Επιμέλεια: Βάλια Καϊμάκη
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2001
Λίγες μέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στου Δίδυμους Πύργους, ο τότε διευθυντής της Le Monde diplomatique, Ιγνάσιο Ραμονέ, διακρίνει ήδη στο εντιτόριάλ του τη νέα «διπλωματική» αμερικανική γραμμή, η οποία θα αναδυθεί πλήρως τους επόμενους μήνες. Ο αντι-ισλαμισμός γίνεται το νέο λάβαρο, πίσω από το οποίο θα ξεδιπλωθεί η πολιτική για τη Μέση Ανατολή. Με τα καταστροφικά αποτελέσματα που ζούμε σήμερα.
Του Ignacio Ramonet*
Ήταν 11 Σεπτεμβρίου. Τα αεροπλάνα, που τους άλλαξαν τη συνηθισμένη πορεία τους πιλότοι αποφασισμένοι για όλα, ορμάνε στην καρδιά της μεγαλούπολης, για να καταστρέψουν τα σύμβολα ενός μισητού συστήματος. Πολύ γρήγορα, ακολουθούν οι εκρήξεις, οι προσόψεις που θρυμματίζονται, τα κτήρια που καταρρέουν μέσα σε ένα βουητό που βγαίνει από τα έγκατα της κόλασης, οι επιζώντες που ξεφεύγουν καλυμμένοι με συντρίμμια. Και τα μέσα ενημέρωσης που μεταδίδουν την τραγωδία ζωντανά...
Νέα Υόρκη, 2001; Όχι, Σαντιάγο, Χιλή, 11 Σεπτεμβρίου 1973. Με τη συνενοχή των ΗΠΑ, πραξικόπημα του στρατηγού Πινοτσέτ ενάντια στον σοσιαλιστή Σαλβαδόρ Αλιέντε και σφυροκόπημα του προεδρικού μεγάρου από τις αεροπορικές δυνάμεις. Δεκάδες νεκροί και το ξεκίνημα ενός δεκαπενταετούς καθεστώτος τρόμου...
Πέρα από τη φυσιολογική συμπάθεια προς τα αθώα θύματα των απαίσιων τρομοκρατικών ενεργειών στη Νέα Υόρκη, πώς να μην παραδεχτεί κανείς ότι οι ΗΠΑ δεν είναι μια χώρα αθώα; Μήπως δεν συμμετείχαν σε βίαιες, παράνομες και, συχνά, μυστικές πολιτικές ενέργειες στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Ασία; Ενέργειες η συνέπεια των οποίων είναι ένα τραγικό πλήθος νεκρών, "εξαφανισμένων", βασανισμένων, φυλακισμένων εξορισμένων...
Η στάση των ηγετών και των μέσων ενημέρωσης της Δύσης, η πλειοδοσία υπέρ της Αμερικής, δεν πρέπει να μας κρύβουν τη σκληρή πραγματικότητα. Σ' ολόκληρο τον κόσμο και ειδικότερα στις χώρες του Νότου, το συναίσθημα που εκφράστηκε συχνότερα από την κοινή γνώμη, με αφορμή τις καταδικαστέες τρομοκρατικές ενέργειες, ήταν: "Είναι λυπηρό αυτό που τους συμβαίνει, αλλά θερίζουν ό,τι έσπειραν!».
Για να κατανοήσουμε μια τέτοια αντίδραση, αξίζει ίσως να θυμίσουμε ότι σε όλη τη διάρκεια του "Ψυχρού Πολέμου" (1948-1989) οι ΗΠΑ είχαν ξεκινήσει "σταυροφορία" ενάντια στον κομμουνισμό. Η οποία, κάποιες φορές, πήρε τη μορφή πολέμου εξόντωσης: χιλιάδες κομμουνιστές αφανίστηκαν στο Ιράν, διακόσιες χιλιάδες αριστεροί αντίπαλοι του καθεστώτος σκοτώθηκαν στη Γουατεμάλα, περίπου ένα εκατομμύριο κομμουνιστές εξολοθρεύτηκαν στην Ινδονησία... Οι πιο φριχτές σελίδες της μαύρης βίβλου του αμερικανικού ιμπεριαλισμού γράφτηκαν στη διάρκεια αυτών των χρόνων, τα οποία σημαδεύτηκαν, επίσης, από τη φρίκη του πολέμου του Βιετνάμ (1962-1975).
Βασίλευε, ήδη, το δόγμα "το Καλό ενάντια στο Κακό". Όμως, εκείνη την εποχή, σύμφωνα με την Ουάσιγκτον, το να υποστηρίζεις τους τρομοκράτες δεν ήταν υποχρεωτικά ανήθικο. Διαμέσου της CIA, οι ΗΠΑ συνιστούσαν τρομοκρατικές ενέργειες σε δημόσιους χώρους, αεροπειρατείες, σαμποτάζ, δολοφονίες. Στην Κούβα ενάντια στο καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο, στη Νικαράγουα ενάντια στους Σαντινίστας, στο Αφγανιστάν ενάντια στους Σοβιετικούς.
Εκεί, στο Αφγανιστάν, με την υποστήριξη δύο ελάχιστα δημοκρατικών κρατών, της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν, η Ουάσιγκτον ενθάρρυνε, τη δεκαετία του '70, τη δημιουργία ισλαμικών ταξιαρχιών οι οποίες στρατολογήθηκαν στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο και που αποτελούνται από αυτούς που τα μέσα ενημέρωσης ονόμαζαν freedom fighters, μαχητές της ελευθερίας! Ξέρουμε πως, σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες, η CIA προσέλαβε και εκπαίδευσε τον διάσημο, πλέον, Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Από το 1991, οι ΗΠΑ εγκαταστάθηκαν στη θέση της μοναδικής υπερδύναμης και περιθωριοποίησαν, εκ των πραγμάτων, τα Ηνωμένα Έθνη. Είχαν υποσχεθεί να εδραιώσουν μια "Νέα διεθνή τάξη", πιο δίκαιη. Στο όνομα της οποίας διεξήγαγαν τον πόλεμο του Κόλπου ενάντια στο Ιράκ. Αντίθετα, όμως, παρέμειναν σε μια θέση σκανδαλώδους μεροληψίας υπέρ του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων.1 Επιπλέον, παρά τις διεθνείς διαμαρτυρίες, διατήρησαν ένα αμείλικτο εμπάργκο κατά του Ιράκ το οποίο, χωρίς να αγγίζει το καθεστώς, σκοτώνει χιλιάδες αθώους. Όλα αυτά εξήγειραν την κοινή γνώμη των χωρών του αραβομουσουλμανικού κόσμου και διευκόλυναν τη δημιουργία ενός γόνιμου εδάφους όπου άνθισε ο ισλαμικός αντιαμερικανισμός.
Όπως ο δρ. Φράγκενσταϊν, οι ΗΠΑ βλέπουν τώρα το δημιούργημά τους, τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, να στρέφεται εναντίον τους, με μια παράλογη βία. Και ετοιμάζονται να τον πολεμήσουν με τη βοήθεια των δύο κρατών, της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν, που εδώ και τριάντα χρόνια συνέβαλαν τα μέγιστα για να εξαπλωθούν σ' ολόκληρο τον κόσμο τα ισλαμικά δίκτυα, στην ανάγκη με την βοήθεια τρομοκρατικών μεθόδων!
Παλαίμαχοι του Ψυχρού Πολέμου, οι άνδρες που περιστοιχίζουν τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους δεν είναι ίσως δυσαρεστημένοι με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα. Από θαύμα, οι τρομοκρατικές ενέργειες της 11ης Σεπτεμβρίου τους αποκαθιστούν ένα μείζον στρατηγικό δεδομένο το οποίο τους είχε στερήσει, για δέκα χρόνια, η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης: έναν αντίπαλο. Επιτέλους! Υπό το όνομα "τρομοκρατία", αυτός ο αντίπαλος, όλοι το καταλάβαμε, είναι στο εξής ο ισλαμισμός. Κάθε παρεκτροπή είναι δυνατόν να συμβεί τώρα. Ακόμα και μια νέα εκδοχή του μακαρθισμού που θα είχε στόχο τους αντιπάλους της παγκοσμιοποίησης; Σας άρεσε ο αντικομμουνισμός; Θα λατρέψετε τον αντιισλαμισμό!
* Ο Ignacio Ramonet διετέλεσε διευθυντής της Le Monde diplomatique, την περίοδο 1990 - 2008.
1 Βλ. Alain Gresh, Israel, Palestine. Verites sur un conflit, Fayard, Παρίσι, 2001.
