Τα σχόλιά του έχουν αξία καθώς μεταφέρουν το κλίμα από το εσωτερικό της αίθουσας και σκιαγραφούν τον μικρόκοσμο των προθέσεων και των κινήτρων των εκλεγμένων που απάλλαξαν τον Τραμπ σε μια fast track διαδικασία.
"Ας πάμε πίσω στο φθινόπωρο του 2002, λίγες μόλις εβδομάδες πριν τις κρίσιμες ενδιάμεσες εκλογές εκείνης της χρονιάς, όταν ψηφιζόταν στο Κογκρέσο η έγκριση της χρήσης στρατιωτικής βίας εναντίον του Ιράκ. Ένα χρόνο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, εκατοντάδες μέλη της Βουλής και της Γερουσίας επρόκειτο να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους μιας χώρας που ακόμη ήταν τραυματισμένη από την τρομοκρατία. Ο γερουσιαστής Πάτι Μιουρέι, ένας συνετός Δημοκρατικός από την Ουάσιγκτον, θυμάται τον φόβο που κυριαρχούσε τότε στην Γερουσία και οδήγησε τελικά στον πόλεμο κατά του Ιράκ. 'Μπορούσες να τον αισθανθείς, και μπορείς να τον αισθανθείς και σήμερα αυτόν τον φόβο', λέει, δείχνοντας τους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές".
"Για όσους από εμάς αμφισβητούσαν εξαρχής την ορθότητα του πολέμου στο Ιράκ, σίγουρα το αίσθημα της απομόνωσης δεν ήταν πολύ διαφορετικό από εκείνο που ένιωθε, τη δεκαετία του '50, ο γερουσιαστής της Νέας Υόρκης Χέρμπερτ Λίμαν όταν τα έβαζε με τη δημαγωγία του Μακάρθι με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί από τόσους πολλούς συναδέλφους του. Ούτε διέφερε από ό,τι είχε βιώσει ο γερουσιαστής Τζορτζ ΜακΓκόβερν όταν γνωστοποιούσε την πρώιμη αντίθεσή του στον πόλεμο του Βιετνάμ για να χαρακτηρισθεί 'προδότης' από πολλούς μέσα και έξω από το Κογκρέσο".
"Η αλήθεια πονάει"
"Πράγματι, η Ιστορία μάς έχει διδάξει ότι όταν πρόκειται για τα ένστικτα που μας καθοδηγούν, ο φόβος δεν έχει αντίπαλο. Ο επικεφαλής των διευθυντών της δίκης, ο βουλευτής Άνταμ Σίφ, υπενθύμισε τη ρήση του Ρόμπερτ Κένεντι ότι 'το ηθικό θάρρος είναι ένα είδος σπανιότερο από τη γενναιότητα στη μάχη'.
Παίζοντας μ' αυτόν τον φόβο, ο επικεφαλής της πλειοψηφίας των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία, ο Μιτς Μακόνελ, ήθελε μια γρήγορη δίκη για τον Πρόεδρο Τραμπ με όσο το δυνατόν λιγότερη δημόσια προσοχή. Οι δημοσιογράφοι, που συνήθως κινούνται ελεύθερα στο Καπιτώλιο, συνωστίσθηκαν σαν τα βοοειδή σε επιλεγμένα σημεία του κτηρίου. Ο Μακόνελ διέταξε επίσης να υπάρχουν περιορισμένα τηλεοπτικά πλάνα από την αίθουσα της Γερουσίας ώστε μόνον οι παρόντες και όχι οι απόντες γερουσιαστές να μπορούν να εντοπιστούν. Και σπανίως ακούστηκε ένα τιτίβισμα απ' αυτούς. Ένας δημοσιογράφος παρατήρησε εύστοχα: 'Είναι δυνατόν αυτοί οι γερουσιαστές να μπορούν να περπατήσουν όρθιοι όταν δεν έχουν σπονδυλική στήλη;'.
Ο φόβος έχει έναν τρόπο να μας λυγίζει. Αργά το απόγευμα της τέταρτης ημέρας της δίκης την οποία παρακολουθούσα, όχι μακριά από το έδρανό μου, άκουσα τον βουλευτή Σιφ να λέει στη Γερουσία: 'Το CBS μετέδωσε χτες τη νύχτα ότι ένας έμπιστος του Τραμπ προειδοποίησε ξεκάθαρα τους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές: ''Ψηφίστε κατά του προέδρου και το κεφάλι σας θα βρεθεί στα παλούκια''. Η αντίδραση των Ρεπουμπλικανών ήταν άμεση και οργισμένη. Αρκετοί μουρμούρισαν, αγανάκτησαν, διαμαρτυρήθηκαν 'δεν είναι αλήθεια' φώναξαν, αλλά η δήλωση του Σιφ χτύπησε νεύρο. Μ΄ άλλα λόγια, η αλήθεια πονάει".
Το κίνητρο
"Φυσικά, οι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές που πρόσφεραν την κάλυψή τους στον Τραμπ, αγαπούν ό,τι τους προσφέρει ο Πρόεδρος. Τους δικαστές που θέλουν, τις ίδιες φορολογικές περικοπές μ' αυτόν, τις ίδιες επιθέσεις κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τις ίδιες επιθέσεις κατά του περιβάλλοντος. Αλλά δεν είναι ακριβώς αυτός ο λόγος που φώναξαν εν χορώ 'αθώος'. Για τους βουλευτές και γερουσιαστές που επιζητούν να διατηρήσουν την έδρα τους μ' οποιοδήποτε κόστος, ο φόβος είναι το κίνητρο. Φοβούνται ότι ο Τραμπ θα τους κολλήσει ένα παρατσούκλι, όπως 'ο τελειωμένος Τζεμπ' ή 'ο ψεύτης Τεντ', ότι θα μπορούσε να τους διαπομπεύσει στο Twitter για την απιστία που επέδειξαν στο πρόσωπό του. Ή, ακόμη χειρότερα, θα μπορούσε να έρθει στην πολιτεία τους και να κάνει εκστρατεία εναντίον τους στις προκριματικές εκλογές του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Φοβούνται και αναρωτιούνται: 'Θα μου επιτεθούν οι σχολιαστές του Fox; Θα με λοιδορήσουν τα φερέφωνα (του Προέδρου) στα ραδιόφωνα; Τα τρολ του Twitter θα στρέψουν τους ακολούθους τους εναντίον μου;'".
"Οι συνάδελφοί μου γνωρίζουν πως όλα αυτά μπορεί να συμβούν. Υπάρχει μια παλιά ρωσική παροιμία που λέει πως η ψηλότερη κορυφή του σταχιού είναι εκείνη που θα κοπεί πρώτη από το δρεπάνι του θεριστή. Κατ' ιδίαν, πολλοί από τους συναδέλφους μου συμφωνούν ότι ο Πρόεδρος είναι απερίσκεπτος και ακατάλληλος για το αξίωμα αυτό. Παραδέχονται τα ψέματά του. Και γνωρίζουν ότι διέπραξε σφάλμα. Ξέρουν ότι αυτός ο Πρόεδρος έχει κάνει πράγματα που ο Ρίτσαρντ Νίξον δεν θα έκανε ποτέ. Και ξέρουν ότι περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία είναι πιθανόν να έρθουν στο φως".
"Είναι οδυνηρό να παρακολουθούμε τις διανοητικές ακροβασίες που εκτελούν για να δικαιολογήσουν την αθωωτική ψήφο τους. Ισχυρίζονται ότι η κλήτευση μαρτύρων θα σήμαινε μια ατελείωτη δίκη. Μας λένε ότι έχουν σχηματίσει γνώμη, γιατί να χρειάζονται νέα στοιχεία; Ισχυρίζονται πως αν καταδικαστεί αυτός ο Πρόεδρος θα υπάρξει προηγούμενο και κάθε μελλοντικός Πρόεδρος, θα κινδυνεύει να καθαιρεθεί, λες και είναι δεδομένο ότι κάθε μελλοντικός Πρόεδρος θα προσπαθήσει να πουλήσει την εθνική ασφάλειά μας σ' όποιον δώσει την υψηλότερη προσφορά".
"Έχω ρωτήσει μερικούς από αυτούς: Αν η Γερουσία ψηφίσει για την απαλλαγή του, τι θα κάνετε για να εμποδίσετε αυτόν τον Πρόεδρο να γίνει χειρότερος; Μου απάντησαν σηκώνοντας τους ώμους και κοιτώντας με σαν τα πρόβατα. Δεν σταματούν να λένε ξεκάθαρα ότι φοβούνται. Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι πάντα αγωνιζόμαστε για το σωστό εναντίον του λάθους. Όμως η Ιστορία δεν θα είναι επιεικής απέναντι σε πολιτικούς που δεν μπορούν να διακρίνουν μια χειρότερη μοίρα από το να χάσουν μια επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Μπορεί να ισχυρίζονται ότι μένουν πιστοί στις πεποιθήσεις τους -τις φορολογικές περικοπές- αλλά η προσκόλλησή τους στην εξουσία είναι αυτή που τους κρατά αιχμάλωτους".
