Το γεγονός ότι τα βιβλία που ανατέμνουν, με κριτικό τρόπο, την άσκηση της εξουσίας από τον Πρόεδρο Μακρόν στη Γαλλία γίνονται, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μπεστ σέλερ λέει πολλά σχετικά με την “απήχηση” στην κοινωνία το Εμανουέλ Μακρόν. Ενώ λοιπόν χιλιάδες πολίτες συνεχίζουν να κατεβαίνουν συστηματικά στους δρόμους αμφισβητώντας τις πολιτικές του Προέδρου της χώρας -τελευταίο παράδειγμα, η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος- κι ενώ συνεχίζουν να βρίσκονται μπροστά στην αστυνομική βία που εδώ και καιρό έχει κτυπήσει “κόκκινο”, τα βιβλία που φέρνουν στο φως της δημοσιότητας τις διασυνδέσεις του Προέδρου με τους υπερ-πλούσιους, με αποτέλεσμα η Γαλλική Δημοκρατία να βρίσκεται σήμερα υπό την επιρροή μιας οικονομικο-πολιτικο-μιντιακής ελίτ, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και συχνά ανταμείβονται από τους πολίτες, καθώς σύντομα κατατάσσονται στα ευπώλητα.
Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, με το πρόσφατο (εκδόθηκε τον περασμένο Μάιο) βιβλίο του υποψήφιου με την Ανυπότακτη Γαλλία στις εκλογές του 2017 και δικηγόρου του Τζούλιαν Ασάνζ, Χουάν Μπράνκο, με τον τίτλο “Λυκόφως”. Μέσα στους δύο πρώτους μήνες πούλησε περίπου 80 χιλιάδες και βρέθηκε στην κορυφή των μπεστ σέλερ. Και ορθώς. Στην έρευνα αλήθειας, ο Μπράνκο (που βρέθηκε στην Αθήνα προσκεκλημένος της εφημερίδας “Εποχή” για δύο εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Τζούλιαν Ασάνζ) φέρνει στο φως τις σχέσεις διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με τις ισχυρές οικονομικά οικογένειες της Γαλλίας και τις πολιτικές ελίτ, με τη στήριξη ενός μεγάλου μέρους των ΜΜΕ, κάτι που καθιστά την έρευνα αυτών των δεσμών πολύ δύσκολη, όπως παρατηρεί ο ίδιος ο συγγραφέας στο βιβλίο του. Σε αυτό, ο Μπράνκο αναλύει την υπερπροβολή των συγκεντρώσεων του Μακρόν από τους ειδησεογραφικούς σταθμούς “ροής”, τη διανομή πολλών δισ. ευρώ στους πλουσιότερους από τους πλούσιους της χώρας, τη βοήθεια του προεδρικού κινήματος από τη χρηματοπιστωτική ελίτ.
Όπως τονίζει ο βετεράνος του ερευνητικού ρεπορτάζ στη Γαλλία Ντενί Ρομπέρ, στον πρόλογό του, ο Μπράνκο είναι “πειρατής και γνώστης εκ των έσω” καθώς, ως γιος του γνωστού κινηματογραφικού παραγωγού Πάουλο Μπράνκο, θήτευσε στα ίδια θρανία, σύχναζε στα ίδια μέρη με τους γόνους των ελίτ, μέχρι, φυσικά, να επιλέξει διαφορετικό στρατόπεδο: εκείνο των “Κίτρινων Γιλέκων” και της κοινωνικής και πολιτικής αμφισβήτησης. Περιγράφει έτσι άριστα τους μηχανισμούς λειτουργίας μιας γαλλικής ολιγαρχίας που, όπως τονίζει, σήμερα απειλεί το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα, μέσα από τη διαπλοκή της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Το “Λυκόφως” είναι το τελευταίο μιας σειράς βιβλίων με παρεμφερές θέμα. Πέρσι εκδόθηκε από το ζεύγος κοινωνιολόγων Μισέλ και Μονίκ Πενσόν μια σημαντική κοινωνιολογική έρευνα, με τίτλο “Ο Πρόεδρος των υπερ-πλούσιων" ενώ το 2018 ο δημοσιογράφος του ερευνητικού ιστότοπου Mediapart Λοράν Μοντουί εξέδωσε την “Κάστα”. Το βιβλίο των δύο κοινωνιολόγων περιγράφει έναν καπιταλισμό που με τον Μακρόν έχει γίνει πιο σκληρός μαζί με την ανάπτυξη μεγαλύτερης απληστίας των πλουσίων. “Οι φιλελεύθερες πολιτικές κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους”, παρατηρούν οι συγγραφείς, υπογραμμίζοντας ότι η σημερινή περίοδος είναι συνέχεια εκείνων των Προέδρων Σαρκοζί και Ολάντ. Ο νυν Πρόεδρος “έχει ριζοσπαστικοποιήσει τις προϋπάρχουσες τάσεις”, οδηγώντας έναν “πραγματικό ταξικό πόλεμο” προς όφελος των κατεχόντων σε βάρος των εργαζομένων.
Στην “Κάστα” ο Λοράν Μοντουί περιγράφει τους τρόπους που η υψηλά ιστάμενη διευθυντική δημόσια διοίκηση κυριαρχεί, λειτουργώντας προς ίδιον όφελος και όχι υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Ο δημοσιογράφος τονίζει ότι η εξέλιξη αυτή λαμβάνει χώρα επί της προεδρίας Μακρόν. Ο Μοντουί περιγράφει τη σύνθεση και την ανάδυση της “κάστας” με την εκλογή Μακρόν, η οποία, ακυρώνοντας τη μέχρι σήμερα αποστολή της, τάσσεται πλέον στο πλευρό της αριστοκρατίας του χρήματος, υπηρετώντας ιδιωτικά συμφέροντα.
Και τα δύο αυτά βιβλία πήγαν και πηγαίνουν πολύ καλά εκδοτικά. “Πουλάει” λοιπόν ο Μακρόν, αν και μάλλον η συγκεκριμένη είναι μια δημοσιότητα που θα ήθελε πολύ να αποφύγει...
