Τα καλά νέα είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον που να εμποδίζει την αποχώρηση των Βρετανών από την Ε.Ε. Οι Τόρις του Μπόρις Τζόνσον έχουν την πλειοψηφία που επιθυμούσαν για να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες του "διαζυγίου". Παρά τις προσπάθειες των Εργατικών, οι Βρετανοί ψήφισαν τελικά ξανά υπέρ του Brexit προσφέροντας στους αντιπάλους τους μια από τις μεγαλύτερες εκλογικές νίκες στην πολιτική ιστορία της χώρας.
Για τους Συντηρητικούς ήταν το ισοδύναμο της σαρωτικής επικράτησης της Μάργκαρετ Θάτσερ στις εκλογές του 1987. Με το κατώφλι της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να βρίσκεται στις 326 έδρες, κατέκτησαν 365 την Πέμπτη αυξάνοντας την κοινοβουλευτική τους δύναμη κατά 47 βουλευτές.
Για τους Εργατικούς ήταν μια ήττα που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη συντριβή του Μάικλ Φουτ το 1983. Ακόμη όμως και τότε τα παραδοσιακά προπύργια του κόμματος είχαν αντέξει. Αυτή τη φορά το λεγόμενο "κόκκινο τείχος" -η νοητή γραμμή που συνδέει στον χάρτη τη Βόρεια Ουαλλία με τις βόρειες περιφέρειες της Βρετανίας κρατώντας πεισματικά απ' έξω τους Τόρις- έγινε συντρίμμια.
Όπως και το καλοκαίρι του 2016, η βρετανική εργατική τάξη ψήφισε μαζικά υπέρ του Brexit τιμωρώντας έτσι την αμφιθυμία των Εργατικών απέναντι στο θέμα. Μέχρι και ο νικητής των εκλογών Μπόρις Τζόνσον υποχρώθηκε την Παρασκευή να αναγνωρίσει τις "δανεικές" ψήφους που έλαβε το κόμμα του από κοινότητες που παραδοσιακά στήριζαν τους Εργατικούς δίνοντας την υπόσχεση να κερδίσει στο εξής την εμπιστοσύνη τους.
Το Brexit στο επίκεντρο
Στις προηγούμενες εκλογές ο Τζέρεμι Κόρμπιν πέτυχε να στερήσει την αυτοδυναμία της Τερέζα Μέι μετατοπίζοντας -προσωρινά όπως αποδείχτηκε- τη συζήτηση από τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες στο εσωτερικό μέτωπο και πιο συγκεκριμένα στη διαρκή λιτότητα που επέβαλαν διαδοχικές κυβερνήσεις των Τόρις. Ήταν μια στρατηγική που δεν απέδωσε τη δεύτερη φορά.
Το κεντρικό σύνθημα των Συντηρητικών "Get Brexit Done", κάτι που θα μπορούσε να αποδοθεί στη γλώσσα μας ως "Να ξεμπερδεύουμε με το Brexit", είχε τελικά πολύ μεγαλύτερη απήχηση. Χωρίς αμφιβολία το επιτελείο του Τζόνσον "διάβασε" σωστά την κόπωση του εκλογικού σώματος, την εξάντληση από το παραλυτικό αδιέξοδο των τελευταίων ετών όσο και την δυσφορία για τις προσπάθειες να παρακαμφθεί η λαϊκή βούληση όπως εκφράστηκε στο δημοψήφισμα του 2016.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Πέμπτης εξαφάνισε οριστικά το ενδεχόμενο ενός δεύτερου δημοψηφίσματος, μια προοπτική που οι Εργατικοί έφεραν βεβιασμένα στο προσκήνιο υπό την πίεση της μπλερικής αντιπολίτευσης. Όπως τόνισε και ο Τζόνσον στην επινίκια ομιλία του, η Βρετανία θα αποχωρήσει οριστικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 31 Ιανουαρίου "ανακτώντας τον έλεγχο της νομοθεσίας και των συνόρων" της.
Μέσα στις επόμενες μέρες ο Τζόνσον θα πρέπει να σχηματίσει τη νέα του κυβέρνηση, να παρουσιάσει την τελική του πρόταση για το Brexit στο Κοινοβούλιο και να περάσει από εκεί τη συμφωνία που πέτυχε με τις Βρυξέλλες. Οι δύσκολες διαπραγματεύσεις για την εμπορική συμφωνία που στο εξής θα καθορίζει τις σχέσεις των δύο πλευρών βρίσκονται βέβαια μπροστά μας.
Ανάλογες, αν όχι μεγαλύτερες, δυσκολίες περιμένουν φυσικά και τους Εργατικούς, που την Πέμπτη υποχώρησαν στις 203 έδρες, χάνοντας 59 βουλευτές σε σχέση με την εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου του 2017. To ποσοστό 33% που συγκέντρωσαν σε εθνική κλίμακα ήταν οκτώ ποσοστιαίες μονάδες κάτω από εκείνο του 2017, χαμηλότερο ακόμη και από εκείνο που πέτυχε ο Νιλ Κίνοκ στις εκλογές του 1992.
Η επόμενη μέρα για τους Εργατικούς
Το ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα με το οποίο το κόμμα υποσχόταν να ανατρέψει την πολιτική κληρονομιά του θατσερισμού πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Όπως ήταν επόμενο, ο πολιτικός που ηγήθηκε από το 2015 της αριστερής στροφής του κόμματος ανακοίνωσε μετά τις εκλογές την πρόθεσή του να αποχωρήσει από την ηγεσία δηλώνοντας ότι δεν προτίθεται να οδηγήσει τους Εργατικούς σε νέα εκλογική μάχη. Δεν πρόσφερε έτσι στους μπλερικούς την άμεση παραίτηση που ζητούσαν.
Ο Κόρμπιν υποσχέθηκε να παραμείνει στο τιμόνι του κόμματος όσο θα διαρκεί η περίοδος "αναστοχασμού" για το εκλογικό αποτέλεσμα και τους λόγους της ήττας. "Θα ηγηθώ του κόμματος σε αυτή την περίοδο για να διασφαλίσω ότι θα διεξαχθεί η συζήτηση και θα προχωρήσουμε προς το μέλλον" σημείωσε.
Είναι προφανές ότι ο Κόρμπιν επιχειρεί σήμερα κάτι ανάλογο με εκείνο που έκανε ο πρώην ηγέτης των Τόρις Μάικλ Χάουαρντ μετά την εκλογική του ήττα το 2005: να ελέγξει τη διαδικασία διαδοχής. Θα είναι μια ύστατη προσπάθεια για την ανάσχεση της αντεπίθεσης των μπλερικών, η οποία εκδηλώθηκε αμέσως μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Με δεδομένη όμως την έκταση της ήττας θα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη προσπάθεια.
Το δεξί χέρι του Κόρμπιν, ο σκιώδης υπουργός Οικονομικών Τζον Μακντόνελ, αρνήθηκε προς το παρόν να τοποθετηθεί σε σχέση με τα σενάρια διαδοχής, ενώ η αδυναμία της Λόρα Πίντοκ να εκλεγεί στο Κοινοβούλιο διέγραψε από τον χάρτη ένα ακόμα προβεβλημένο στέλεχος της αριστερής πτέρυγας που θα μπορούσε να διεκδικήσει την ηγεσία.
Στην αντιπέρα όχθη οι μπλερικοί προωθούν σε αυτή τη φάση ως υποψήφιο τον Κέιρ Στάρμερ, ένα πολιτικό με κεντρώο προφίλ που ακούστηκε για πρώτη φορά ευρύτερα μετά την παραίτηση του Εντ Μίλιμπαντ πριν από τέσσερα χρόνια.
Η παράταξή τους υποστηρίζει ότι το κόμμα θα πρέπει να περάσει το συντομότερο δυνατόν στη νέα εποχή. Ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης λόρδος Φάλκονερ έσπευσε μάλιστα να προσδιορίσει και το σχετικό χρονοδιάγραμμα σημειώνοντας ότι οι διαδικασίες για την αντικατάσταση του Κόρμπιν θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί το αργότερο έως τον Απρίλιο του 2020.
