Η κούρσα στη γαλλική Δεξιά ξεκίνησε επισήμως την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου, με την παρουσίαση του καταλόγου των οκτώ πολιτικών που διεκδικούν τον τίτλο τού υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης. Στις 27 Νοεμβρίου, στην περίπτωση που υπάρξει δεύτερος γύρος, θα γνωρίζουμε ποιος θα είναι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών σε μια αναμέτρηση που είναι πολύ πιθανό να τον φέρει αντιμέτωπο με την ακροδεξιά υποψήφια Μαρίν Λεπέν, καθώς όλες οι δημοσκοπήσεις τη φέρνουν να περνά πρώτη στον δεύτερο γύρο. Όπως τον πατέρα της το 2002, όταν έχασε από τον Ζακ Σιράκ. Βέβαια, η διαφορά είναι ότι η Μαρίν πιστώνεται με μεγαλύτερο ποσοστό στον πρώτο γύρο από το 16,8% του Λεπέν...
Πάντως προς το παρόν τα φώτα της δημοσιότητας στρέφονται προς το στρατόπεδο του κόμματος των Ρεπουμπλικανών, καθώς αναμένονται αρκετές φουρτούνες, συγκρούσεις και έριδες - κάτι, ούτως ή άλλως, πολύ γνωστό στον συντηρητικό χώρο. Τα πεδία (και οι αφορμές) θα είναι αρκετές, αρχής γενομένης από την πρώτη τους τηλεοπτική αντιπαράθεση στις 13 Οκτωβρίου (ενώ θα ακολουθήσουν άλλες δύο, στις 3 και στις 17 Νοεμβρίου). Έτσι, τα επιτελεία των δύο επικρατέστερων υποψηφίων, του τέως προέδρου Νικολά Σαρκοζί και του πρώην πρωθυπουργού (επί Ζακ Σιράκ) Αλέν Ζιπέ, σχεδιάζουν και επανασχεδιάζουν τις στρατηγικές τους εν όψει των δύσκολων εβδομάδων που έρχονται.
Για παράδειγμα, μπορεί ο Ζιπέ να προηγείται σταθερά σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ωστόσο τις τελευταίες ημέρες αλλάζει στρατηγική και επιλέγει να... βγάλει νύχια απέναντι σε έναν Σαρκοζί που είναι ο... εαυτός του: τολμηρός, επιθετικός, ενίοτε παραληρηματικός, φλερτάροντας πάντα με την ακροδεξιά ατζέντα, επιχειρώντας να γοητεύσει το ακροατήριο της Λεπέν. Έτσι, ο συνήθως μειλίχιος Ζιπέ τα έβαλε με... τους δημοσιογράφους που τον ρωτούν συνέχεια για τον Σαρκοζί. «Μου τα... πρήζουν» είπε ο πάλαι ποτέ χαμηλών τόνων Ζιπέ, ο οποίος πλέον παρεμβαίνει και αυτός επί παντός επιστητού, όπως κάνει και ο τέως πρόεδρος. Στόχος τού πρώην πρωθυπουργού να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία και το ηθικό πλεονέκτημα έναντι όλων των πολιτικών, όχι μόνο του κόμματός του. Δεν πέρασε απαρατήρητο έτσι το τουίτ του: «Το απόλυτο μηδέν του πολιτικού διαλόγου δεξιά κι αριστερά: Συζητάμε για τους Γαλάτες!!! Κι αν μιλούσαμε για το μέλλον;»
Την ίδια στιγμή, στο κυβερνητικό στρατόπεδο η αίσθηση είναι (ήδη) εκείνη του... τέλους εποχής. Χαρακτηριστικό το γεγονός της... φυγής των κυβερνητικών συμβούλων. Από τις αρχές της χρονιάς, μόνο από το προεδρικό γραφείο έχουν εγκαταλείψει το σκάφος 12 σύμβουλοι! Η τελευταία ήταν μία από τις πιο πιστές συνεργάτιδες του Ολάντ, η 46χρονη Ιζαμπέλ Σιμά, επικεφαλής του πολιτικού του γραφείου. Αλλά δεν είναι μόνο τα γραφεία στο Μέγαρο των Ηλυσίων που αδειάζουν. Το ίδιο συμβαίνει και στα υπουργεία. Σύμφωνα με τη "Monde", που έκανε την καταμέτρηση, από τις αρχές Ιουνίου 57 μέλη υπουργικών γραφείων, δηλαδή πάνω από 10%, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, τις περισσότερες φορές για τον ιδιωτικό τομέα. Για να έχει κάποιος μια τάξη μεγέθους, κατά την ανάλογη περίοδο του 2011 είχαν αποχωρήσει από την τότε κυβέρνηση 28 άτομα...
