Είναι, δίχως αμφιβολία, μια δικαίωση για τους αγώνες της αρμενικής διασποράς στις ΗΠΑ, η οποία διεκδικεί επί δεκαετίες την αναγνώριση της γενοκτονίας που διέπραξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία εναντίον του αρμενικού λαού. Ήταν ταυτόχρονα μια σπάνια επίδειξη διακομματικής συναίνεσης των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών σε ένα σπαρασσόμενο από τις πολιτικές έριδες Κογκρέσο, καθώς και ένα ράπισμα στην Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, που βρήκε ζεστασιά και κατανόηση στην αγκαλιά της Ρωσίας, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις και τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Το ψήφισμα της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, που αναγνώρισε την αρμενική γενοκτονία με συντριπτική πλειοψηφία (405 υπέρ έναντι μόλις 11 κατά) προκάλεσε την οργίλη αντίδραση της Άγκυρας και του ίδιου του Προέδρου Ερντογάν, που απείλησε ότι η τουρκική Βουλή θα προβεί σε... αντίποινα. Με τη φόρα που έχει πάρει ο Τούρκος Πρόεδρος, είναι ικανός να βάλει τους βουλευτές του να εγκρίνουν ψήφισμα για την καταδίκη της γενοκτονίας των Ινδιάνων από τις ΗΠΑ.
Παρότι δεν είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση Τραμπ, το ιστορικό ψήφισμα της αμερικανικής Βουλής για τη γενοκτονία των Αρμενίων συνοδεύτηκε από ένα επίσης σημαντικό διακομματικό ψήφισμα που ζητάει την επιβολή ευρέων κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας ως αντίποινα για τη στρατιωτική επέμβασή της στη βορειοανατολική Συρία, παρότι ο Λευκός Οίκος έχει αποσύρει τις έτσι κι αλλιώς ισχνές κυρώσεις που είχε επιβάλει στην Άγκυρα για το ίδιο ζήτημα.
Το νομοσχέδιο H.R. 4695, που εγκρίθηκε από 403 βουλευτές (225 Δημοκρατικούς και 176 Ρεπουμπλικανούς), ενώ καταψηφίστηκε από μόλις 16 βουλευτές, προβλέπει:
* Την επιβολή κυρώσεων σε ανώτερους Τούρκους αξιωματούχους και απαγόρευση εισόδου τους στις ΗΠΑ.
* Την απαγόρευση της μεταφοράς αμερικανικού στρατιωτικού υλικού το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη Συρία.
* Την υποβολή σχεδίου από το Πεντάγωνο και το υπουργείο Εξωτερικών για την πρόληψη της επανεμφάνισης του Ισλαμικού Κράτους.
* Την επιβολή κυρώσεων κατά της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που διευκόλυναν μέσω συναλλαγών τη χρηματοδότηση της εισβολής στη Συρία.
* Την απαίτηση από την αμερικανική κυβέρνηση να επιβάλει τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας που προβλέπονται από τον νόμο CAATSA για την απόκτηση του ρωσικού αντιαεροπορικού και αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα δεν έχει επιβληθεί στη Τουρκία καμία από τις προβλεπόμενες κυρώσεις του νόμου CAATSA για την απόκτηση του συστήματος S-400, καθώς ο Λευκός Οίκος αποφάσισε να ασκήσει το δικαίωμά του για εξάμηνη αναστολή των κυρώσεων, που λήγει στις 31 Δεκεμβρίου, αν και ο Πρόεδρος Τραμπ έχει τη δυνατότητα να ενεργοποιήσει ανά πάσα στιγμή τις κυρώσεις, στην περίπτωση που αυτό κριθεί απαραίτητο.
Το παζάρι για τη νέα Συρία
Η κυβέρνηση της Άγκυρας, που διαπραγματεύεται την αγορά επιπλέον συστοιχιών S-400 καθώς και ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου Sukhoi-35, εκτόξευσε χθες απειλές για νέα προέλαση μέσα στο συριακό έδαφος όπου οι τουρκικές δυνάμεις κλιμακώνουν τις -τοπικού χαρακτήρα, προς το παρόν- επιθέσεις εναντίον συριακών στρατευμάτων που αναπτύσσονται στη βόρεια Συρία κατόπιν της συμφωνίας Πούτιν - Ερντογάν.
Παράλληλα, η Άγκυρα διαμηνύει ότι δεν θα επιτρέψει απλώς να αλλάξουν στολές οι Κούρδοι μαχητές και να φορέσουν εκείνες του συριακού στρατού για να παραμείνουν στην περιοχή. Την ίδια ώρα, η Ουάσιγκτον διαμηνύει ότι αποτελεί πρωταρχικό συμφέρον της η παραμονή αμερικανικών στρατευμάτων (εκείνων που υποτίθεται πως θα αποχωρούσαν) στην ανατολική Συρία για τη φύλαξη των πετρελαιοπηγών, ώστε να μην πέσουν στα χέρια των... τζιχαντιστών.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ συνεδρίασε ξανά, χθες, στη Γενεύη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και με την υποστήριξη των μεγάλων δυνάμεων, η Συνταγματική Επιτροπή της Συρίας, προκειμένου να επανασχεδιάσει το νέο σύνταγμα της χώρας. Οι διαβουλεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης Άσαντ και των αντικαθεστωτικών θα είναι καθοριστικής σημασίας για την πολιτική συμφιλίωση, ένα επώδυνο και αναγκαίο βήμα μετά από οκτώ χρόνια εμφυλίου. Έχοντας εδραιώσει τη στρατιωτική παρουσία της στη Συρία, η Ρωσία εμφανίζεται ως ο ισχυρός επιδιαιτητής, ενώ η Τουρκία παρακολουθεί (επηρεάζοντας τις εξελίξεις, πολιτικά και στρατιωτικά) ανησυχώντας για το ενδεχόμενο να αναδυθεί μια ισχυρή κουρδική οντότητα (π.χ. ομόσπονδο κρατίδιο) μέσα από μια συμμαχία του Άσαντ με τους Κούρδους της Συρίας.
Το Κουρδικό ήταν και παραμένει το μεγάλο αγκάθι για την Άγκυρα, πολύ περισσότερο απ' ό,τι η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, που ενοχλεί μεν σφόδρα αλλά δεν... καίει τον Ερντογάν. Συνδέοντας χθες τα δυο θέματα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ισχυρίστηκε ότι η ψηφοφορία στην αμερικανική Βουλή έγινε σε "εκδίκηση" για τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, που απέτρεψε ένα "μεγάλο παιχνίδι" σε βάρος της Τουρκίας. Και αυτό το μεγάλο παιχνίδι δεν είναι άλλο από το κουρδικό ζήτημα.
