Έπρεπε να κάνει ο Χρήστος Φραντζεσκάκης τρεις άκυρες προσπάθειες στον προκριματικό της σφυροβολίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U20, που διεξάγεται στο Τάμπερε για να αναδειχθεί για μια ακόμη φορά το θέμα των αθλητικών εγκαταστάσεων και τι προϋποθέσεις δημιουργούμε στους αθλητές μας για να μπορούν να ανταγωνιστούν τους ξένους σε υψηλό επίπεδο.
Εδώ και πολλά χρόνια οι αθλητές της σφυροβολίας στα Χανιά δεν γυμνάζονται στο Εθνικό Στάδιο "Έλενας Βενιζέλου", καθώς - λόγω της ιδιαιτερότητας του αγωνίσματος - υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού άλλων αθλουμένων, αλλά καταστροφής του χλοοτάπητα, που χρησιμοποιείται για αγώνες ποδοσφαίρου. Κάνουν βολές σε μια περιοχή αρκετά έξω από την πόλη, στα Άπτερα, σ' ένα μέρος που γεμάτο με μικρούς θάμνους και πουρνάρια, που δεν θα το έλεγες καν χωράφι!
Μ' αυτή τη διαδικασία ο τεχνικός του Γ.Σ. "Ελευθέριος Βενιζέλος" Κωστής Παπαμαρκάκης ανέδειξε τους δύο καλύτερους Έλληνες σφυροβόλους από την εποχή που ο Αλέξανδρος Παπαδημητρίου σταμάτησε το 2012, τον Μιχάλη Αναστασάκη, που αγωνίσθηκε σε ηλικία 22 χρόνων στους Ολυμπιακούς του Ρίο και πήρε την τέταρτη θέση το 2016 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Λονδίνου και τον Χρήστο Φραντζεσκάκη, που -την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- έχει την καλύτερη επίδοση στον κόσμο στην κατηγορία εφήβων (81.32μ.).
Με δεδομένο ότι η προπόνηση στα Άπτερα γίνεται χωρίς κλωβό, το μεγαλύτερο πρόβλημα των σφυροβόλων από τα Χανιά είναι οι άκυρες βολές και ειδικά αυτές που η σφύρα πάει στο προστατευτικό δίχτυ. Δυστυχώς για τον Φραντζεσκάκη, αλλά και τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα, ο νεαρός ρίπτης μας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U20 έκανε άκυρη την πρώτη βολή, που πήγε πάνω από το όριο των 74 μέτρων, καθώς βγήκε από τη στρογγυλή βαλβίδα και στις επόμενες δύο βολές έζησε τον απόλυτο εφιάλτη, ρίχνοντας το βάρους 6 κιλών όργανο πάνω στον κλωβό! Το όνειρο ενός μεταλλίου, κατά πάσα πιθανότητα χρυσού, είχε χαθεί...
Ακόμη, όμως, και με ιδανικές συνθήκες να προετοιμαζόταν ο Φραντζεσκάκης είναι πιθανό να έκανε και πάλι τρεις άκυρες προσπάθειες. Αυτά συμβαίνουν στον αθλητισμό... Όμως το ζήτημα είναι τι κάνει η πολιτεία, η τοπική αυτοδιοίκηση, η ομοσπονδία για να περιορίσει τις - αντικειμενικές και όχι υποκειμενικές - πιθανότητες για μια τέτοια αποτυχία. Το πρόβλημα στα Χανιά υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και δεν έχει βρεθεί ένας εναλλακτικός χώρος για να φιλοξενηθεί το αγώνισμα. Η τοπική ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Κρήτης διοργανώνει σχεδόν κάθε βδομάδα αγώνες βάζοντας στο πρόγραμμα τη σφυροβολία, αλλά στο... Ηράκλειο, όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις, προκειμένου να βοηθηθούν οι Χανιώτες σφυροβόλοι, ενώ ο Φραντζεσκάκης με τον προπονητή του ήρθαν μια βδομάδα πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Αθήνα για να κάνει βολές με κλωβό στον Άγιο Κοσμά!
Στον αντίποδα υπάρχει το παράδειγμα της Νικήτης στη Χαλκιδική. Εκεί με πρωτοβουλία του αείμνηστου Νίκου Παπαδημητρίου, πατέρα του Αλέξανδρου Παπαδημητρίου (γυμνάζει τώρα τον Αναστασάκη), κατασκευάστηκε το 2002 βαλβίδα σφύρας στο Δημοτικό Γυμναστήριο του χωριού και οι εγκαταστάσεις στην πορεία βελτιώθηκαν τόσο (και με τη βοήθεια της τοπικής αυτοδιοίκησης), που κάθε χρόνο διοργανώνεται διεθνές μίτινγκ ρίψεων με την επωνυμία "Σιθώνεια".
Βέβαια, τα Χανιά δεν είναι η πρώτη φορά που μας απασχολούν για θέματα αθλητικών εγκαταστάσεων, αφού είναι μακράν η πιο "αδικημένη" πόλη και στην αξιοποίησή τους. Δύο έργα είχαν αρχίσει να κατασκευάζονται το 2002 στην περιοχή του Ακρωτηρίου το κλειστό κολυμβητήριο στα Κουνουπιδιανά (απέναντι από το Πολυτεχνείο) και το ανοιχτό ποδηλατοδρόμιο στα Καθιανά, μετά από 16 χρόνια ακόμη δεν έχουν λειτουργήσει και ούτε προβλέπεται στο αμέσως επόμενο διάστημα...
Το μόνο ευχάριστο είναι ότι ο Χρήστος Φραντζεσκάκης είναι ακόμη 18 χρόνων, θα είναι και του χρόνου στην κατηγορία των εφήβων για να μπορέσει να διεκδικήσει το μετάλλιο που "έχασε" στο Τάμπερε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ηλικίας του το 2019. Έστω κι αν δεν βοηθηθεί από κανέναν "αρμόδιο"...
