Live τώρα    
25°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.2°C25.8°C
2 BF 33%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.4°C26.8°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
21 °C
20.0°C24.8°C
2 BF 49%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.0°C
2 BF 69%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
25 °C
24.0°C24.9°C
2 BF 33%
Με τον σύντροφο Μπράιτνερ...
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Με τον σύντροφο Μπράιτνερ...

Το πρώτο κύπελλο που θυμάμαι ήταν του 1978 στην Αργεντινή. Μνήμες φευγαλέες. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε, ήταν του 1982 στην Ισπανία. Ίσως γιατί ήταν το πρώτο που είδα σε έγχρωμη τηλεόραση, σε ένα σπίτι μόνο για πάρτη μου και με αιρκοντίσιον. Ιδανικές συνθήκες για έναν πιτσιρικά που, σε "αντάλλαγμα", το μόνο που είχε να κάνει ήταν να ποτίζει τα λουλούδια και να ταΐζει τον γάτο των θειών του που έλειπαν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Εσπάνια λοιπόν και η Ιταλία του Ρόσι, του Ταρντέλι, του Καμπρίνι.

Για όσους γαλουχηθήκαμε με τα ιδανικά της Αριστεράς, το να είσαι με τον αδύναμο ακόμη και σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα ήταν κάτι σαν "υποχρέωση". Ήμασταν με τους φτωχούς, της γης τους κολασμένους, τους εργαζόμενους, όχι με τους ισχυρούς, τους εξουσιαστές, τους πλούσιους. Ίσως πάλι αυτή η προτίμηση προς το θύμα και όχι τον θύτη να προέκυπτε και από το γεγονός ότι στην Ελλάδα η Αριστερά ήταν πάντα στη θέση του αδύναμου, του κυνηγημένου, του διωκόμενου. Έτσι, λοιπόν και εγώ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, όταν τα αουτσάιντερ, Βόρειας Ιρλανδίας, Γιουγκοσλαβία, Καμερούν, βγήκαν εκτός μάχης, διάλεξα ανάμεσα στα φαβορί την ομάδα με τις λιγότερες πιθανότητες να πάρει το τρόπαιο. Πόνταρα λοιπόν στην Ιταλία. Χάρηκα ιδιαίτερα τη νίκη της απέναντι στην Βραζιλία, η οποία κατά γενική ομολογία έπαιζε το ομορφότερο ποδόσφαιρο στη διοργάνωση, ίσως η καλύτερη Σελεσάο μετά τη φουρνιά του Πελέ στο Μεξικό. Η Ιταλία δεν είχε το εκτόπισμα των Βραζιλιάνων, ούτε σαν σύνολο, ούτε σαν παίκτες, ήταν λοιπόν ο αδύναμος, αλλά και τυχερός της διοργάνωσης, κυρίως όμως είχε τον Πάολο Ρόσι που γεννούσαν και τα κοκόρια του. Επόμενη αντίπαλος, η Αργεντινή. Πολύ καλή ομάδα, αλλά ήταν νωπό ακόμη το 1978 και το (χουντικό) "σπρώξιμο" να κερδίσουν οι Μπιανκοσελέστε τον τίτλο στον Μπουένος Άιρες, αδικώντας την Ολλανδία του Κρόιφ. Στο ημιτελικό αντίπαλος ήταν η Πολωνία και παρά το γεγονός ότι συμπαθούσα ποδοσφαιρικά -και όχι μόνο- την ομάδα του Λάτο, ο Γιαρουζέλσκι βάρυνε στην απόφαση μου να ταχθώ με τους Ιταλούς. Στον τελικό το κλίμα έλεγε Ιταλία. Τα προγνωστικά, ο αέρας, η δυναμική ήταν με το μέρος των νερατζούρι, η Γερμανία στα μάτια μου αμέσως έγινε το αουτσάιντερ, ο αδύναμος. Όλα ανατράπηκαν μέσα μου, βρέθηκα στο πλευρό τους. Θα μου πείτε, με τους Γερμανούς; Ναι, με τους Γερμανούς και τον σύντροφο Μπράιτνερ...

Χρ. Κυρίτσης

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL