρα, το δημόσιο κανάλι France 2 του αφιέρωνε 20 λεπτά.... Και το ιδιωτικό TF1 τού έκανε συνέντευξη 15 λεπτών... Και βέβαια, την επαύριο βρισκόταν πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες. Χωρίς καν να έχει ξεκινήσει η προεκλογική του εκστρατεία! Πλέον, από εκείνη τη στιγμή, κάθε απόπειρα κριτικής στον Μακρόν ταυτίζεται με... συνενοχή με το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν. Κουβέντα λοιπόν για τις σχέσεις του με εκατομμυριούχους, με το τραπεζικό κατεστημένο, με όλους εκείνους που έχουν στην κατοχή τους τα γαλλικά ΜΜΕ. Και είναι άραγε τυχαίο ότι μεταξύ των ΜΜΕ πολλά στηρίζουν τον Μακρόν; "Στηρίζω χωρίς καμία επιφύλαξη τον Εμανουέλ Μακρόν" τουιτάρισε ο Πιέρ Μπερζέ, ένας από τους μεγαλομετόχους της “Monde”. Πότε; Το βράδυ της εσωκομματικής διαδικασίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, όπου επικράτησε ο Αμόν. Και δεν είναι ο μόνος. Ο Ξαβιέ Νιλ,που έχει στον όμιλό του το εβδομαδιαίο “Nouvel Observateur”, δεν πήγε πίσω : "Συμπαθώ τον Εμανουέλ για τη βολονταριστική και φιλελεύθερη πτυχή του".
"Συμπαθούν", "στηρίζουν", "εκτιμούν", οι εκτιμήσεις των ιδιοκτητών των ΜΜΕ "σβήνουν" τα...
γεγονότα: Ότι ήταν σύμβουλος του προέδρου Ολάντ, ότι διετέλεσε υπουργός Οικονομικών. Ήταν
δηλαδή ο αρχιτέκτονας πολιτικών που σήμερα καταβαραθρώνουν τη γαλλική κοινωνία. "Λεπτομέρειες" για τα ΜΜΕ...
