ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑ*
Η τελευταία τριετία στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τη μάχη μεταξύ Δαυίδ και Γολιάθ. Μια ελπιδοφόρα κυβέρνηση, έχοντας εντοπίσει εξαρχής τη ρίζα του κακού (βλέπε ΕΠΟ), με μοναδικό σύμμαχο τη λαϊκή βούληση για κάθαρση, έρχεται σε σύγκρουση με ένα καλά δομημένο σύστημα εξουσίας, το οποίο αγνοούσε επιδεικτικά τη νομιμότητα, εξυπηρετώντας κυρίως επιχειρηματικά συμφέροντα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Κομισιόν, ο τομέας του αθλητισμού παρουσιάζει κύκλο εργασιών 294 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ της Ε.Ε. και αποτελεί την πλέον ραγδαία αναπτυσσόμενη επιχειρηματική δραστηριότητα. Το ποδόσφαιρο κατέχει κυρίαρχη θέση λόγω των ιδιαιτεροτήτων του. Ειδικότερα λόγω:
1) Των ποσών που δηλώνονται από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τις εταιρικές χορηγίες.
2) Της παγκοσμιοποίησης της αγοράς παικτών.
3) Της διασυνοριακής διακίνησης χρημάτων που προκαλείται και μπορεί να είναι έξω από τον έλεγχο των αρχών.
Παράλληλα, όμιλοι πολιτικοοικονομικής ισχύος προσπαθούν να αποκτήσουν ή ήδη έχουν αποκτήσει υπό την κατοχή τους εταιρείες αθλητικού στοιχηματισμού, αξιοποιώντας την πολιτική της Ε.Ε. περί κρατικών μονοπωλίων, που ευνοεί την απελευθέρωση του τζόγου. Χρησιμοποιούν τις εταιρείες στοιχηματισμού ως μέσο για τη διακίνηση (διαφανή ή όχι) τεράστιων χρηματικών ποσών, αποφεύγοντας την παρέμβαση, τη ρύθμιση ή τον έλεγχο των επίσημων εθνικών, κρατικών ή διεθνών φορέων.
Στη δική μας αντίστοιχη πραγματικότητα, η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, παρανοώντας σκόπιμα τις έννοιες της αυτοτέλειας και της νομιμότητας, ουδέποτε ασχολήθηκε με τον όποιο ποδοσφαιρικό σχεδιασμό, ουδέποτε εναρμονίστηκε με τις διεθνείς προδιαγραφές που οι ίδιες η UEFA και η FΙFΑ προσδιορίζουν για τις ομοσπονδίες - μέλη τους. Ακόμα και την περίοδο της αυτοκάθαρσης της FIFA, με παράγοντες τεράστιας εμβέλειας να οδηγούνται στη Δικαιοσύνη, η ΕΠΟ κρυβόταν πίσω από τις πλάτες των προέδρων για να συνεχίσει να επιτελεί το έργο της. Είναι νωπή η εικόνα του μέγα Πλατινί, όντας επικεφαλής της FIFA, να αποκαθηλώνεται και να πηγαίνει κατηγορούμενος για διαφθορά.
Μοναδική αγωνία, λοιπόν, των επιτελών της ΕΠΟ ήταν ο δικτατορικός έλεγχος των τοπικών ενώσεων και των εκλογικών διαδικασιών. Οι παρεμβάσεις της σημερινής κυβέρνησης στα ζητήματα της αντιμετώπισης της βίας και του ντόπινγκ αποτελούν την αυτονόητη εφαρμογή της λαϊκής κυριαρχίας και της νομοθετικής λειτουργίας της Ελληνικής Δημοκρατίας και έχουν έναν ξεκάθαρο στόχο. Τη συντριβή του συστήματος της ανομίας και της διαφθοράς από το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ας ξεκινήσουμε από το όχι και τόσο μακρινό 2010, όταν μαζί με μια μικρή ομάδα που αποτελούσε το Αθλητικό Τμήμα ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας ερευνήσαμε την υπόθεση "Κάρτα Υγείας Ποδοσφαιριστών". Η επερώτηση στη Βουλή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα αυτό άνοιξε την πόρτα εισόδου της ΕΠΟ στον εισαγγελέα, με αποτέλεσμα το τελεσίδικο βούλευμα για κακούργημα και απιστία 29 εκατ. ευρώ τον Αύγουστο του 2016. Κάπως έτσι ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι της διεφθαρμένης ΕΠΟ.
Η ίδια η FΙFΑ συνεργάστηκε με την ελληνική κυβέρνηση για να προχωρήσει η εναρμόνιση του καταστατικού της ΕΠΟ με τις διατάξεις της FΙFΑ και της UEFA. H σαθρή λειτουργία της ΕΠΟ επιβεβαιώθηκε με τον πλέον εμφατικό τρόπο, όταν η FIFA όρισε επιτροπή παρακολούθησης για την εποπτεία της ΕΠΟ. Η επιτροπή παρακολούθησης είχε την εντολή να παρακολουθεί την εφαρμογή του αναθεωρημένου καταστατικού της ΕΠΟ και τη συνολική κατάστασή της. Οι νομοθετικές παρεμβάσεις ήταν στοχευμένες και καίριες.
Το άρθρο 5 του Ν. 4326/2015 προσδιορίζει εκ νέου την υποχρέωση της ΕΠΟ για τη στελέχωση των πειθαρχικών και δικαιοδοτικών της οργάνων με τακτικούς δικαστές.
Η ΕΠΟ, εκμεταλλευόμενη το άρθρο 29 παρ. 12 του Ν. 3479/2006 περί δήθεν «αυτοδιοίκητου» της ΕΠΟ, έπαψε να εφαρμόζει τις κείμενες διατάξεις περί στελέχωσης των οργάνων της με τακτικούς δικαστές, ισχυριζόμενη πως αυτές, παρ' ότι μηδέποτε καταργηθείσες, δεν εξακολουθούσαν να ισχύουν για το ποδόσφαιρο. Όμως, με τη νέα περί αυτοδιοίκητου διάταξη του Ν. 4326/2015 το πράγμα ξεκαθάρισε απολύτως, με τη συναίνεση μάλιστα των FΙFΑ και UEFΑ. Οι διατάξεις του καταστατικού και των κανονισμών της ΕΠΟ ισχύουν στο πλαίσιο του συντάγματος και της κείμενης νομοθεσίας. Επιβεβαιώθηκε δηλαδή το αυτονόητο. Σύμφωνα με τα παραπάνω, τα πρωτοβάθμια πειθαρχικά όργανα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου έχουν στελεχωθεί σήμερα με τακτικούς δικαστές.
Ο «ασκός του Αιόλου» άνοιξε με το πρόσφατο ογκωδέστατο παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών (υπ’ αριθμ. 2050/17), με το οποίο παραπέμπονται στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας 28 παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, ανάμεσά τους διαιτητές, ποδοσφαιριστές και μεγαλομέτοχοι ΠΑΕ, για κακουργηματικές υποθέσεις διαφθοράς.
Οι κανόνες όμως πάντα ενοχλούσαν όσους συνήθιζαν να ελέγχουν πίσω από τα φώτα, ως σκοτεινά κέντρα εξουσίας, συνειδήσεις και αποφάσεις. Βλέπουμε συνεχώς να παρουσιάζονται μπροστά μας νέοι «Μπερλουσκόνι». Παλιοί ορκισμένοι εχθροί συμμαχούν, πλέον, απέναντι στην κανονικότητα και «κουμπαριές» ενεργοποιούνται μπροστά στη βούληση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. να τελειώνει με την ανομία.
Όπως είχα δηλώσει και παλιότερα το παρωχημένο φαινόμενο του μπερλουσκονισμού θα κάνει την εμφάνισή του και εδώ: "Τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα που αποσκοπούν στο ολοκληρωτικό κέρδος ωθούν τους μεγαλοπαράγοντες να ασκούν συγκεκριμένες πιέσεις στο όνομα της ομάδας, διεγείροντας με αυτό τον τρόπο το φίλαθλο πνεύμα, βάζοντας τεχνηέντως τον σπόρο του μίσους στις καρδιές των απλών φιλάθλων. Η σταδιακή δημιουργία οπαδικών 'στρατών' ήταν το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας αποτελούν τον τρόπο επιβολής. Όσο μεγαλύτερος ο οπαδικός 'στρατός' τόσο μεγαλύτερη η επιρροή και η επιβολή των επιχειρηματικών τους σχεδίων. Με ένα απλό νεύμα του μεγαλοπαράγοντα... εις το όνομα της ομάδος... χιλιάδες άτομα στο πεζοδρόμιο... εις το όνομα του προέδρου».
Έχουμε πολλά να κάνουμε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Όσο το ηθικό κριτήριο θα μας οδηγεί, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Είμαστε μόνο στην αρχή. Είμαστε υποχρεωμένοι να ξεχωρίσουμε τον επαγγελματικό από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, θεσπίζοντας ένα ισχυρό πλαίσιο κανόνων. Όσον αφορά τους φιλόδοξους «Μπερλουσκόνι» της ελληνικής πραγματικότητας, ας αναλογιστούν πως όταν τέτοιοι τύποι επικαλούνται τη δημοκρατία, τότε ακριβώς, είναι η στιγμή που δείχνει ότι αυτή εφαρμόζεται.
* Ο Π. Κωνσταντινέας είναι βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ
